می دانیم که دختران نوجوان افزون بر گذر از دوران حساس بلوغ، از لحاظ جنسیت خود و مسئولیت مورد انتظار جامعه دارای شرایط خاص می باشند و اما آگاهی دادن به دختران از دوران حساس بلوغ مسئولیت کی ها است؟ و تا چه حد میتوان دختران را در مراحل بلوغ به خصوص زمان اولین عادت ماهوار از مشکلات بیماری ها، ترس و تشویش، آشنایی با اخلاق و رفتار های مناسب اجتماعی و احکام مذهبی و حساسیت ها آشنا و راهنمایی کرد؟
بلوغ از مهمترین مراحل دوران زندگی انسانها است که با تغییرات تکاملی فیزیکی، عقلانی، عاطفی و اجتماعی مشخص می شود. همان گونه که همه انسان ها از مرحلۀ نوزادی تا مراحل کهولت و افتاده گی میرسند، طبعی است که دوران کودکی و سپس مرحلۀ حساس بلوغ را سپری کرده اند. اما در شهر و بیشتر در ولایات افغانستان نظر به بسیاری از محدوده های فکری و رفتاری در خانواده ها، دختران در مرحلۀ بلوغ با مشکلات گونا گون زنده گی رو به رو می گردند. و هنگامیکه تغییرات جسمی در دختران رخ می دهند، شرم و خجالت در دختران نوجوان آغاز می شود، خود مادران نیز چون این احساس را تجربه کرده اند از این رو نمی توانند و یا هم نمی خواهند آگاهی و راهنمایی های لازم را به دختران شان ارائه دهند و از بازگو کردن مسائل بلوغ خودداری می کنند.
از دید روانی گفته می شود که حساس سر درگمی، خجالت، مشکلات جسمی، رشد نا هماهنگ و غیر قابل پیش بینی، عصبی شدن، پرخاشگری، گوشه گیری، سختی در برقراری ارتباط با دیگران، کشیده شدن به انحرافات، اعتیاد، دوستی با افراد ناباب، مورد احترام قرار نگرفتن، تمایل به استقلال، نیاز به داشتن هم فکر و درک شدن از طرف دیگران از جمله خصوصیات مراحل بلوغ دانسته می شود. با اینحال آنهم در جامعۀ سنتی افغانستان تنبه دختران نوجوان به گونۀ خشونت، تهدید، تحقیر، تمسخر، جبر و اکرا تا چه حد صدمه بر روان و شخصیت حال و آیندۀ شان می گذارد؟
در برنامۀ این هفتۀ زن و زنده گی بحث ما روی همین موضوع است. نظریات مسئولان، کارشناسان مسایل و حکایات و شکایات دختران و زنان شامل این بحث را نیز با شما شریک می سازیم.
تهیه کننده: عفیفه ساکب
