شورای ولایتی بلخ در مورد فروش بیش از صد کیلومتر لوله انتقال گاز جوزجان‌بلخ اظهار نگرانی کرده و خواستار توضیح قرارداد فروش آن شده است.
غلام‌سخی لاله عضو این شورا می‌گوید وزارتخانه‌های مالیه و معادن این لوله صدکیلومتری گاز را بدون اطلاع ادارات و شوراهای ولایتی بلخ و جوزجان، به یک شرکت خصوصی ذوب آهن فروخته‌اند.
آقای لاله گفت: "این پایپ‌لاین یک سرمایه ملی متعلق به همه و قابل استفاده بود. تخریب نشده بود. حتی ما هم در جریان نیستیم که چه کسی، رئیس جمهور یا این‌که وزارت مالیه این پایپ‌لاین را به فروش رسانده است. مردم بلخ و جوزجان اصلاً مطلع نیستند."
این لوله انتقال گاز در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی گاز سوخت بدون سلفر را از شهر شبرغان به اتحاد جماهیر شوری وقت انتقال می‌داد. در سال ۱۹۸۵ در زمان ریاست جمهوری نجیب‌الله، انتقال گاز افغانستان از طریق این لوله به اتحاد جماهیر شوری وقت متوقف شد.
در دهه ۱۹۹۰ میلادی در زمان امارت اسلامی گروه طالبان، این گروه نیز از این لوله برای انتقال گاز از جوزجان به شهر مزارشریف برای مدت چهار سال استفاده کرد.
در اوایل سال ۲۰۰۰ میلادی، پس از فروپاشی حاکمیت گروه طالبان و با آغاز حکومت موقت، انتقال گاز از طریق این لوله کاملاً متوقف شد. در ۱۸ سال اخیر از این لوله هیچ استفاده نشده بود.
اکنون وزارت معادن افغانستان می‌گوید که این لوله براساس تصمیم شورای اقتصادی کابینه از سوی وزارت مالیه به صورت لیلام به یکی از شرکت‌های ذوب آهن داخلی به فروش رسیده است.
عبدالقدیر مطفی، سخنگوی این وزارت به رادیو آزادی گفت: "بخاطری که این پایپ‌لاین را لیلام کرده بودند، فعلاً به یک شرکت خصوصی ذوب آهن داده شده است که برای تولید آهن از آن استفاده صورت بگیرد. این پایپ‌لاینی است که سابقه بوده و نظر به فیصله شورای اقتصادی به فروش رسیده است."
دفتر والی بلخ در مورد چگونگی فروش و امضای قرارداد این پایپ‌لاین گاز با چنین شرکت داخلی ذوب آهن اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.
اداره افغان‌گاز در شمال کشور نیز نخواست در مورد فروش قطعات این لوله به رسانه‌ها توضیح دهد.
اگرچه وزارت معادن کشور می‌گوید که این لوله را وزارت مالیه فروخته است، اما شمع‌روز خان مسجدی، سخنگوی وزارت مالیه به سوالات رادیو آزادی در پیوند به چگونگی فروش و هزینه این لوله پاسخ نداد.
قطعات بریده شده لوله گاز جوزجان‌بلخ، که زمانی منبع بزرگ برای انتقال و توزیع یکی از منابع عمده انرژی ملی استفاده می‌شد، حالا به ارزش آهن کهنه از مسیرهای فرعی از بلخ و جوزجان به کابل انتقال می‌یابد.
