کمیسیون حقوق بشر افغانستان وضعیت زندانیان پلچرخی را نگران کننده و قناعت بخش نمی‌داند.
بلال صدیقی سخنگوی این کمیسیون روز شنبه به رادیو آزادی گفت، موارد نقض حقوق بشری، عدم ارائه خدمات صحی، مشکل در اعاشه و بی‌سرنوشتی برخی زندانیان در این زندان محسوس است.
وی گفت:
"در کل وضعیت زندان‌ها قناعت بخش نیست و ما نگران هستیم، بعضاً حقوق بشری زندانیان نقض می‌شود و روز پنج‌شنبه برخورد‌های فزیکی صورت گرفته که ما نگران هستیم و طبعاً در برخورد‌های فزیکی حقوق زندانیان نقض می‌شود و این خود مغایر قوانین کشور است."
به گفته وی، در کنار این مشکلات، ازدحام در زندان‌ها، نبود تعمیر‌های معیاری و فساد از مشکلات دیگری است که زندانیان با آن روبروست.
در حالی‌که بر اساس گزارش‌ها زندان پلچرخی برای حدود ۵ هزار نفر ساخته شده اما کمیسیون حقوق بشر می‌گوید که حدود ۱۱۵۰۰ زندانی در این زندان نگهداری می‌شوند.
سخنگوی کمیسیون حقوق بشر، از دولت افغانستان می‌خواهد تا به مشکلات زندان‌ها و زندانیان رسیده‌گی لازم و فوری کند.
در حالی از مشکلات زندانیان به ویژه زندانیان پلخرچی سخن زده می‌شود که روز پنج‌شنبه هفته گذشته شماری از زندانیان با نگهبابان این زندان درگیر شدند.
وزارت داخله افغانستان گفته‌است این شورش پس از آن آغاز شد که آن‌ها ۷۴ تن از زندانیان پلچرخی که با گروه‌های تروریستی و جنایتکار در ارتباط بودند به زندان بگرام انتقال می‌دادند.
ریاست عمومی محابس و توقیف‌خانه‌های وزارت امور داخلۀ افغانستان می‌گوید اکنون وضعیت در زندان پلچرخی به حالت عادی برگشته‌است.
پیش از این، شماری از زندانیان پلچرخی به دلایل مختلف از جمله نبود شفافیت در اجرایی کردن فرمان‌های عفو رئیس جمهور افغانستان، اعتصاب غذایی کرده بودند و برخی از آنان دهان‌های‌شان را با سیم دوخته بودند.
با این همه عبدالعلیم کوهستانی رئیس عمومی محابس و توقیف‌خانه‌های وزارت امور داخله ادعای کمیسیون حقوق بشر مبنی بر موجودیت موارد نقض حقوق بشری را رد می‌کند و تأکید می‌ورزد که منسوبین آن‌ها هموارده تلاش کرده‌اند تا به حقوق زندانیان رسیده‌گی صورت گیرد.
اما کمیسیون حقوق بشر ولسی جرگه افغانستان می‌گوید که اصلاً واژه بنام حقوق بشر در زندان پلچرخی وجود ندارد.
مسعوده کروخی معاون این کمیسیون به رادیو آزادی گفت که قانون در این زندان تطبیق نمی‌شود.
وی افزود:
"ما از نزدیک وضعیت زندانیان پلچرخی را دیدیم، وضعیت اتاق‌ها و تعدادی که در آن بودباش می‌کنند بسیار زیاد است، از لحاظ حفظ و حراست حقوق بشری، در آنجا (زندان) اصلاً چیزی بنام حقوق بشر وجود ندارد."
به گفته خانم کروخی به مریضان صعب العلاج که مطابق قانون باید به خانواده‌های تحویل داده شود، رسیده‌گی صورت نمی‌گیرد و به گفته وی یافته‌های آنان نشان می‌دهد که فیصد۸۰ مریضان صعب العلاج در سال‌های پیسین در این زندان جان داده‌اند.
نورالله شایان
