قریهء موریا (Moria) در فاصلهء 15 دقیقه با پای پیاده از مرکز نامنویسی مهاجرینی که از ترکیه به جزیرهء لیبوس در یونان می آیند موقیعت دارد.
در تابستان سال گذشتهء میلادی باشنده گان قریه موریا (Moria) برای هزاران پناهجویی که از قریه آنها عبور می کردند، غذا، آب، لباس و بوت می دادند و زمینه را برای شستوشو و حمام شان فراهم می کردند.
الینی پارلیی (Eleni Parleli) یک باشندهء قریهء موریا می گوید:
"در تابستان سال گذشته، کسی از این جا گذشت، او کمی به زبان یونانی حرف می زد. ما به او کمک کردیم. من و همسایه ام برایش لباس، غذا و کمی هم پول دادیم، چون پول برای تکت نداشت. من تصور می کنم او افغان بود. برای دیگران هم که می گذشتند میوه می دادیم. من تلاش می کنم به آنها کمک کنم."
اما اینک در شرایطی که اروپا سرحداتش را بروی پناهجویان و مهاجرین مسدود می کند، باشنده این قریه نگران از آنند که باغ های زیتون شان به کمپ هزاران مهاجر مبدل شود.
گیورگیوس کولارس (Giorgios Kolaras) یک معمار متقاعد می گوید، در اوج بحران مهاجرت در خزان سال گذشته، پناهجویان بادنجان های رومی و کدوی سبز را از مزرعه دهاقین می کندند، شاخه های درختان زیتون را برای آتش هیزم می شکستند و حتی انارهای خام را از درختان کنده و ترپال های فارم های زراعتی را خیمه می ساختند.
میکلایس باپوکاش (Michaelis Bapukash) یک باشندهء دیگر قریهء موریا (Moria)، می گوید:
"افغان ها، دزدی می کردند. مرغ ها، گوسفندان، مالته و حتی انار های خام را دزدی می کردند. هیچ چیز را باقی نمی نگذاشتند، آنها این کار را از گرسنه گی می کردند."
تراکیلیس (Trakellis) یک پولیس ترافیک موریا در حالیکه احساس می کند اروپا آنها را فراموش کرده است، می گوید:
"در تابستان گذشته ما روزانه 25 هزار تن را در قریه خود پذیرفتیم، این در حالی بود که کشورهای اروپایی از پذیرفتن چند هزار مهاجر شکایت داشتند."
گیورگیوس کولارس (Giorgios Kolaras) می گوید:
"من آرزومندم که جنگ در سوریه که از پنج سال به اینسو ادامه دارد، بیش از 25 هزار تن در اثر آن کشته شده اند و بحران مهاجرت را تشدید کرد، پایان یابد. من آرزومندم تا پناهجویان به این جا به حیث توریست بیایند که هم برای آنها و هم برای ما خوب خواهد بود."
در حال حاضر حدود 40 هزار پناهجو در یونان و حدود 4 هزار تن در جزیرهء لیبوس گیر مانده اند.
