سیزده سال پیش از امروز 19 عضو شبکه القاعده چهار طیاره مسافر بری را ربوده و به برج های تجارت جهانی در نیویارک و پنتاگون در ویرجنیا کوبیدند.
در این حمله بر دو ساختمان بزرگ تجارت جهانی سه هزار تن از بیش از نود کشور جهان کشته شدند.
پس از این حمله، تحولات جدی در جهان رونما شد، از ائتلاف جهانی برای جنگ با دهشت افگنی تا سرنگونی حاکمیت طالبان و سرازیر شدن نیروهای ناتو و آیساف به افغانستان.
اکنون از یازدهم سپتامبر سال 2001 میلادی سیزده سال می گذرد و نظامیان امریکایی پس از این سالها، آماده گی بیرون شدن را از افغانستان می گیرند.
سفارت ایالات متحده یی امریکا در کابل، واشنگتن را برای رسیدن به اهدافش در ماموریت مبارزه با دهشت افگنی در این کشور پیروز می داند.
عباس کامه وند سخنگوی سفارت امریکا در کابل، به رادیو آزادی در مورد ماموریت سیزده ساله شان در افغانستان چنین می گوید:
" پس از یازدهم سپتمبر پیشرفت های عظیمی داشتیم، اما هنوز هم ما به نقطه نرسیدیم که بگویم کافی است، آنچه را که می خواستیم، آن هدف بزرگ به طور کامل به دست نیامده است. "
این گفته ها از سوی مقام های سفارت امریکا در کابل در حالی مطرح می شوند که به تازه گی از حضور گسترده شبکه های بزرگ القاعده و طالبان پاکستانی در شماری از ولایات بزرگ افغانستان هشدار داده می شود.
بارها است که ریاست عمومی امنیت ملی به این هشدار ها اشاره کرده است.
از سوی هم استراتیِژی امریکا در برابر افغانستان در سال های اخیر از سوی رییس جمهور کرزی و شماری از آگاهان با انتقاد های زیادی روبه رو شده است.
حملات هوایی این نیروها بر بسیاری از بخش های افغانستان و تلاشی خانه ها در قریه جات، از دلایل اصلی ایجاد مشکل در روابط کابل-واشنگتن بوده است.
این مشکلات سبب شد تا امضای توافق نامه امنیتی و دفاعی که حضور نیروهای امریکایی را در افغانستان قانونمند می ساخت نیز به حالت تعلیق درآید.
با آنکه برخی از تحلیگران حضور نیروهای بین المللی را در این کشور که به هدف مبارزه با القاعده و سایر گروهای تروریستی بوده، ناکام می دانند، اما وزارت دفاع افغانستان، حضور و کارنامه های نیروهای بین المللی را در سیزده سال گذشته در این کشور قابل قدر می داند.
دولت وزیری معاون سخنگوی وزارت دفاع در صحبت به رادیو آزادی گفت که حضور نیروهای بین المللی در افغانستان پس از سال دو هزار و چهارده میلادی یک نیاز جدی می باشد.
او افزود:
" پیش از آمدن نیروهای جامعه جهانی در افغانستان ما نه وزارت دفاع داشتیم و نیروهای اردوی ما هم متلاشی شده بودند، پس از حادثه یازده سپتمبر و آغاز مبارزه جامعه جهانی در برابر دهشت افگنی، نیروهای خارجی به افغانستان آمدند، حکومت طالبان در کشور سرنگون شد، پیش از حضور نیروهای خارجی در افغانستان قوای اردوی ما متلاشی شده بود با آمدن همین نیروها دارای ارتش قوی و مجهز شدیم، نیروهای جهانی در افغانستان قربانی دادن و نباید نادیده بگیریم که حضور جامعه جهانی در کشور، سبب پیشرفت های زیاد شد، ما هنوز به حضور این نیروها نیاز جدی داریم و انتظار داریم کمک های که برای نیروهای مان تعهد داده شده است، عملی شود. "
در ماه های اخیر مقام های امنیتی کشور، از حضور گسترده شبکه القاعده و طالبان پاکستانی در بسیاری از ولایت های کشور خبر داده اند.
مقام های افغان گفته اند که این گروه های دهشت افگن برای پرداختن به جنگ در برابر نیروهای امنیتی افغان، از سوی پاکستان به این کشور فرستاده شده اند.
این نگرانی ها در حالی مطرح شده اند که نظامیان خارجی پس از سیزده سال ماموریت جنگی در حال بیرون شدن از افغانستان هستند.
از سوی هم مردم می گویند، باور داشتند که با گذشت سیزده سال، فصل جنگ در افغانستان با حضور نیروهای خارجی به امنیت و صلح پایدار پایان خواهد یافت، اما سوال برخی از مردم اینست که چرا در این سیزده سال امریکا نتوانست تمامی پناه گاهی های تروریستان را در این کشور برچیند.
برخی از تحلیلگران نظامی می گویند که موجودیت این همه مشکلات به سیاست ناکام حکومت افغانستان ارتباط داشته است.
در این حال یک مقام پیشین طالبان ادامه جنگ و حضور نیروهای خارجی برای افغانستان را مهم نمی داند.
وکیل احمد متوکل وزیر خارجه حکومت طالبان می گوید که جنگ و مبارزه در برابر دهشت افگنی نمی تواند پایان جنگ باشد و حکومت آینده باید، گفتگوهای جدی با گروه طالبان را در اولویت های کاری اش قرار دهد.
آقای متوکل در این باره گفت:
" جنگ امریکا در افغانستان دستاورد کلی نداشته، برای نابود سازی حکومت طالبان از یک استعمال قوه کار گرفته شد. شعف چندین ضعف داشتن، همکاری شان با کسانی که منفور جامعه بودند که شایسته ملت سازی را نداشتن، دگر اینکه امریکایی ها اضافه از حالت طبیعی در برابر حکومت طالبان از قوه کار گرفتن بجای که ابا این مسایل علمی برخورد نشد.
باید برای پایان جنگ از ادغام بگذیریم به مذاکرات سیاسی رو آوریم، یک گروه میانجی برای این مذاکرات بمیان آید، حکومت آینده باید مساله گفتگوهای جدی با طالبان را جدی بگیرد و در اولویت قرار دهد. میراث جنگ نباید جنگ باشد اگر افغانستان امن شود به حضور نیروهای خارجی نیازی نیست و همه مردم افغانستان باید همدیگر را بپذیرند. "
در این میان بسیاری ازمقام های پیشن امنیتی کشور، استراتیژی امریکا در برابر افغانستان را با فراز و نشیب های همراه می دانند.
اما برخی از تحلیگران می گویند، با آنکه حضور امریکا در افغانستان نتوانست که سبب محو تمامی پناه گاه های تروریستان گردد، اما شماری به این باور اند که همین حضور سبب تجهیز و تمویل نیروهای افغان و بخش های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی گردید.
نظیفه محبوبی
