گاردین
روزنامۀ گاردین از قول داکتر کاتلین توماس یکی از شاهدان عینی حملۀ سال گذشته بر شفاخانۀ داکتران بدون سرحد در کندز مینویسد که صحنۀ یک وحشت کابوسی را به چشم سردیدهاست.
روزنامه در ادامه مینویسد: پس از اینکه شورشیان طالب در خزان گذشته بخشهای بزرگ شهر کندز را تصرف نمودند و نیروهای دولتی برای تصرف دوبارۀ آن جنگ خونین را به راه انداختند تنها یک شفاخانه مایۀ امید واقعی برای کسانی بود که میان طرفین جنگ گیرمانده بودند.
گاردین مینویسد که در ساعتهای آغاز روز سوم اکتوبر بخشهای جراحی شفاخانۀ داکتران بدون سرحد پُر از زخمیان و مریضان بود.
جراحان خسته تا ساعتهای دیرشب کار میکردند.
آنها خسته و مانده بودند، ولی بسیار نمیترسیدند. روزنامه میافزاید که قوانین بینالمللی از تأسیسات صحی حفاظت میکند و سازمان داکتران بدون سرحد بخاطر فعالیت خود در مناطق جنگ جایزۀ نوبل را برنده شدهاست.
گاردین مینویسد که نیروهای خارجی موقعیت شفاخانه را نزد خود ثبت و راجستر کرده بودند وتوقع میرفت که آنها مقررات جنگ را بلد هستند. وجود هر نوع اسلحه در شفاخانه ممنوع بود و هم سربازان دولتی و هم شورشیان طالب برای معالجه به شفاخانه مراجعه میکردند.
به این معنی که آنها نیت حمله بر شفاخانه را نداشتند. ولی ساعت دو بامداد یک انفجار واحد مراقبتهای عاجل این شفاخانه را که مریضان به شمول دو طفل در آنجا بودند، منهدم ساخت.
با این انفجار حمله بر این شفاخانه که تقریباً یک ساعت طول کشید آغاز شد که در نتیجه ده ها نفر از مریضان، مراجعین و داکتران کشته شدند.
نیوز ویک
مجلۀ نیوز ویک در یک عنوان درشت خود مینویسد که افغانها میخواهند مطمین شوند که قتل فرخنده توسط یک گروه آشوبگر فراموش شدنی نیست.
نویسندۀ مطلب که یک نمایشنامۀ این قتل را سال گذشته دیدهاست میگوید که بسیاری از حاضرین مرد و زن هنگام تماشای نمایش اشک میریختند و دردها، بیچارگی و تنهایی فرخنده در آن روز نحس در پیشروی مسجد شاه دوشمشمیره در کابل را تصور میکردند.
نیوز ویک در ادامه مینویسد: در یک کشوری که حتی گرفتن نام زن در ملاء عام ممنوع پنداشته میشود اجرای یک نمایشنامه برای یادبود قتل یک زن یک عمل بی سابقه میباشد و این هم یک عمل بی سابقه بود که در کشوریکه مراسم انتقال و تدفین جنازه مختص به مردان میباشد یک گروه زنان در یک اقدام انقلابی خود تابوت فرخنده را برشانههای خود به آرامگاه ابدی وی انتقال دادند.