- تایمز
روزنامه تایمز چاپ لندن در مورد حمایت ایران از طالبان مسلح مقالۀ را نشر کرده‌است.
در آغاز مقاله آمده که بهترین جنگجویان طالبان از سوی ایران آموزش داده می‌شوند.
تایمز به نقل از طالبان و مقام‌های افغان نوشته که صد‌ها تن از این جنگجویان در اکادمی‌های نظامی ایران آموزش‌های پیشرفته را فرا می‌گیرند.
به نوشته روزنامه، این اقدام ایران نه‌تنها نشان دهنده یک جنگ نیابتی آن کشور با امریکا در افغانستان است، بلکه یک تغییر باالقوه را در توانایی ایران به‌خاطر تأثیر گذاری‌اش در جنگ افغانستان نشان می‌دهد.
یک مشاور سیاسی طالبان در شورای کویته به روزنامه تایمز گفته که مقام‌های ایرانی برای آموزش‌دهی به افراد این گروه دو پیشنهاد داشتند:
- نخست این‌که منافع امریکایی‌ها و ناتو را در افغانستان هدف قرار دهند.
- دوم هم این‌که نیروی بیشتر را برای حملات بر گروه داعش آماده سازند.
در این میان، نور الله قادری قوماندان قول اردوی ۲۰۷ ظفر در غرب افغانستان روز یکشنبه گفت، جنگ در ولایت فراه توسط استخبارات منطقه به ویژه ایران و پاکستان مدیریت می‌شود.
- واشنگتن پُست
روزنامه امریکایی واشنگتن پُست در مورد پایان یافتن آتش‌بس حکومت افغانستان تمرکز کرده‌است.
به نوشته روزنامه، رئیس جمهور اشرف غنی با پایان آتش‌بس گفت، چنین اقدام هر زمانی‌که طالبان آماده شوند، از سوی حکومت به اجرا گذاشته خواهد شد.
واشنگتن پُست در ادامه می‌نویسد، در آتش‌بس سه روزه، هزاران تن از جنگجویان طالبان به شهر‌ها و مناطق مختلف سرازیر شدند که در نتیجه امیدواری صلح میان افغان‌ها بیشتر شد.
در ادامه آمده‌است که رئیس جمهور افغانستان، آتش‌بس دو جانبه سه روز عید را ۹۸ درصد موفقانه خوانده و این اقدام وی مورد حمایت مقام‌های خارجی نیز قرار گرفته‌است.
- نشنل انترست
نشریه نشنل انترست نوشته که آیا حلی برای بحران افغانستان مانند ویتنام وجود دارد؟
به نوشته نشریه، در سال ۱۹۷۳ توافقی میان نیرو‌های امریکایی و کمونست‌ها در ویتنام صورت گرفت که در نتیجه جنگ به پایان رسید.
نشنل انترست به این پرداخته که حالا طالبان شاید آماده گفتگو با امریکا باشند و نمی‌خواهند با حکومت کابل که آن را غلام و دست نشانده میدانند، وارد مذاکره شوند.
به نوشته نشریه، چنین چیزی در ویتنام هم در سال ۱۹۷۳ صورت گرفت که امریکا بدون حضور گسترده متحدش یعنی حکومت ویتنام جنوبی، توافق پایان جنگ را پیشنهاد کرد.
اما در ادامه مقاله آمده که طالبان مانند کمونیست‌های ویتنام، متحد نیستند و عناصری در میان جنگجویان‌شان وجود دارد که تغییر جهت می‌دهند، بناءً جنگ شاید پایان نیابد.
نشنل انترست با این مقاله‌اش را به پایان رسانده که ایالات متحده نیاز دارد بداند که باید به تنهایی مذاکرات را آغاز کند و هر گونه توافق هم مانند ویتنام روی خروج نیرو‌های نظامی امریکا از افغانستان شاید امکان پذیر باشد.