امروز هشتم مارچ برابر است با روز جهانی زن.
از هشت مارچ همه‌ساله در افغانستان به ویژه در شهر کابل با برگزاری نشستها و برنامههای مختلف از سوی حکومت و نهادهای مدافع حقوق زنان تجلیل می‌شود، اما سؤال اینجاست که آیا این همه نشستها، میتوانند درد زنان افغان را در مناطق دور دست دوا کرده و از مشکلات‌شان بکاهد؟
شماری از زنان و برخی از اعضای کمیسیون اموز زنان ولسی جرگه از این نشستها انتقاد کرده میگویند که امکانات زیاد به نام زنان افغان گرفته می‌شود، اما به همان اندازه برای حل مشکلات و رشد زنان به مصرف نمیرسد.
زنان در برخی ولایات و مناطق دور دست میگویند که کمترین آگاهی را در مورد حقوق اساسی‌شان و هشت مارچ ندارند.
آنان میگویند، از کمک‌های که برخی نهادها برای خدمت به زنان افغان بدست میآورند بهره‌مند نگردیده و تجلیل از روز زن نیز به آنان معنی ندارد.
حمیرا باشنده ولایت فاریاب به رادیو آزادی گفت که زنان در قرا و قصبات از بیشتر حقوق‌شان محروم بوده و کسی هم به داد شان نمیرسد.
زنان افغان
او افزود:
"ما از کمک‌های شان بی‌نصیب هستیم تجلیل میکنند، خود شان می‌گیرند و خود شان میخورند و خود شان میبرند ما هیچ نمیفهمیم که روز زن چه است و هیچ کمک کسی را هم ندیدهایم مشکلات ما زیاد است به جای تجلیل از روز زن به مشکلات ما رسیدهگی شود."
نازیه از ولایت کنر نیز میگوید که کمترین آگاهی در مورد روز زن ندارد.
او می‌افزاید:
"من از روز زن خبر ندارم ما در خانه مشکلات زیاد داریم خواست ما از حکومت این است که روزگار ما خوب شود با ما کمک صورت گیرد هرچه باشد."
برخی از اعضای کمیسیون امور زنان ولسی جرگه میگویند که از هشت مارچ تنها در شهرهای بزرگ به‌گونه سمبولیک تجلیل شده و در این روز با سر دادن چند شعار غیر عملی اکتفا می‌شود.
آنان از حکومت و تمامی نهادهای که برای تأمین حقوق زنان کار میکنند میخواهند که اگر متعهد به خدمت برای زنان افغان هستند باید برنامههای عملی را برای حل مشکلات آنان روی دست گیرند.
افغانستان
شیرین محسنی یک عضو کمیسیون امور زنان ولسی جرگه در مورد به رادیو آزادی گفت:
"بیایید آستین بر بزنیم، تصمیم بگیریم و تلاش بکنیم برنامه، داشته باشیم و عملاً برای زنان افغانستان کار بکنیم، نه اینکه در حد یک شعار اکتفا بکنیم که ما به حقوق زن افغانستان احترام داریم متأسفانه این همه دردی را دوا نمیکند زنان که در ده و قریه زندهگی میکنند از حق و حقوق انسانی خود خبر ندارند و هر ظلم که در حق‌شان صورت گرفت همان را قبول دارند."
خانم محسنی میگوید، با وجود دستاوردهای مثبت در زندهگی زنان در ۱۷ سال گذشته، اما در زندهگی زنان روستایی تغییرات لازم به وجود نیامدهاست.
به‌گفته وی، قوانین، برنامهها، استراتژیها و کمک‌های بی‌شماری برای توانمند سازی زنان افغانستان صورت گرفتهاست، اما اکثراً غیر عملی و بیشتر مختص به زنان در شهرها بوده است.
اما شبکه زنان افغان میگوید که تجلیل از هشت مارچ امروزه طوری نیست که شکل تجملی و نمایشی داشته باشد.
عادله امرخیل مسئول بخش عدالت‌خواهی این شبکه به رادیو آزادی گفت که آنان همه ساله گزارش تحقیقی را از وضعیت زنان آماده کرده و با استفاده از روز جهانی زن، آن را به حکومت و نهادهای مربوط میسپارند.
یک زن افغان بعد از یک انفجار
وی افزود:
"ما یک هدف داریم ما تنها تجلیل نمیکنیم که نمایشی باشد ما میخواهیم تا یک سند موفق را ارائه بکنیم، پیشنهادات خود را به حکومت داشته باشیم و بعد این سند خود را به شکل کتبی و رسمی به ارگانها و نهادهای ذیصلاح ارسال بکنیم و آن را تعقیب بکنیم به استفاده از همین روز."
به‌گفته مدافعین حقوق زنان، امروز در ولایات بیش از سه و نیم میلیون طفل که ۷۰ درصد شان دختران هستند از آموزش محروم اند و فیصدی بلند زنان در ولایات قربانی خشونتهای خانوادهگی میباشند.
بر اساس معلومات وزارت امور زنان افغانستان، از آغاز سال روان خورشیدی تا کنون ۱۱۹ قضیۀ حاد خشونت علیه زنان در این وزارت ثبت شده که اکثر در ولایات و ولسوالیها اتفاق افتادهاست.
از سوی هم نبیله مصلح معین اداری وزارت زنان افغانستان میگوید، تعهد امسال این وزارت رسیدهگی به مشکلات زنان روستایی است و در سال آینده مشکلات آنان از دید به دور نخواهد ماند.
خانم مصلح می‌افزاید:
"تعهد جهانی امسال رسیدهگی به مشکلات زنان روستایی است، به این اساس وزارت امور زنان پلان دارد که سمپوزیمهای توانمند سازی زنان را در سطح ولایات تدویر بکند، مشکلات را جمع‌آوری بکند و کوشش بکند که مشکلات خانمها را از طریق تطبیق همین برنامههای بزرگ ملی توانمند سازی زنان حل بسازد."
با آنکه در یک دهه اخیر زنان افغان پیشرفتهای زیادی در بخشهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی داشتهاند، اما به‌گفته شیرین محسنی عضو کمیسیون امور زنان ولسی جرگه، زنان در مناطق دوردست هنوز هم با مشکلات فراوان دست و گریبان هستند.
نبود امنیت، سنتی بودن جامعه، مواجه بودن با انواع خشونتها، فقر، عدم دسترسی به تعلیم و تریبه، صحت و نهادهای عدلی و قضایی، عدم آگاهی از حقوق‌شان و غیره از جمله مشکلاتی اند که زنان هنوز نیز در نقاط مختلف افغانستان با آن دست و پنجه نرم میکنند.
گزارش: آرزو غیاثی
