در سال های گذشته و دولت قبلی فرار جوانان از کشور به یک امر معمول بدل شده بود و جوانانی زیادی راهی کشور های خارجی می گردیدند. اما عده هم به امید اینکه دولت جدید با پلان های جدید و توجه به جوانان زندگی بهتر خواهد داشتند منتظر عمل کرد دولت جدید مانده اند. اما دیده شد شمار زیادی از این جوانان از وضعیت کنونی افغانستان خسته به نظر رسیده می خواهند ادامه زندگی خود را در دیار دیگری سپری کنند.
فقر اقتصادی، بیکاری، ناامنی و آشفته بازاری دنیا سیاست در این کشور از برجسته ترین عواملی بر شمرده می شود که روند مهاجرت جوانان با سواد و بی سواد را از افغانستان شدت بخشیده است.
عده ای از جوانان، گریز از افغانستان را یگانه راه فرار از وضعیت زندگی و شرایط نا مساعد می دانند. از ان جمله جوانان هر یک ابراهیم جویا محصل سال چهارم پوهنځی ادبیات پوهنتون کابل، لیمه شهروند کابل، محمد مهدی محصل و عزیزه یکتن از شهروندان شهر کابل.
شهاب الرحمن اشرف محصل پوهنځی ژورنالیزم پوهنتون کابل می گوید، وضعیت فعلی جوانان خراب است جوان که از مکتب فارغ می شود جذب پوهنتون نمی شود، کار پیدا کرده نمی تواند مجبور به گروه های مسلح می پیوندد. او گفت: بعد از ختم پوهنتون اگر برایش کار پیدا نشود مجبور است به گروه مسلح پیوندد.
برخی دیگر از جوانان می گفتند، بیکاری پس از اتمام پوهنتون، نگرانی های امنیتی و بی توجهی دولت عواملی اند که آنان را مجبور به ترک کشور کرده است.
برخی از جوانان چشم دیدی داشتند که جوانان به شکل قاچاق به کشور های اروپایی فرار کرده اند، ”از جمله وژمه وردک محصل فاکولته ادبیات پوهنتون کابل قصه یکی از اقاراب شان را چنین کرد که آن جوان پوهنتون دو سال را تمام کرد بعد از آن زمینه کار برایش مساعد شد مجبور شده راهی کشور ایران با چند جوان دیگر شد تا از آن طریق به دیگر کشور ها بروند اما در نصف راه قاچاقبران آنها را به دیگر قاچاقبر می فروشد و آنها هم به گروکان گرفته، به خانواده های شان در تماس شده می خواهند در بدل پول آنها را آزاد سازند در حالیکه که خانواده های شان پولی نداشتند اما می خواستند پول آماده کنند تا رسیدن پول به قاچاقبران آنها همان جوانان را سر بریده به یک چاه می اندازند و دو هفته بعد فامیل های شان خبر می شوند.
شهاب الرحمن اشرف محصل پوهنځی ژورنالیزم پوهنتون کابل باز هم می گوید، سخنان و پلان های که ریس جمهور در دوران انتخابات مطرح کرده بودند به خصوص به جوانان یک امیدی به زندگی کردن در افغانستان بود اما بعد از روی کار امدن دولت یک پلان شان هم عملی نشد و جوانان را نا امید ساخته است.
دیدگاه کارشناسان امور اجتماعی در مورد روند خارج شدن جوانان از کشور طوری است که می گویند، جوانان از گذشته ها مشتاق زندگی کردن در خارج از کشور بودند اما بعد از بحران های مبهم اخیر دولت، این روند شدت گرفته است.
پوهاند محمد حسین یمن استاد پوهنځی ادبیات پوهنتون کابل می گوید: خانواده ها یا جوانانی که حداقل در آمد داشته باشند به خارج از کشور نمی روند.
فقر و بیکاری از مسایل غیر پلانی جامعه است تا زمانیکه تلاش برای پلان ها و موضوعات مختلف گرفته نشود فرار جوانان بیشتر خواهد شد.
رسیدن به پیشرفت و ترقی مشکلات خود را دارد و تغییر و تحولات را تمام کشور ها تجربه کرده اند به ویژه کشور های جهان سوم . این سخنان امیرخان امیری استاد پوهنتون تعلیم و تربیه کابل بود که گفت اگر جوانان کشور را ترک کرده فرار می کنند آنها در ان کشور ها نه جایگاه، توان، نیروی و نه حیثیت شان مد نظر گرفته می شود با فرار از کشور نمی شود که به خواست خود دست یافت.
استاد امیری در ادامه افزود، تشویش ها و نگرانی های جوانان هم بیجا نیست فقر و بیکاری و ناامنی در کشور وجود دارد اما مهم انیست که جوانان چی کرده می توانند، انان امیدواری خود را حفظ کنند تلاش و تکاپو به خرج بدهند تا وضعیت را در جهت مثبت تغییر بدهند.
برنامه هوای تازه را از طریق ویب سایت رادیو آزادی www.radioazadi.com و صفحه فیسبوک هوای تازه Hawa e Taza هم شنیده و خوانده می توانید.
ترتیب کننده برنامه هوای تازه : فروزان حبیب زاده
وقت نشر برنامه: هفته دو بار روز های شنبه و سه شنبه
