نقره‌کاری با کاربرد لاجورد در کوچه زرگری‌های بدخشان

زرگری به ویژه نقره‌کاری با کاربرد لاجورد از صنایع دستی دیرینه مردم در بدخشان است. زرگران بدخشان از نقره با کاربرد لاجورد، اشیای مختلف زینتی می‌سازند. این تولیدات هنوز هم مشتریان زیادی دارد.

در گوشه‌ای از شهر فیض‌آباد کوچه‌ای به نام کوچه زرگری‌ها وجود دارد.

کوچه تنگ و مخروبه اما نام‌آشنا برای همه، از این کوچه پُر جمعیت روزانه صدها زن و مرد عبور و مرور می‌کنند.

حفیظ‌الله ۲۵ ساله چوری، گوشواره و انگشتر که در آن‌ها لاجورد کار می‌شود، می‌سازد. او زرگری و نقره‌کاری را از پدرش آموخته است.
تولیدات او مشتریان زیادی در بدخشان، ولایات مختلف و حتی در بیرون از کشور دارد.

حفیظ‌الله گفت: "سابق نقره ذوب می‌شد و در قالب ریخته می‌شد، اما حالا همه‌اش توسط دست ساخته می‌شود. نقره را ذوب می‌کنیم، زیورات جدید می‌سازیم. سابق طرح و دیزاین یک نواخت بود، اما حالا تغییرات زیادی آمده است. مثلاً یک انگشتر مردانه سابق یک گونه بود، اما حالا بیست دیزاین ساخته می‌شود."

احمد جواد فروشنده زیورات نقره‌ای در بدخشان است. او که خودش زرگر نیز است امروز جمعه (۲۵ دلو) به رادیو آزادی گفت که در کنار ساخت زیورات در داخل کشور، زرگران زیورات نقره‌ای را از بیرون نیز وارد می‌کند و صنایع ماشینی هم خریدارانی بیشمار دارد.

او افزود: "مالی را که از خارج وارد می‌کنیم، مردم به عنوان تحفه به همدیگر هدیه می‌دهند. مثلاً زمانی که کسی از پوهنتون فارغ می‌شود، بیشتر برایش از زیورات خارجی تحفه می‌خرند، چون ارزان است."

احمدجواد می‌گوید که ورود زیورات ماشینی به بازارهای بدخشان، هیچ تأثیر منفی بر کار زرگرانی که زیورات نقره‌ای را با دست می‌سازند نگذاشته و این صنعت همچنان مانند گذشته پُر رونق است: "صنایع دستی در وطن خودمان مروج است. در ولایات مختلف مردم علاقمند هستند. مثلاً مردم کابل، ننگرهار و حتی بعضی خارجی که به این ولایت می‌آیند و یا کسی به خارجی‌ها تحفه می‌خرد، از صنایع دستی می‌خرد."

نفیسه باشنده شهر فیض‌آباد می‌گوید که او به جای زیورات ساخت محل ترجیح می‌دهد که از زیورات ماشینی خارجی استفاده کند: "من به یک خواهرخوانده‌ام تحفه می‌خرم. خودم علاقمند نقره تایلندی هستم؛ بخاطری که بسیار ظریف‌کاری دارد و ظرافت خوب دارد."

عبدالبصیر اما می‌گوید که زیورات نقره‌ای ساخت محل از کیفیت و مقاومت بالا برخوردار است او همیشه از این محصولات استفاده می‌کند: "من یک خوشی دارم. خواستم که زیورات بخرم. در بازار که آمدم، طلا بسیار قیمت بود. خواستم که نقره بخرم؛ بخاطری که ارزان است و کیفیت خوب دارد و ساخت وطن خود ما است."
زرگران بدخشانی زیوراتی مانند انگشتر، گوشواره، چوری، گردن‌بند با نقره و لاجورد می‌سازند و این محصولات را در بازارهای بدخشان به فروش می‌رسانند.