مهاجرین افغان در پاکستان از آزار و اذیت مقامات این کشور به ستوه آمده می گویند، در این اواخر مهاجرین افغان به انواع مختلف تحت فشار قرار می گیرند.
یکتن از مهاجرین افغان که از سالها بدینسو مصروف دوکانداری در شهر پشاور است، در صحبت با رادیو آزادی می گوید، پس از حمله بر یکی از مکاتب شهر پشاور، مهاجرین افغان در سراسر این کشور مورد آزار و اذیت قرار می گیرند:
" مدت بیست سال است که در شهر پشاور زندگی می کنم و ده سال میشود که در بازار بورد دوکاندار هستم. پس از حادثه انفجار در مکتب وضعیت ماجرین بسیار وخیم شده است و مهاجرین مورد توهین و تحقیر قرار میگرند. سیم کارت های ما همه بند شده و با آنکه کارت های اقامت داریم کارت ما به روی ما زده میشود. "
زین العابدین یگانه مهاجر افغان نیست که از مشکلات مهاجرین در شهر پشاور صحبت میکرد.
شماری از مهاجرین افغانیکه در یکی از کمپ های شهر مانسهره زندگی می کنند نیز می گویند، فشار ها آنقدر بر مهاجرین افغان در این اواخر افزایش یافته که بسیاری از مهاجرین تصمیم دارند تا با تحمل مشکلات دوباره به افغانستان بازگشت کنند.
یکی از این مهاجرین:
" مولوی محمد گل در کمپ خاکی شهر مانسهره زندگی میکنم. وضعیت مهاجرین خیلی وخیم است، پولیس بازداشت می کند، مقامات امنیتی در مدارس رفته و افغانها را به جبر اخراج می کنند، از یکجا به جای دیگر رفت و آمد دشوار شده است. زودتر از کدام مشکل یادآور شوم. بلاخره ما و بسیاری فامیل های دیگر که در این کمپ زندگی میکنند تصمیم گرفته اند که دوباره به افغانستان بازگشت کنیم. "
در حال حاضر حدود یک و نیم ملیون مهاجر افغان با داشتن اسناد قانونی در پاکستانی زندگی می کنند.
قرار است کارت های اقامت این مهاجرین در آخر سال جاری عیسوی اعتبار شانرا از دست بدهد.
زهره که در یکی از مکاتب پاکستانی شهر پشاور در صنف هشتم درس می خواند در صحبت با رادیو آزادی تشویش اشرا در مورد چنین ابراز می کند:
" نوزده سال است که فامیل من در پاکستان زندگی می کند در مکتب برای مهاجرین افغان گفته میشود که پس از ختم سال ممکن شما اجازه ادامه درس را نداشته باشید زیرا افغانها را از پاکستان اخراج می کند، بسیار به تشویش هستم که آینده تحصیلی من که در مکتب پاکستانی درس میخوانم چگونه خواهد بود؟ "
وزارت مهاجرین و عودت کننده گان افغانستان نیز از وضعیت ناگوار مهاجرین افغان در پاکستان ابراز نگرانی می کرده می گوید، روزانه بیش از سه صد خانواده افغان بگونه اجباری از این کشور اخراج می شوند.
یکتن از مهاجرین افغان در پیام که از طریق تلیفون پیام گیر رادیو آزادی فرستاده نیز به مشکلات مهاجرین افغان در پاکستان پرداخته است:
" عبدالرب رحیمی هستم از کابل، فعلاً فامیل ام در پشاور است. در قونسلگری پشاور رفته بودم حدود شصت موسپید افغان که پاسپورت و ویزه داشتند به آنجا آمده و شکایت داشتند که اسپیشل برانچ پاکستان (دفتریکه مسوول ثبت ویزه است) برای مهاجرین افغان فورمه نداده بود و همه مهاجرین که با بعضی شان مریضان نیز بود در باران منتظر بودند. "
مهاجرین افغان نه تنها از مقامات امنیتی و دولت پاکستان بلکه از رویهء خراب باشندگان آنکشور در برابر مهاجرین افغان نیز شکایت دارند.
زین العابدین از پشاور و مولوی محمد گل از مانسهره می گویند:
" مردم نیز نسبت به گذشته به نگاه تحقیر آمیز بسوی ما می بینند، مکاتب مهاجرین افغان مسدود شده ما حیران ماندیم که کجا برویم زمین سخت و آسمان دور. "
" اکنون همانند حکومت، مردم پاکستان نیز به مهاجرین می گویند که چرا به وطن خود نمی روید؟ در گذشته ها مردم بسیار رویه خوب داشتند اما حالا میگویند بروید بس است. آنها نمیدانند که ما نه سرپناه داریم و نه زندگی چطور بازگشت کنیم. "
پاکستان از دهه هشتاد بدینسو میزبان بیشترین تعداد مهاجرین افغان است.
مهاجرین افغان می گویند، در گذشته پولیس پاکستان با گرفتن پول قناعت می کرد اما در این اواخر خانه های مهاجرین نیز از سوی مقامات امنیتی تلاشی میشود.
لیلا یکتن از این مهاجرین:
" چند وقت شده که یک آوازه عجیب است که پاکستان مهاجرین افغان را از خاک اش بیرون میکند، حتی در بعضی نقاط پولیس شبانه به خانه های مهاجرین برای تلاشی میروند و مرد ها را با خود میبرند ما بسیار تشویش داریم و از حکومت افغانستان تقاضا داریم که لطفاً به این مشکل مهاجرین توجه جدی کند اولاد های ما در مکاتب اند ودر افغانستان نه خانه داریم و نه کار و بار که بازگشت کنیم. "
مقامات دولتی پاکستان در این اواخر با مسدود کردن حساب های بانکی افغانها، مسدود کردن سیم کارت ها و نپذیرفتن شاگرد های افغان در مکاتب پاکستانی فشار را بالای مهاجرین افغان افزایش داده اند.
