روزنامۀ نیویارک تایمز و نشریۀ آنلاین "رلیف وب" مقاله‌های در مورد جنگ امریکا در افغانستان و نیز مسایل مربوط به حقوق زنان و موضوع جنسیت نوشتهاند.
نخست نگاهی گذاری میاندازیم به مقالۀ نیویارک تایمز که با عنوان درشت "جنگ تمام نشدنی در افغانستان" به چاپ رسیدهاست.
نویسنده گفته که طولانی‌ترین جنگ امریکا در افغانستان به باد فراموشی سپرده شدهاست.
مقاله نویس دلیل آورده که نه در مراسم تحلیف دونالد ترمپ رئیس جمهور امریکا و نه هم در نخستین سخنرانی او به هر دو مجلس کانگرس امریکا حتی نامی هم از افغانستان برده نشد.
به باور نویسنده، دونالد ترمپ که اکنون سرقوماندان اعلی کل نیروهای امریکاست، حدس میزند که در مورد جنگ افغانستان پیشاپیش فکرهایش را کرده و بعداً میتواند به آن رسیدگی کند.
اما، نویسنده به گفت و گوهای تلیفونی پیش از مراسم تحلیف و بعد از مراسم تحلیف رئیس جمهور ترمپ با رئیس جمهور غنی نپرداخته که از سوی تحلیل گران افغان امیدوار کننده پنداشته شده بود.
رئیس جمهور ترمپ به همتای افغانش از ادامۀ حمایت در بخش‌های امنیتی و اقتصادی اطمینان داده بود.
با این حال، نویسنده با پرداختن به کم و کاست‌های جنگ امریکا در افغانستان یکی از سوال‌های اساسی را این گونه مطرح کرده که چرا واشنگتن جنگ افغانستان را از چشم انداختهاست؟
پاسخ خودش با این سوال این است که از دید او با کسر بودیجه یا مصرف بیش از حد بر خریداری اسلحه، اعضای دستگاه امنیت ملی جنگ را به مثابۀ یک وضع عادی پذیرفتهاند.
در ادامه نتیجه گیری نویسنده آمدهاست که در واشنگتن جنگ قابل تحمل شدهاست، به طوری که از دید مقاله نویس بیش از آن که به زودی ممکن پایان یابد، میتواند قابل مدیریت باشد.
رلیف ویب
در نشریۀ آنلاین رلیف ویب به موضوع جندر یا جنسیت پرداخته شده و نویسنده استدلال کرده که تقلیل دادن اصطلاح جنسیت به تنها کلمۀ زنان یا حقوق زنان مشکل ساز است.
در ادامه، نویسنده گفتهاست که به همان اندازه نادیده گرفتن نقش مردان در راستای تحقق حقوق زنان مشکل آفرین است.
نویسنده توضیح داده که اصطلاح جنسیت در واقع به نقش زنان و مردان ربط میگیرد و این که تنها ربط دادن آن به کلمه زنان و حقوق آنان نقش کلیدی مردان و پسران را در راستای پیاده ساختن مساوات جنسیتی از چشم میاندازد.
و با یک مرور سریع به پیشنهاد نویسنده میرسیم که گفتهاست: برای بیرون رفتن این معضل و تحقق حقوق زنان، نیاز است تا برای ایجاد مساوات جنسیتی مردان و پسران افغان به عنوان شریکان زنان پنداشته شوند.
همچنان، نویسنده گفتهاست که اعضای خانواده‌ها نیز باید در مورد انواع گوناگون خشونت‌ها علیه زنان رهنمایی و آگاه دهی شوند و به آنان اطمینان داده شود که چنین اعمالی به هیچ وجه از لحاظ دینی و فرهنگی در افغانستان جای ندارد.