آقچه با جمعیت حدود ۱۲۰ هزار نفری از ولسوالی‌های درجه یک ولایت جوزجان در شمال افغانستان است.
این ولسوالی صنعتی و نسبتاً امن در این اواخر شاهد گسترش جنگ و ناامنی بوده که این وضعیت سبب شده تا بسیاری خانواده‌ها مانع رفتن فرزندان خود به مکتب شوند.
الیاس هفت‌ساله شاگرد یک مکتب خصوصی است. او در یک صنف ۳۰ نفری روی یک فرش فرسوده نشسته مشغول رسامی است.
او در یک صفحۀ کتابچه‌اش قسمت خانه‌های ویران، تفنگ و تفنگچه با فضای غبارآلود و سیاه‌رنگ را به تصویر کشیده و در گوشۀ صفحه دیگر کتابچه خانه‌های قشنگ با فضای سبز و درخت‌های زینتی و مثمر رسم کرده که بچه‌ها و دخترها در آن سرگرم بازی هستند.
الیاس در کنار رسامی با خط قشنگ کودکانه نفرت خود را از جنگ با نوشتن این کلمات و جمله‌ها ابراز کرده است: "صلح و دوستی، ما صلح می‌خواهیم، دیگر جنگ بس است."
این شاگرد صنف اول مکتب که از صدای شلیک تفنگ‌های سبک و سنگین شبانه در آقچه خسته شده می‌گوید: "ما صلح می‌خواهیم. جنگ بس است. ما از جنگ خسته شده‌ایم. ما که هر روز به مکتب می‌آییم، در راه جنگ می‌بینیم. در وطن ما صلح برقرار شود تا ما به آرامی درس بخوانیم."
شهزاد، هم‌صنفی الیاس نیز در گوشه‌ای از صنف نشسته و با پنسیل نیمه‌تراشیده تلاش می‌کند تا یک کبوتر صلح رسم کند.
شهزاد در پاسخ به این پرسش که "چه دوست داری؟"، گفت: "صلح."
او گفت: "ما صلح می‌خواهیم. جنگ نباشد. آرامی خوب است. ما می‌خواهیم در صلح زندگی کنیم."
تنها این کودکان خردسال نیستند که صلح می‌خواهند و از جنگ خسته شده‌اند، بلکه جوانانی هم هستند که در این مکتب درس می‌خوانند و آرزوی صلح دارند.
شهرالله شاگرد صنف هفتم یک مکتب خصوصی که راجع به صلح یک کار دستی ساخته است، می‌گوید: "بخاطری که در شهر ما همه روزه جنگ است، از جنگ بسیار خسته شده‌ایم. به همین سبب یک کاردستی ساختم تا در کشور ما صلح بیاید و ما در فضای صلح درس خوانده بتوانیم."
شهرالله که این کاردستی را از چوبک‌های آیسکریم ساخته، نشان می‌دهد که یک معلم در صنف مشغول نوشتن درس روی تخته سیاه در فضای صلح است.
شماری از معلمان مکاتب شهر آقچه می‌گویند این کودکان هر روز در این شهر جنگ و ناامنی را تجربه می‌کنند.
محمدعمر سیور، مدیر یک مکتب خصوصی در آقچه می‌گوید در این شهر کسی نیست که از این کودکان حفاظت کند.
او گفت: "زمانی‌که در این منطقه جنگ می‌شود، طبعاً تعدادی از شاگردان حاضر در مکتب کمتر می‌شود و روزی که جنگ صورت می‌گیرد همان روز ما نمی‌توانیم درسی که لازم است بالای شاگرد تطبیق کنیم و هم از لحاظ ذهنی و فکری آن‌ها آماده درس خواندن نمی‌باشند."
شاگردان مکاتب شهر آقچه به امید نتیجه گفت‌وگوهای صلح در افغانستان رسامی می‌کنند، صلحی که برای این کودکان هنوز هم در حد رویا است.
در همین حال سازمان بین‌المللی نجات کودکان از تمامی گروه‌های درگیر جنگ در افغانستان خواسته است از کودکان حفاظت کنند تا در فضای امن به مکتب بروند.
