در این هفته راهی موسسهء تعلیمی زنان معلول افغانستان شدیم که توسط خانمی به نام شاداب مبارز بنا نهاده شده است. در این موسسه اضافه تر از پنج هزار زن معلول، بیوه و بی بضاعت راجستر اند که از جمله نه صد و پنجاه خانم از فعالیت های آموزشی این موسسه مستفید شده اند. در این موسسه تعدادی زیادی از زنان و دختران معلول توجه ام را جلب کردند که می کوشیدند با یاد گرفتن کار و کسب، زندگی را مستقلانه پیش ببرند.
گفتنیست خیاطی، مهره دوزی، آشپزی، دست دوزی، آرایش گری، حکاکی و تهیه لبنیات حرفه هایی اند که از سوی این موسسه آموزش داده می شود.
حکیمه حسینی یکی از شاگردان این موسسه که بحیث آموزگار نیز وظیفه اجرا می کند می گوید: از هر دو گوش ناشنوا است و پایش نیز در اثر جنگ ها معلول شده است. اما با شمولیت در این موسسه، هم تحصیل می کند و هم از راه کار و فعالیت عاید بدست می آورد. به گفتهء خودش وی در فن آرایشگری و دوخت پرده مهارت پیدا کرده است ، وی این مهارت ها را برای دیگر دختران و زنان معلول نیز میاموزد تا آنان هم خودکفا شوند.
ضیاء گل یکی دیگر از شاگردان این موسسه که سرپرستی خانواده اش را می خواهد بدوش بگیرد، می گوید پدر ندارم و مادرم کالاشویی می کند بعد از آموزش شش ماهه خیاطی حالا می توانم از طریق دوخت لباس و عاید آن تا اندازهء ضرورت افتصادی خانواده ام را مرفوع سازم.
شبنم یکی از زنانی که شوهرش بیش از سه سال می شود لادرک است وی سرپرستی سه کودکش را به عهده دارد. این خانم که زبان انگلیسی را در این موسسه برای شاگردان تدریس می کند می گوید، فعالیت و کار او از یک سو تاثیر مثبت بر روحیه اش گذاشته و از سوی دیگر حالا می تواند از طریق کارش درآمد داشته و دیگر مجبور نیست منتظر کمک دیگران باشد تا برای خرچ و مصرف کودکانش پول بدهند.
در کنار زنان و دختران معلول و مستضعف شامل موسسهء تعلیمی زنان معلول که مصروف یادگیری حرفه و کسب عاید بودند، سراغ خانم شاداب مبارز مسوول این موسسهء تعلیمی را نیز گرفتم که وی روی کدام هدف خواسته با تاسیس چنین موسسسه ای به زنان معلول کمک کند؟
وی گفت، خودش نیز یک طفل معلول دارد و برعلاوه حس انسان دوستی و کمک به هم نوع وی را واداشت تا موسسهء را تاسیس نماید که بدرد بخور زنان و دختران معلول، بیوه و بی بضاعت باشد.
وی می گوید: در کنار این که مسوول موسسه هستم، در بخش فیزیوتراپی، ورزش و زیبایی جلدی نیز کار می کنم. از طریق موسسه، خود تا حال 320 خانم را توانسته ام در آموزش حرفه های مختلف خودکفا سازم. برعلاوهء دفاع از فعالیت سرپرست خانواده های بی بضاعت؛ هماهنگی خانم های مستضعف با ارگانهای دولتی و موسسات خیریه، ظرفیت سازی و بلند بردن فعالیت های اجتماعی زنان و کمک نمودن به خانم های بیوه و فقیر از لحاظ اقتصادی یکی از اهداف عمدهء دفتر ما است.
به گفتهء خانم مبارز، هر چند به همکاری وزارت امور زنان در باغ شهر آرا جای برای فروشات صنایع دستس زنان وجود دارد، اما باز هم مشکل عمدهء ما نبود بازار است. اگر تاجران ملی و بین المللی، ارگان های دولتی و غیر دولتی، کسانیکه خارج از کشور اند و هم کسانیکه افغانستان را دوست دارند با ما کمک نقدی کنند به صراحت بیان میدارم که یک زن و دختر گدا را روی سرک های شهرنخواهم گذاشت تا دست به تگدی بزنند. برای شان حرفه می آموزم و زنده گی شان را سر و سامان می دهم.
در آخر به این نتیجه می رسیم که زنان افغان در زمینه های مختلف آجتماعی، فرهنگی، سیاسی و پیشه وری خوب درخشیده و بطور مستمر توانایی های بالقوهء شان را نشان داده اند، از این رو اگر فرصت های بهتر برای شان میسر گردد امید موفقیت های بیشتر آنان در جامعهء افغانستان وجود دارد.
تهیه کننده: عفیفه ساکب نیازی
