در فاصلهء چند هزار کیلومتری از عراق که پیشرفت سریع شورشیان و اعلان خلافت اسلامی توسط آنها، باعث نگرانی های جدی در این منطقه و جهان شده است، کشور افغانستان موقعیت دارد که نیروهای بین المللی کمک به امنیت یا ایساف در حالت خارج شدن از آن قرار دارند.
بعضاً منازعات قومی عراق با افغانستان مقایسه می شود. در عراق، ریشهء مخالفت ها در اداره و قدرت نوری المالکی نهفته است. کرد ها که حدود 17 درصد نفوس آن کشور را تشکیل می دهند در حاشیه قرار گرفته اند. نوری المالکی برای دخیل ساختن سنی های عراق در قدرت که حدود 30 درصد نفوس آن کشور را تشکیل می دهند، هیچگونه تلاش واقعی را انجام نداده است.
اما در افغانستان وضعیت متفاوت است. به نوشتهء آژانس خبری رویترز، از همه گروه های قومی بطور عادلانه در پارلمان افغانستان نماینده گی می شود. اردوی افغانستان که تصور می شود تاجک ها و پشتون ها در آن تسلط بیشتر داشته باشند، از همه نماینده گی می کند.
اندرس فاگ راسموسن سرمنشی پیمان ناتو نیز با تاکید بر تفاوت های موجود بین عراق و افغانستان در بروکسل به خبرنگار رادیو آزادی گفته است، اما باید از عراق درس عبرت گرفته شود.
با آنکه آموزش نیروهای امنیتی افغانستان تا هنوز کامل نشده است، اما آن ها توانایی شان را در تامین امنیت انتخابات ریاست جمهوری افغانستان نشان دادند. حامد کرزی رییس جمهور افغانستان نیز در مورد توانمندی مردم افغانستان ابراز اطمینان کرده است.
به نوشتهء آژانس خبری رویترز، رشد اقتصادی متوازن، مساعدت ها و سرمایه گزاری های کافی بین المللی و تحکیم نهاد های دموکراتیک برای افغانستان خیلی مهم است تا یک ملت متحد باقی مانده و با اوضاع مشابه به عراق مواجه نشود.
نا کامی عراق در امضای موافقتنامهء امنیتی و دفاعی با واشنگتن یکی از دلایل وضعیت جاری در آن کشور خوانده می شود، اما با آنکه تا هنوز حکومت افغانستان همچو توافقنامهء را با ایالات متحدهء امریکا امضا نکرده است، اما هردو نامزد کرسی ریاست جمهوری افغانستان گفته اند اند که در صورت پیروزی، توافقنامه امنیتی و دفاعی را با ایالات متدحدهء امریکا امضا خواهند کرد.
