امروز در مورد یک موضوع فلکلوریک صحبت می‌کنیم که از صدها سال به اینسو در شرق بخصوص در جامعه افغانی رواج و اهمیت نادرست خود را داشته است و در برخی خانه ها به قسم یک چیز با ارزش نگهداری می‌شود.
با وجودیکه این وسیله اضرار زیاد دارد مگر بشکل یک اعتیاد و سرگرمی
استعمال می‌شود و عده یی از افغانها با کشیدن آن صحت خود را به خطر مواجه می‌اندازند.
گفته می‌شود، چلم و تنباکو به روایتی تقریباً از چهار صد سال بیشتر سابقه دارد که در زمان پادشاه جلال الدین اکبر یکی از سردارها آنرا به دربار آورد و از همان وقت چلم کشیدن بگونه یک عادت مروج شد و از همانجا سرچشمه گرفت که تا این دم هم در هند و افغانستان و بعضی ممالک آسیایی دیگر کار برد دارد.
ابتدا چلم میان سردارها مروج گردید، اما بعد از آن آهسته آهسته عدهء کثیری از اقشار جامعه با دود چلم آشنا گردیدند.
چلم معمولاً مسی، برنجی و یا گلی می‌باشد که دارای یک نی دراز برای کشیدن و یک نی کوتاه برای سر خانه است.
افراد چلمی بعد از آنکه چلم شان را به اصطلاح تازه نمودند با دود کردن آن احساس راحتی می‌نمایند.
این برنامه را مهریه انوری تهیه کرده است.
