خبرنگار:-نهال جان سلام مه آمدیم که همرایت مصاحبه کنم
نهال:- اگه به کندنم آمدی خو بگو که بفامم
خبرنگار:- نی نی کی گفته که به کندنت آمدیم نهال به ای مقبولی خو ازکندن نیست
نهال:- خی اگه به کندن نیست چرا همی چند دقه پیش چند نفر نهال های دور بغل مره کندن و بردن
خبرنگار:-گریه نکو بگو که چی شده ؟
نهال:- مره چند سال پیش از وطنم آوردن اینجه اما مه ده وطن خود آرام بودم اما حالی ...
خبرنگار:-اما حالی چی قصه کو ؟
نهال:- ماره گفتن که شماره خارج می بریم اما حالی می بینیم که ماره اوغانستان آوردن ماره بازی دادن
خبرنگار:-تو گفتی که تره چند سال پیش اینجه آوردن اما چرا کلان نشدی نهال جان که همطور قد پخچک ماندی ؟
نهال:- هی هی بیادر چی بگویم و از کی شکایت کنم ما ره از وقتی که ده اینجه آوردن یک بیست دفه خو که ماره کشیدن و گور کدن کشیدن و گور کدن شیمه ده جان ما نمانده نه بری ما دست مانده ونه پای
خبرنگار:-حالی چرا با تو ای رقم رفتار کدن هه ؟
نهال:-اول که مره آوردن ده یک پیاده رو سرک شاندن یک چند ماه که تیرشد پیاده رو سرکه یک انجیو سنگ کاری کرد و بندش ساخت ومره از اونجه کندن و بردن ده یک گوشه دگه ده اونجه که گور شدم گفتم برو دگه مره بیجای نمی کنن اما ...
خبرنگار:-اما چی قصه کو نهال جان ؟
نهال:- یک چند ماه باد اینجه ره یک زور مند غضب کد و مره باز نفرای چوروالی از اینجه هم کشیدن وبردن ده یک جای دگه گور کدن اینه چند سال است که مثل مامورای بی خانه واری لالان و سرگردان هستم ازهمو خاطر است که نه چاق شدیم و نه شکم انداختیم همطور قاق و لاغر ماندیم مثل سیم واری
خبرنگار:-برو خداره شکر کو که تره چیزی نشده لاغری خوب است چاقی چی کارمیایه
نهال:- بیخی ریشایم بوریا واری خشک شده. ببین خودت کدام تاره نمی شناسی که مره پس ده ملکم ببره ثوابت میشه
خبرنگار:-نهال جان مه کسی ره نمی شناسم اما میروم پیش صاحبت و از پیشش تره می خرم وده حویلی خود گورت می کنم خو ...
نهال:- خدا خیرت بته زود کده ای کاره کو که نزدیک است زاریم بکفه
خبرنگار:-خو ... فعلاً با مان خدا باز میایم پشتت
نهال:- بامان خدا
