شورای اتحادیه اروپا اعلامیه ای را در مورد افغانستان تصویب کرد

شورای اتحادیه اروپا اعلامیه ای را در مورد افغانستان تصویب کرده است.

در اعلامیه بر چند نکتۀ مهم تأکید شده از جمله تعهد سیاسی اتحادیۀ اروپا برای حمایت از مردم افغانستان در زمینۀ دست یافتن به صلح، امنیت، ثبات، دموکراسی و شگوفایی.

این اعلامیه در بروکسل پایتخت بلجیم تصویب شد.

بر اساس این اعلامیه، اتحادیۀ اروپا به‌گونۀ مشروط در آینده به حمایت سیاسی و مالی‌اش از افغانستان ادامه خواهد داد.

گفته شده، اطمینان حاصل شود که ارزش‌های نظام جمهوری از جمله مردم‌سالاری در افغانستان حفظ و بیشتر تقویت می‌شوند.

در اعلامیه ای که جمعه در بروکسل از سوی شورای اتحادیۀ اروپا تصویب شد، روی حمایت اتحادیۀ اروپا از جورآمد سیاسی از راه گفت‌وگو تأکید شده.

در ادامه گفته شده، این جورآمد به صلح پایدار و آشتی بیانجامد و دست‌آورد‌های ۱۹ ساله در بخش دموکراسی و حقوق بشر را حفظ کند.

در بخشی از اعلامیه، شورای اتحادیۀ اروپا از طالبان خواسته اعتمادسازی کنند تا طبق شمار کافی زندانیانی که تا کنون رها شده اند، فرصت برای آغاز فوری گفت‌وگو‌های بین‌افغانان فراهم شود.

در این حال جوزیپ بوریل، رئیس پالیسی خارجی اتحادیۀ اروپا که از طریق ویدیوکنفرانس در شورای روابط خارجی اتحادیۀ اروپا صحبت می‌کرد، از توافق سیاسی محمد اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان و عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحۀ ملی استقبال کرد.

او پس از این کنفرانس افزود، دسترسی دو طرف به این توافق یک گام مهم در روند صلح است.

آقای بوریل افزود: "ما در تلاش‌های خود برای حمایت از پروسه صلح به رهبری و مالکیت افغان‌ها هم‌صدا هستیم. این پروسه باید بدون تاخیر بیشتر آغاز شود. ما متاسف هستیم که خشونت از سوی طالبان ادامه دارد. برای کاهش چشمگیر خشونت نیاز مبرم وجود دارد. هرچند در ۳ روز عید آتش‌بس شد، اما این کافی نیست. افغانستان و مردمش به آتش‌بس همیشگی ضرورت دارند."

حکومت افغانستان گفته است، از زمان امضای موافقت‌نامۀ ایالات متحده و طالبان در بیست و نهم ماه فبروری تا کنون ۲ هزار زندانی طالب را رها کرده.

طالبان هم از رهایی بیش از ۳۰۰ زندانی مربوط به حکومت افغانستان خبر داده اند.

بر بنیاد توافق امریکا و طالبان، باید تا پیش از آغاز مذاکرات افغانان در دهم ماه مارچ سال روان میلادی، حکومت افغانستان تا ۵ هزار زندانی طالب و گروه طالبان هم حدود ۱ هزار زندانی مربوط به حکومت را آزاد می کردند.

تأخیر در رهایی تمامی زندانیان سبب به تعویق افتادن مذاکرات بین افغانان شده.