همزمان با ادامۀ مذاکرات صلح در قطر، نگرانی در بارۀ حقوق زنان در یک نشست انستیتوت صلح امریکا مورد بحث قرار گرفت.
سؤال بارز در این نشست مجازی که شماری از مسئولان و فعالان حقوق زن در آن سهم گرفتند این بود که امریکا و جامعۀ جهانی در این مرحلۀ حساس برای صلح و مابعد آن چگونه می‌توانند از حقوق زنان افغان حمایت کنند؟
سکات وردن، مدیر برنامه افغانستان و آسیای میانه در انستیتوت صلح امریکا در افتتاح این نشست گفت که افغانستان در یک مرحلۀ حساسی قرار دارد و امید است که یک نقطۀ عطف در تاریخ این کشور باشد.
وی می‌گوید: "از سال ۲۰۰۱ به این‌سو برای نخستین بار گفت‌وگوی مستقیم حکومت افغانستان و رهبران دیگر با طالبان در دوحه ادامه دارد. یکی از موضوعات و نگرانی‌های اساسی که نسبت این مذاکرات مطرح شده این است که حقوق و آزادی‌های را که زنان بعد از سقوط رژیم طالبان در سال ۲۰۰۱ بدست آورده‌اند چه خواهد شد؟"
وی افزود که زنان اکنون وزیر، والی و شاروال شده‌اند و ۲۵ فیصد پارلمان و شوراهای ولایتی را تشکیل می‌دهند و زنان تجارت‌پیشه در فعالیت‌های بازار سهم می‌گیرند و در سکتور امنیتی هم شامل اند.
وی گفت که این‌ها همه حقوقی اند که مردم از آن سخن می‌گویند که در چوکات یک صلح پایدار باید حفاظت شوند.
جینی مکگی مسئول ارشد ادارۀ انکشاف بین‌المللی امریکا گفت، منزوی کردن زنان باعث ناآرامی می‌شود.
او می‌گوید: "چیزی به نام انکشاف پایدار بدون انکشاف همه‌شمول وجود ندارد، در افغانستان و هر جای دیگر جهان، بالعکس منزوی ساختن زنان و دختران بجای انکشاف وسیع و پایدار که افغانستان به آن نیاز دارد ناآرامی ایجاد و از خود به میراث می‌ماند."
خانم مکگی افزود که یکی از تفاوت‌های چشمگیر این است که تمثیل زنان در سال ۲۰۱۸ به ۲۷ فیصد رسید.
حسینه صافی سرپرست وزیر امور زنان افغانستان به این نشست گفت، دستآوردهای چشمگیری نسبت مشارکت زنان در همه سکتورهای دولتی تحقق یافته و باید حفاظت شود.
خانم صافی افزود: "امروز که ما در بارۀ پروسۀ صلح گپ می‌زنیم، من فکر می‌کنم ما در یک مرحلۀ بسیار حساسی قرار داریم که ما به‌حیث مردم و حکومت افغانستان باید همه دستآوردهای را که داریم حفاظت کنیم."
او گفت که چهار زن نیرومند در هیئت مذاکره کنندۀ دولت با طالبان شامل اند که با تجربه‌ی که دارند می‌توانند از زنان نمایندگی کنند.
خانم صافی تأکید کرد که مذاکرات باید با بسیار حوصله‌مندی دنبال شود.
حبیبه سرابی والی سابق بامیان و عضو هیئت مذاکره کننده دولت با طالبان در برابر این پرسش که آیا طالبان برای شنیدن نگرانی‌های زنان از خود میل و اراده نشان داده‌اند و آیا علائم وجود دارد که آن‌ها در مسائل مربوط به زنان انعطاف نشان دهند یانه ؟ گفت: "ما هنوز داخل اجندا نشده‌ایم که در بارۀ حقوق زنان با هم بحث کنیم، مسائل و حقوق زنان باید شامل اجندا باشد و به طرزالعمل کاری ارتباط نمی‌گیرد. ما هنوز طرزالعمل مذاکرات را نهایی نساخته ایم."
طالبان در ایام زمامداری خود در سال‌های ۱۹۹۰ زنان را از حق آموزش و کار خارج از خانه محروم کرده بودند، ولی اکنون می‌گویند که حقوق زنان را در چوکات اسلام و عنعنات افغانی می‌پذیرند.
