انتخاب یک شغل و مسلک در زندگی فردی و اجتماعی انسان ضرور بوده و باید به آن توجه داشت و این انتخاب نه تنها به صورت نظری و عملی بلکه پلی است بین نظر و عمل و قطعاً تکیه گاهی خواهد بود برای فرهنگ یک جامعه و سازگار اصلی آن تنظیم کننده اجتماع و زندگی شخصی فرد و هدایت آن به سمت سعادت.
اما دیده شده عدهء از جوانان که هر گاه به کار گماشته می شوند متوجه حال و احوال زندگی خود نشده و توجه به کار خود نکرده سال های زیاد منحیث یک پیش خدمت و یا مزدور، کار را پیش می برند. و نمی خواهند با توجه به ریزه کاری های آن شغل خود صاحب یک مسلک شوند.
نور آغا یکی از این جوانانی است که به حیث شاگرد، گل کاری می کند و تا حال نتوانسته شغلی را بیاموزد.
جوانی دیگری بنام گل آغا که در سر چوک پلی خشتی برای مزود کاری آمده بود گفت که کاری را یاد ندارد و کار هم برایش پیدا نمی شود.
جهان زیب که در یکی از ساختمان های شهر کابل، شاگردی می کرد و به کار خود علاقه داشت گفت می خواهد زود تر کار یاد بگیرد و به زود ترین فرصت یک استاد ماهر شود او گفت: "اگر نتوانستم درس و تعلیم را پیش ببرم باید یک کسب را یاد بگیرم."
دقت و صداقت در کار انسان را به بالا ترین جا می رساند. سید محمد که یک گل کار ورزیده است و شاگردانی زیادی را آموزش داده است گفت: در اول او هم یک شاگرد بود و مزدور کاری می کرد اما با کمک استاد و راستی در کارش توانست که صاحب یک کسب خوب شود.
پس از آن جایی که ما در دنیای زندگی می کنیم که در آن نیاز های عملی در همه سطح ها طغیان نموده است، لازم است که با معیاری آشنا شویم که تاثیری به سزا در تعین سطح مهارت و مقدار رضایت از وضعیت دارد و این معیار نیز چیزی نیست جز " دقت و کیفیت در کار."
آیا از وسایل محافظتی در جریان کار استفاده می کنید؟
کار، جوهر اصلی زندگی انسان است که برای سلامت و احساس راحتی مفید بوده، اما در صورت عدم رعایت اصول صحی و ایمنی می تواند بر سلامتی اثر سوء داشته باشد.
کارگران بیشتر از سایر افراد جامعه در معرض حوادث و بیماری های ناشی از فضای نا مساعد کار قرار دارند و در نتیجه بیشتر از دیگران آسیب دیده و بیمار می شوند.
اما استفاده از وسایل حفاظت فردی و یا وسایل ایمنی مثل لباس کار، پیش بند، کلاه ایمنی، عینک حفاظتی، دستکش های حفاظتی، ماسک های حفاظتی و بوت حفاظتی است که از طرف کار فرما تهیه و در اختیار شان قرار داده شود. بهترین راه پیشگیری از حوادث کارگری است که در افغانستان کمتر به آن توجه شده است و از همین سبب کارگران در معرض خطر قرار می گیرند.
ما هم وقتی به سر کار عدهء از کارگران سر زدیم با بی توجهی کارگران و کار فرمایان، مقابل شدیم و با آنها گپ های داشتیم، در آغاز با عزیز الله آهنگر که هیچ وسایل ایمنی به سر و صورتش نبود و در پیش کوره آتش کار می کرد روبرو شدیم که گفت: در این مدت که کار کرده چندین جای بدن، دست و پاهایش از اثر پریدن آتش سوخته است.
احمد که فلز کاری می کند و از عینک ایمنی در وقت کار استفاده نکرده چشم هایش را نور فلز اذیت کرده و نتوانسته مدتی کار کند.
کارگران که از وسایل ایمنی استفاده نمی کنند نه تنها مواظب صحت خود نیستند، بلکه علاوه بر مواجه شدن به خطر، به سایر همکاران یا افراد جامعه نیز آسیب می رسانند.
