روانشناسان میگویند کودکانی که با تفنگ، تفنگچه و سایر بازیچه های نظامی ساعتیری میکنند در مقایسه با کودکان که از این وسایل به دور اند، 90 درصد بیشتر علاقمند به جنگ اند. این روان شناسان به والدین پیشنهاد می کنند تا از خریداری بازیچه های نظامی به اطفال شان خوداری نمایند.
شرف الدین عظیمی یکی از این روان شناسان در صحبت با رادیو آزادی در مورد چنین گفت:
« پدر ها و مادر ها باید بدانند که بازی اطفال شان با بازیچه های نظامی بر آنان تاثیر منفی بجا می گذارد، اما برخی از مادران و پدران این مساله را جدی نگرفته و می گویند که این صرف یک بازیچه است اما من به این باور هستم که کودکی با بازیچه های نظامی ساعت تیری میکند در آینده میتواند یک شخص خطرناک و برضد اجتماع بار آید. »
در این روز ها به خصوص با نزدیک شدن روز های عید خرید و فروش بازیچه های پلاستیکی اطفال که بیشتر آن شبیه وسایل نظامی اند در بازار های شهر کابل افزایش یافته است.
در این حال شماری از خانواده نیز از این وضعیت ابراز نگرانی کرده از حکومت میخواهند تا از فروش سامان بازی نظامی در بازار ها جلوگیری نماید:
« این کار درست نیست، ما از جنگ خسته شدیم، ما نمیخواهیم که اطفال ما جنگی بار بیایند. »
« این کارعواقب ناگوار دارد، از همین خاطر است که جنگ خاتمه نمی یابد،حتی اطفال در ساعت تیری شان یک دیگر خود را با مرمی می زنند و می گویند که من ترا کشتم، باید تجار وارد نکند. »
در این حال برخی افرادی که کار فروش بازیچه های اطفال را می کنند از علاقمندی بیشتر اطفال به وسایل بازی نظامی و افزایش فروشات شان سخن می زنند. گل محمد که در مارکیت مکروریان بازیچه های اطفال می فروشد به رادیو آزادی گفت که او به خاطر به دست آوردن پول این وسایل را به فروش می رساند:
« تفنگچه می فروشم، اطفال می خرند، درس خوب است میخواهم درس بخوانم، اما مه به خاطر به دست آوردن پول و غریبی کردن مجبور هستم این ها را بفروشم. »
دست فروشان از حکومت انتقاد می کنند که به خاطر جلوگیری از واردات بازیچه های نظامی برای اطفال اقدام نمی کند. آنان می گویند یگانه راه حل برای پایان بخشیدن این مشکل این است که حکومت در گمرکات و سرحدات کشور به تجار اجازه ندهد تا این وسایل را وارد کشور نمایند.
اتاق های تجارت وصنایع افغانستان نیز این مساله را تایید می کند و می گوید که چندین بار از تجار خواسته اند تا از واردات همچو وسایل خوداری نمایند اما تجار وارد کننده به این حرف آنان گوش نکرده اند.
خان جان الکوزی معاون این اتاق:
« اگر دولت از لحاظ پالسی مناسب ببیند که وارد کردن این وسایل ضرور نیست، باید در تعرفه، و از گمرک محصول نشود، ازاینکه کشور ما افغانستان کشور آسیب پذیر است و 30 سال جنگ را گذشتانده، از این وسایل به جامعه مضر است باید استفاده صورت نگیرد. »
با این حال مقام های وزارت تجارت و صنایع می گویند که یک بخش این بازیچه ها به گونه غیر قانونی وارد کشور می شوند. وحیدالله غازی خیل سخنگوی این وزارت همچنان یکی از دلایل دیگر واردات آزادانه بازیچه های نظامی را از بین رفتن فورم های میداند که چندی قبل به اساس قانون توزیع آن به تجار منع شد:
« وزارت تجارت تنها برای تجار جواز میدهد، اینکه تجار چه را وارد می کنند به چه مقدار وارد می کنند ازکجا وارد می کنند مربوط خودشان می شود، ما فقط میتوانیم به اساس قانون مانع وارد کردن مشروبات الکولی، مواد مخدر و اسلحه شویم. »
مقام های وزارت تجارت و صنایع همچنان تاکید کرده اند که کنترول مارکیت وظیفه آنان نیست و آنان تنها مسوولیت تهیه قوانین و پالسی ها را به دوش دارند. اما وزارت مالیه می گوید که ایجاد پالیسی اقتصادی تنها مسوولیت وزارت تجارت نیست و این وزارت باید از اموال که به داخل کشور میاید نیز نظارت نماید.
نجیب منلی معین این وزرات می گوید، تا زمانیکه مانع برای وارد شدن بازیچه های جنگی و پلاستیکی اطفال وجود نداشته باشد انها نمیتوانند که در گمرکات جلوگیری کنند. وزارت داخله هم در این اواخر از تجار وارد کننده و دکانداران خواسته تا از خرید و فروش بازیچه های اطفال که سبب آزار و اذیت دیگران می شود خودداری نمایند.
