شمار زیادی از مردم در پروان از طریق شکار پرندگان درآمد کسب می‌کنند

با منع قانونی شکار، نگهداری پرندگان و حیوانات وحشی در افغانستان، شمار زیادی از مردم در ولایت پروان از این طریق درآمد کسب می‌کنند.

پرندگان وحشی در دل طبیعیت گاهی به‌گونه دسته‌جمعی و انفرادی در تیررس شکارچیانی قرار می‌گیرند که از این طریق برای خود دام روزی ساخته‌اند.

میر عبدالحکیم ۶۸ ساله در روستای بایان بالای ولایت پروان کارش شکار پرندگان است. او می‌گوید: "موسفیدان قدیم زمین‌ها را پرآب می‌کردند و چوب را تراش می‌کردند، مرغابی مصنوعی جور می‌کردند وقتی مرغابی‌ها آن را می‌دیدند پایین می‌شدند، باز آن را با تفنگ شکاری شکار می‌کردند، باز پخته می‌کردند و بلاخره نوش جان می‌کردند. در ماه ثور شکار پاختک و کبوتر را می‌کردند در آن زمان تفنگ‌های یک تکه بود و حالا تفنگ‌های پنج تکه برآمده.

آقای عبدالحکیم می افزاید: "نسبت به آن وقت حال شکار بیشتر شده حتی در آسمان پرندگان را شکار می‌کنند قزلاق را در خانه‌ها نگهداری می‌کنند و توسط آن دیگر پرندگان را در دام می‌اندازند، بعضی مردم شکار می‌کنند و بعضی مردم بخاطری‌ که اقتصادشان ضعیف است شکار می‌کنند و در بازار به فروش می‌رسانند."

شکار پرندگان وحشی در ولایت‌های شمال کابل به منظور تهیه غذا و برای نگهداری در قفس‌ها صورت می‌گیرد که در هر دو مورد بازار گرم خریدوفروش آن وجود دارد .

عبدالسمع باشنده مرکز پروان که در شهر چاریکار دکاندارخرید و فروش پرندگان است می‌گوید روزانه چندین نوع پرندگان وحشی را از شکارچیان خریداری می‌کنند.

او می‌گوید: "پرنده‌هایی را که به ما می‌آورند چند قسم است، مرغابی است به چند قسم که نام‌های مختلف دارند اینها را در نَور (حوض‌های کلان) شکار می‌کنند و دیگر شکارهای خرد است که از جمله قرچه، جِبَل داغ، داغ‌سر. این پرندگان را سرخک جور می‌کنند وقتی شکار می‌کنند باز ما می‌خریم و به فروش می‌رسانیم و بیشتر از مرغابی کوفته جور می‌کنند. در فصلش بیشتر پرنده‌های خرد می‌آیند."

مسئولان اداره محیط زیست ولایت پروان می‌گویند مطابق قانون محیط زیست شکار پرندگان وحشی ممنوع است.

هارون عارف مدیر حفظ میراث‌های طبیعی ریاست اداره محیط زیست ولایت پروان به رادیو آزادی گفت:"قانون ریاست محیط زیست شکار و قاچاق پرندگان را منع قرار داده است. از جمله پرندگان نادر و کمیاب مانند قاز، باشه، عقاب، شاهین و قاز حسینی، در سال‌های قبل شکار زیاد بود و در این سال‌ها در اثر تلاش و نشست‌ها با مردم شکار کم شده است."

پروان واقع در چهل و پنج کیلومتری شمال کابل که دارای دامنه‌ها و ساحات وسیع سرسبزی است بیشتر زمینه‌های شکار پرندگان را در خود جا داده است.

در سال‌های جنگ نسل شماری از پرندگان وحشی رو به انقراض بود، اما در سال‌های دو دهه اخیر به در فضای طبیعی محلات در این ولایت انواع پرندگان بار دیگر به گونه پر رنگ به چشم می‌خورد.