ینس ستولتنبرگ سرمنشی ناتو حملۀ مرگبار صبح امروز در کابل را قویاً نکوهش کرد.
او به پرسش رادیو آزادی که این حملۀ سرخط ساز که جان چهار نظامی و دو غیرنظامی را گرفت، نشانگر چیست، به روز سه‌شنبه، ۱۱ فبروری، در بروکسل پایتخت بلجیم این گونه پاسخ داد: "این بار دیگر عواقب خشونت وحشتناک علیه غیرنظامیان بی‌گناه را نشان می‌دهد. این همچنین نیاز جدی به یافتن یک راه حل مسالمت آمیز برای درگیری در افغانستان را برملا می‌سازد."
هنوز معلوم نیست که مسئول حمله امروز کی بوده است.
در گذشته هم طالبان و هم جنگجویان وابسته به گروه دولت اسلامی معروف به داعش مسئولیت حمله‌های سرخط ساز در پایتخت کابل را به عهده گرفته بوده اند.
"آیا طالبان ارادۀ واقعی برای صلح دارند؟"
ستولتنبرگ پاسخ داد که طالبان باید خشونت را کاهش دهند و با رادۀ واقعی و جدی به میز مذاکره صلح بیایند. چونکه به گفتۀ او در میدان جنگ برنده شده نمی‌توانند.
او افزود: "باوجود اوضاع دشوار، نیروهای افغان نیرومندتر شده‌اند و به فراهم آوری زمینه برای برقراری صلح کمک می‌کنند. ما از تلاش‌های ایالات متحده به هدف ختم منازعه و برقراری صلح پایدار کاملاً حمایت می‌کنیم."
این اظهارات در حالی است که هنوز نشانۀ آشکاری از کاهش جنگ و خشونت در افغانستان به چشم نمی‌خورد. طالبان در کنار گفت‌وگو با ایالات متحده به نبرد در برابر نیروهای افغان و قوای زیر امر ناتو ادامه داده اند.
با وصف تلاش‌های واشنگتن برای پایان جنگ ۱۸ ساله در افغانستان، هنوز توافقی میان امریکا و طالبان به دست نیامده و نتیجۀ بیش از ده بار گفت‌وگوها در دوحۀ قطر هم روشن نیست.
وزیران دفاع ناتو و شریکان شان به روزهای چهارشنبه و پنجشنبه جلسۀ‌شان را آغاز می کنند. آنان به روز پنجشنبه در مورد صلح و تعهد دوامدار‌شان در مورد امنیت افغانستان بحث می‌کنند. این نخستین نشست به سطح وزیران است که از هنگام برگزاری نشست رهبران ناتو در لندن در ماه دسمبر سال ۲۰۱۹ حالا در بروکسل مقر ناتو برگزار میشود.
اسدالله خالد سرپرست وزارت دفاع افغانستان، جنرال اسکات میلر فرماندۀ عمومی مأموریت حمایت قاطع ناتو و نیز نیکولاس کی نماینده ارشد ملکی ناتو در افغانستان هم اینجا هستند.
ناتو گفته تا سال ۲۰۲۴ نیروهای افغان را تمویل می‌کند. ناتو در حال حاضر حدود ۱۷ هزار نیرو در افغانستان دارد که بسیاری‌شان سربازان و پرسنل ایالات متحده هستند. وظیفۀ عمدۀ آنان آموزش و همکاری با نیروهای افغان است.
مردم عادی که از جنگ طولانی فراوان زیان دیده‌اند خواهان آتش‌بس اند، اما معلوم نیست که این خواستۀ آنان کی عملی خواهد شد.
