شماری از اعضای مجلس نمایندگان افغانستان با آغاز برنامه اقتصادی "دسترخوان ملی" مخالفت کردند.
آن‌ها روز دوشنبه «۳۰ سرطان ۱۳۹۹» در نشست عمومی مجلس این برنامه را زمینه‌ساز فساد خواندند.
شماری از اعضای مجلس نمایندگان افغانستان در واکنش به برنامه اقتصادی "دسترخوان ملی" برای نیازمندان می‌گویند، این برنامه شفاف نیست و راه‌اندازی آن جفا در حق مردم است تا کمک.
میر افغان صافی، رئیس کمیسیون مالی و بودجه این مجلس، در نشست عمومی این مجلس گفت: "کمیسیون مالی و بودجه ولسی جرگه افغانستان مخالفت خود را با این برنامه ابراز کرده و خطاب به ملت می‌گوید که این جفایی بزرگ با ملت مظلوم افغانستان است. ما از وزارت مالیه افغانستان به گونه جدی می‌خواهیم که هر گونه سازش را متوقف كنید و اگر اقدامی انجام می‌دهید، باید ولسی جرگه را كه نهاد قانونی است در جریان بگذارید."
آقای صافی تأکید کرد، در حالی‌که اعضای ولسی جرگه از فردا (سه‌شنبه ۳۱ سرطان) به مرخصی می‌روند، اگر این برنامه بدون مشورت شورای ملی افغانستان آغاز شود، حکومت مسئول هر آنچه که در آینده اتفاق می‌افتد، خواهد بود.
در همین حال، علی‌اکبر جمشیدی عضو دیگر مجلس نمایندگان تأکید می‌کند که چنین برنامه‌هایی زمینه فساد را فراهم می‌کند.
آقای جمشیدی گفت: "فساد اداری عمیقاً در نهادهای دولتی ریشه دوانیده است. هر وقت برنامه‌ی که طراحی می‌شود، پیش از آن‌که آغاز شود، طرح فساد تهیه و عملی می‌شود."
اما حکومت افغانستان می‌گوید، برنامه "دسترخوان ملی" در جریان شیوع ویروس کرونا برنامه مهم کمک‌رسانی برای خانواده‌های نیازمند است و همه برای بهتر عملی شدن آن به گونه مشترک کار کنند.
لطیف محمود، رئیس مرکز اطلاعات و رسانه‌های حکومت به رادیو آزادی گفت: "دسترخوان ملی یک برنامه مهم و بزرگ حکومت افغانستان برای گرفتن دست فقرا است. خواست ما از پارلمان افغانستان این است که در کنار نظارت جدی از این برنامه، به ما کمک کند تا بتوانیم این برنامه را تا حد امکان کنترل و عملی کنیم."
محمد اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان، در ۲۸ ماه سرطان، برنامه اقتصادی "دسترخوان ملی" را در سراسر کشور راه‌اندازی کرد.
این برنامه در دو مرحله اجرا می‌شود و ۹۰ درصد جمعیت کشور را تحت پوشش قرار می‌دهد.
مرحله نخست یک میلیون ۶۸۰ هزار خانواده را در ۱۲۳ ولسوالی تحت پوشش قرار می‌دهد. هزینه مرحله اول برنامه "دسترخوان ملی" ۸۶ میلیون دالر است که شامل توزیع اقلام اساسی مانند آرد، برنج، روغن، لوبیا و صابون است.
مرحله دوم این برنامه، دو نیم میلیون خانواده را در نزدیک به ۲۲ هزار روستا در ۲۳۵ ولسوالی تحت پوشش قرار می‌دهد. هزینه مرحله دوم ۱۵۸ میلیون دالر است.
این برنامه در حالی راه‌اندازی شده که انتقادها از فساد در اجرای برنامه توزیع نان و گندم به نیازمندان در آغاز دوران قرنطین فروکش نکرده‌است.