در عین حال کارشناسان افغان به این باورند که که ادارات مربوطه باید برای حل این مشکل مشترکاً اقدام کنند. تا هنوز معلوم نیست که حکومت تا چه حدی میتواند برای از بین بردن این مشکل تلاشها را انجام دهد.
لیزا حیدری
شرف الدین عظیمی یکی از این روان شناسان در صحبت با رادیو آزادی در مورد چنین گفت:
« پدر ها و مادر ها باید بدانند که بازی اطفال شان با بازیچه های نظامی بر آنان تاثیر منفی بجا می گذارد، اما برخی از مادران و پدران این مساله را جدی نگرفته و می گویند که این صرف یک بازیچه است اما من به این باور هستم که کودکی با بازیچه های نظامی ساعت تیری میکند در آینده میتواند یک شخص خطرناک و برضد اجتماع بار آید. »
در این روز ها به خصوص با نزدیک شدن روز های عید خرید و فروش بازیچه های پلاستیکی اطفال که بیشتر آن شبیه وسایل نظامی اند در بازار های شهر کابل افزایش یافته است.
در این حال شماری از خانواده نیز از این وضعیت ابراز نگرانی کرده از حکومت میخواهند تا از فروش سامان بازی نظامی در بازار ها جلوگیری نماید:
« این کار درست نیست، ما از جنگ خسته شدیم، ما نمیخواهیم که اطفال ما جنگی بار بیایند. »
« این کارعواقب ناگوار دارد، از همین خاطر است که جنگ خاتمه نمی یابد،حتی اطفال در ساعت تیری شان یک دیگر خود را با مرمی می زنند و می گویند که من ترا کشتم، باید تجار وارد نکند. »
در این حال برخی افرادی که کار فروش بازیچه های اطفال را می کنند از علاقمندی بیشتر اطفال به وسایل بازی نظامی و افزایش فروشات شان سخن می زنند. گل محمد که در مارکیت مکروریان بازیچه های اطفال می فروشد به رادیو آزادی گفت که او به خاطر به دست آوردن پول این وسایل را به فروش می رساند:
« تفنگچه می فروشم، اطفال می خرند، درس خوب است میخواهم درس بخوانم، اما مه به خاطر به دست آوردن پول و غریبی کردن مجبور هستم این ها را بفروشم. »
دست فروشان از حکومت انتقاد می کنند که به خاطر جلوگیری از واردات بازیچه های نظامی برای اطفال اقدام نمی کند. آنان می گویند یگانه راه حل برای پایان بخشیدن این مشکل این است که حکومت در گمرکات و سرحدات کشور به تجار اجازه ندهد تا این وسایل را وارد کشور نمایند.
اتاق های تجارت وصنایع افغانستان نیز این مساله را تایید می کند و می گوید که چندین بار از تجار خواسته اند تا از واردات همچو وسایل خوداری نمایند اما تجار وارد کننده به این حرف آنان گوش نکرده اند.
خان جان الکوزی معاون این اتاق:
« اگر دولت از لحاظ پالسی مناسب ببیند که وارد کردن این وسایل ضرور نیست، باید در تعرفه، و از گمرک محصول نشود، ازاینکه کشور ما افغانستان کشور آسیب پذیر است و 30 سال جنگ را گذشتانده، از این وسایل به جامعه مضر است باید استفاده صورت نگیرد. »
با این حال مقام های وزارت تجارت و صنایع می گویند که یک بخش این بازیچه ها به گونه غیر قانونی وارد کشور می شوند. وحیدالله غازی خیل سخنگوی این وزارت همچنان یکی از دلایل دیگر واردات آزادانه بازیچه های نظامی را از بین رفتن فورم های میداند که چندی قبل به اساس قانون توزیع آن به تجار منع شد:
« وزارت تجارت تنها برای تجار جواز میدهد، اینکه تجار چه را وارد می کنند به چه مقدار وارد می کنند ازکجا وارد می کنند مربوط خودشان می شود، ما فقط میتوانیم به اساس قانون مانع وارد کردن مشروبات الکولی، مواد مخدر و اسلحه شویم. »
مقام های وزارت تجارت و صنایع همچنان تاکید کرده اند که کنترول مارکیت وظیفه آنان نیست و آنان تنها مسوولیت تهیه قوانین و پالسی ها را به دوش دارند. اما وزارت مالیه می گوید که ایجاد پالیسی اقتصادی تنها مسوولیت وزارت تجارت نیست و این وزارت باید از اموال که به داخل کشور میاید نیز نظارت نماید.
نجیب منلی معین این وزرات می گوید، تا زمانیکه مانع برای وارد شدن بازیچه های جنگی و پلاستیکی اطفال وجود نداشته باشد انها نمیتوانند که در گمرکات جلوگیری کنند. وزارت داخله هم در این اواخر از تجار وارد کننده و دکانداران خواسته تا از خرید و فروش بازیچه های اطفال که سبب آزار و اذیت دیگران می شود خودداری نمایند.
در عین حال کارشناسان افغان به این باورند که که ادارات مربوطه باید برای حل این مشکل مشترکاً اقدام کنند. تا هنوز معلوم نیست که حکومت تا چه حدی میتواند برای از بین بردن این مشکل تلاشها را انجام دهد.
لیزا حیدری