حمیدالله که هشت سال می شود رنگمالی می کند از اثر استفاده نکردن وسایل ایمنی دچار حادثات زیادی شده است و از کارگری قصه می کند که از اثر بسته نکردن کمر بند ایمنی در وقت رنگمالی از تعمیر چند طبقه ای پایین لغزیده هم خود و هم یکی از همکارانش صدمه می بیند.
عده یی از آگاهان می گویند: متاسفانه ایمنی کار برای کارگران و برخی از کار فرمایان جز و اولویت های چندم محسوب می شود. کارگران به واسطه وسایل روزانه خویش و مشکلات معیشتی حاضر به کار در هر شرایط هستند و اکثر آنها توجه چندانی به ایمنی و مراقبت از جان خویش ندارند. اما برخی از شرکت ها به حفاظت جان کارگران شان توجه کرده و وسایل ایمنی را برای شان فراهم می سازند.
بسم الله که در یکی از شرکت های پیپ کشی کار می کرد و مجهز با لباس حفاظتی که از طرف شرکت برای شان مهیا شده بود خوشحال بود و گفت که صد در صد لباس ایمنی برای کارگر مفید است.
در طول تاریخ، حوداث ناشی از کار به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده در زندگی انسان ها بوده است که کار فرما و کارگر به آن توجه نمی کند در حالیکه میزان مرگ و میر در کارگرانی که در معرض خطر ناشی از کار قرار می گیرند رو به فزونی است و تعداد زیاد از کارگران با سهل انگاری ترجیح می دهند که از وسایل ایمنی کار استفاده نکنند.
کمیا گل یکی از رنگ مال های است که می گوید: اگر کمربند ایمنی بسته کند به صورت درست و با سرعت کار کرده نمی تواند بناءً از وسایل ایمنی در وقت کار استفاده نمی کند.
عدهء از کارشناسان می گویند، افغانستان کشوریست که اغلب کارگران از هیچ گونه امیتازی برخوردار نیستند. نه بیمه ای در کار است و نه حقوق تقاعد به آنان داده می شود.
از محمد هاشم ظریف آمر بورد مطالعات کار در ریاست بهبود شرایط کار وزارت کار امور اجتماعی و شهدا و معلولین پرسیدیم که آیا در قانون کار در مورد حفاظت جان کارگران کدام قانون و مقرارت وجود دارد؟
وی در پاسخ گفت: در قانون کار یک فصل مکمل در بخش شرایط صحی و روانی برای کارگران آمده است و در قانون اساسی نیز در مورد مصونیت کارگران تذکر به عمل آمده است.
آقای ظریف در ادامه گفت: کارگران سرمایه دولت اند و کار فرما مکلف است تا کارگران را از مواد این قانون آگاه بسازند و در صورت تخلف از قوانین لایحه با ایشان مطابق به قانون بر خورد صورت خواهد گرفت.
وی همچنان گفت: در صورتی که حوداث ناشی از کار رخ می دهد در این قانون چند مورد ذکر شده است که باید کار فرما ها آن را در نظر بگیرند.
در آخر آقای ظریف گفت، در دیگر کشور ها کارگران که در ساحه پُر خطر کار می کنند تمام وسایلی ایمنی برای شان مهیا است و دو نفر دیگر مراقب آنها می باشند، او گفت بهتر است قانون کار را أفغان ها هم رعایت کنند تا باشد حس بشر دوستی خود را ادا کرده باشند.
پس گفته می توانیم که گرانبها ترین و با ارزش ترین سرمایه های بخش صنعت و زیربنای توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی هر کشور، نیروی کار آن کشور است که وضعیت سلامتی کارگران بر کیفیت و کمیت کار تاثیر گذاشته و برای حفاظت جان شان توجه صورت گیرد.
ترتیب کننده برنامه هوای تازه : فروزان حبیب زاده
وقت نشر برنامه : هفته دو بار روز های شنبه و سه شنبه
