سیمین ۳۲ ساله با خانواده‌اش از ترس نا امنی در افغانستان تقریباً دو سال پیش به جرمنی رسید، اما اکنون برای‌شان گفته شده که افغانستان امن است و باید دوباره برگردند.
سیمین و شوهرش با دو دختر و دو پسر شان اکنون در هامبورگ زندگی میکنند.
مادر شوهرش هم با آنهاست.
میگوید، حکومت جرمنی برای‌شان ماهانه چیزی بیش از ۲ هزار یورو میپردازد که زندگی‌شان را به پیش ببرند.
فرزندان زیرسن‌شان هم به مکتب میروند.
سیمین در گفت‌وگوی تیلیفونی با رادیو آزادی گفت، در همین ماه وقتی که جواب رد دریافتند، همۀ‌شان تکان خوردند.
وی افزود:
"روز شنبه بود که جواب رد به ما رسید. خودم به خاطر اولادهایم یک کمی خود را از دست ندادم. دخترم بسیار گریه کرد. بسیار حالش خراب بود. همین میگفت، مادر من افغانستان نمیروم. افغانستان امن نیست. یعنی چیزهای که اونها میبینند بسیار برای‌شان وحشتناک است. از آن حالتی که آمدهاند، بسیار یک حادثۀ تلخی را پشت سر گذاشتیم. بسیار همان دقیقه همۀ ما شوک دیدیم، تکان دیدیم، گذشت دیگر."
اکنون به یک وکیل مدافع مراجعه کردهاند که اگر بتواند جواب منفی را مثبت سازد.
وی درین مورد افزود:
"فعلاً که به ما جواب رد آمد به ما دو هفته وقت داده بودند که باید خاک آلمان را ترک کنیم. هیچ دلیلی هم نداشتند فقط نوشته بودند که افغانستان امن است و میتوانیم برویم. بعداً ما وکیل گرفتیم، فعلاً کارهای ما را وکیل پیش میبرد، خدا مهربان است."
سیمین و خانواده‌اش از ترس ناامنی در سال ۲۰۱۵ میلادی همه دار و ندار شان را فروختند و به‌گفتۀ خودش با پرداختن بیش از ۲۰ هزار دالر به قاچاقبران راه پر خطر سفر را در پیش گرفتند و از ایران به ترکیه و از آن‌جا به یونان و سرانجام به امید داشتن یک زندگی آرام به شهر هامبورگ جرمنی رسیدند.
او هنوز رنج سفر و خطر گذشتن از آب‌های پر تلاطم بحر را به یاد دارد.
درین مورد سیمین گفت:
"همین کشتی که بالا شدیم، بسیار زیاد خطرناک بود. آن لحظه برای من بسیار سخت و بد گذشت که در جان اولادهایم واسکت‌ها را کردم. حس میکردم که من خودم آن‌ها را به آب میاندازم. خودم آنان را از دست میدهم. همگی افتاده بودند در کشتی و دخترکم زیر فشار آمده بود و جیغ میزد. چون کشتی بسیار خورد است و نفرش بسیار زیاد. دخترکم افگار شده بود. این برای من یک صحنۀ تلخ و رنج‌آور است. و این‌که در یونان برای ما برگه نمیدادند و بسیار روزهای بدی را دیدیم. بالای سنگ‌ها خواب بودیم، روزها گرسنه، شب‌ها روی سرک بودیم. بسیار روزهای بد و مشکل را دیدیم. هیچ‌کس خوش ندارد درین راه بیاید."
مثل سیمین و خانواده‌اش، ده‌ها هزار افغان دیگر هم خطر این سفر پر ماجرا را به جان خریده اند و به کشورهای اتحادیه اروپا رسیدهاند.
پس از سوریه، افغان‌ها دومین گروه بزرگ پناهجویان را در اروپا تشکیل میدهند.
بر اساس ارقام ادارۀ سازمان ملل‌متحد در امور مهاجرین، از سال ۲۰۱۵ میلادی به این‌طرف ۱۷۰ هزار افغان در اروپا درخواست پناهندگی دادهاند.
اما، در ماه اکتوبر سال ۲۰۱۶ میلادی بود که اتحادیۀ اروپا و حکومت افغانستان موافقت‌نامۀ را امضا کردند که بر اساس آن پناهجویان که درخواست‌های‌شان رد می‌شود، به افغانستان بازگردانده میشوند.
اکنون، اتحادیه اروپا در نظر دارد که تا به ۸۰ هزار پناهجوی افغان را به افغانستان باز گرداند.
بر اساس گزارشها، در ماه دسمبر سال ۲۰۱۶، جرمنی نخستین گروه پناهجویان افغان را که شمارشان به بیش از ۳۰ تن میرسید به افغانستان باز گرداند و بیش از ۴۰ تن دیگر هم در ماه‌های جنوری و فبروری امسال اخراج شدند.
برای سیمین و خانواده‌اش اما توافق میان کابل و اتحادیۀ اروپا پذیرفتنی نیست.
درخواست او از رئیس جمهور افغانستان این است:
"خواهش میکنم ازش، التماس میکنم، زاری میکنم. توافق‌نامۀ خود را فسخ کند. افغانستان امن نیست. به لحاظ خدا، به لحاظ قرآن هیچ هموطنم را در به در و خاک به سر نکند. کجای افغانستان امن است؟ اگر افغانستان امن است، فامیل اشرف غنی و داکتر عبدالله بیایند به کابل، همان جایی که میگویند امن است زندگی کنند. ما به خدا از پشتش میآییم، کل کارهای خود را فسخ میکنیم، میآییم همانجا."
سیمین میگوید، حتی اگر وکیل مدافع‌شان کاری کرده نتواند و مجبور شوند از جرمنی به افغانستان برگردند، هرگز برنخواهند گشت.
وی می‌افزاید:
"هیچ‌گاهی به افغانستان بر نمیگردیم. بهتر است همین جا بمیریم. خودکشی میکنیم همینجا. چقدر مردم همین کار را کردند، ما هم میکنیم. چی کنیم افغانستان برویم. از آن کرده که سر دخترم تجاوز شود، خودم جوان استم، سر خودم همین کار شود. بچه‌ام را بکشند، دور از جان، انتحاری شود، از آن کرده درین چیزها بمیریم، از بین برویم، کشته شویم، بهتر است که خود ما خود را بکشیم. هیچ وقت ما به افغانستان بر نمیگردیم."
به همین تازگی، جان سوپکو رئیس ادارۀ نظارت بر امور بازسازی امریکا در افغانستان یا سیگار وضعیت این کشور را شکننده توصیف کرد.
پیش ازین، جنرال جان نیکلسن فرماندۀ عمومی نیروهای امریکایی و ناتو هم هنگام گواهی دادن به کانگرس امریکا در ماه فبروری امسال وضعیت امنیتی افغانستان را دچار بنبست ارزیابی کرد.
بر اساس ارقام سازمان ملل‌متحد، در شش ماه نخست سال ۲۰۱۶ میلادی ۵۱۶۶ غیر نظامی در افغانستان کشته یا معلول شدند.
