واکنش‌های متناقض خانواده‌های قربانیان جنگ به رهایی ۴۰۰ طالب

تصمیم حکومت براساس فیصله لویه جرگه برای آزادی ۴۰۰ زندانی طالبان، واکنش متناقض خانواده‌های قربانیان جنگ را به دنبال داشته است.

در حالی که برخی خانواده‌های قربانیان بر مجازات این زندانیان تأکید می‌کنند، شماری دیگر از آن‌ها می‌گویند، امیدوارند که آزادی آن‌ها شاید زمینه پایان جنگ را فراهم کند.

فاطمه یعقوبی، برادر و پدرش را سال گذشته در انفجاری در محله حاجی عباس در شهر هرات از دست داد. اکنون این خانواده نان‌آوری ندارد و به دشواری چرخ زندگی‌شان را می‌چرخانند.

او مخالف رهایی ۴۰۰ زندانی طالبان بر اساس مشوره لویه جرگه است.

بانو یعقوبی می‌گوبد: "ما رضایت نمی‌دهیم که آنان [طالبان] آزاد شوند. خون برادر و خون پدر خود را از آن‌ها می‌خواهیم. خود شما بهتر می‌دانید که نمی‌خواهیم که آزاد شوند. این‌ها [طالبان] بدبختی به سر مردم آورده‌اند. زن بیوه و بچه یتیم، این‌ها چی حالی است که بدبختی به سر مردم آوردند. دو تا بچه یتیم، حالا من چگونه روز سپری کنم و هر روز می‌گویند که پدر من کجاست؟ من چه بگویم برای یتیم‌ها."

این در حالیست که رئیس‌جمهور افغانستان روز یک‌شنبه در پایان لویه جرگه، مشوره اعضای این جرگه مبنی بر آزادسازی ۴۰۰ زندانی محکوم به قتل، آدم‌ربایی، فساد و جرم‌های سنگین را پذیرفت و تاکید کرد که حکم آزادی این شمار از زندانیان را می‌دهد.

رمضان‌علی یکی دیگر از قربانیان رویدادهای انفجاری در شهر هرات است. او پدرش را در حمله انفجاری سال گذشته از دست داد و خواستار مجازات این زندانیان است.

رمضان علی افزود: "من به عنوان فرزند شهید، مخالف آزادی این ۴۰۰ نفر طالب هستم، به‌خاطری که این‌ها افرادی هستند که به خون مردم تشنه هستند و این‌ها اشخاص جنایت‌کار هستند و من به‌عنوان فرزند شهید مخالف آزادی این ۴۰۰ نفر هستم."

اما شماری از خانواده‌های قربانیان جنگ مانند نجیب‌الله به امید پایان جنگ موافقند که زندانیان طالبان آزاد شوند.

نجیب‌الله می‌گوید: "اگر آزادی این ۴۰۰ نفر زندانی طالب منجر به تامین صلح و آتش‌بس در کشور ما شود و از ریختاندن خون هم‌وطنان ما جلوگیری شود، ما از این تصمیم جرگه مشورتی و حکومت افغانستان استقبال می‌کنیم."

طالبان سه سال پیش برادر فردوس را در بدخشان تیرباران کردند. او حالا می‌گوید که با گرفتن تضمین با آزادی این زندانیان موافق است.

فردوس گفت: "امیدوار هستم که یک صلح واقعی به وجود بیاورد، از طالبان یک ضمانتی بگیرند که دوباره به جبهات جنگ نروند و یک صلح بیاید که از همین بدبختی و مصیبت به حساب مردم افغانستان خلاص شوند."

تامین صلح سرتاسری و ختم جنگ از آرزوهای اصلی مردم است. فدامحمد باشنده ننگرهار و قدرت‌الله باشنده کندهار هم در جنگ قربانی داده‌اند.

وی می‌گوید: "رهایی ۴۰۰ زندانی که از بند رها می‌شوند، خداوند آرامی بیاورد. ما که قربانی داده‌ایم و اگر صلح بیاید، ما می‌بخشیم."

قدرت‌الله افزود: "صلح بیاید، کار خوب می‌شود. امیدوار هستم که به وطن صلح بیاید. همگی افغان‌ها بردار هستند و باید از زندگی لذت ببرند."

امریکا و طالبان در ۲۹ فبروری گذشته موافقت‌نامه صلح امضا کردند. براساس این موافقت‍نامه، پنچ هزار زندانی طالبان و هزار زندانی دولت افغانستان باید از زندان‌ها رها می‌شدند.

حکومت افغانستان ۴۶۰۰ زندانی طالب را رها کرد، اما برای تصمیم‌گیری زندانیان دیگر را موکول به مشورت لویه جرگه کرد. حکومت ۴۰۰ زندانی طالبان را خطرناک می‌دانست و می‌گفت که صلاحیت آزادی آن‌ها را ندارد.

لویه جرگه دیروز با رهایی ۴۰۰ زندانی گروه طالبان موافقت کرد. حالا حکومت امیدوار است که طالبان به پای میز مذاکره حاضر شود.