تاجکستان با داشتن بیش از 1300 جهیل طبیعی و صد ها دریاچه و دریایی که از منابع پر برف سرچشمه می گیرند، نباید مشکل آب تازهء آشامیدنی داشته باشد، اما ملیون ها باشندهء تاجکستان با مشکل عدم دسترسی به آب صحی آشامیدنی مواجه اند.
ولایت ختلان که در جنوب تاجکستان موقیعت دارد و دو دریای بزرگ، یعنی دریای پنج و وخش از آن می گذرد، بیش از هر ولایت دیگر تاجکستان با مشکل عدم دسترسی به آب صحی آشامیدنی روبروست.
صرف حدود 20 درصد نفوس چهار ملیونی ولایت ختلان به آب صحی آشامیدنی دسترسی دارند. باقی مردم آب آشامیدنی شان را از جوی های آلودهء مملو از کثافات و یا هم از کانال های آبیاری زراعتی تامین می کنند که با مواد ضد آفات نباتی و کود کیمیاوی آلوده اند.
خانم کریموا و شوهرش که در اثر نوشیدن آب آشامیدنی آلوده به بیماری (typhoid) حصبه مبتلا شده اند و دو کودک شان مبتلا به این بیماری به دنیا آمده است، همراه با کودکان خورد سالش از یک قریه دور دست با سطل آب می آورد، می گوید، روز های را به یاد دارد که در دوران اتحاد شوروی سابق، حکومت با تانکر های بزرگ روزانه بطور مجانی آب صحی را به قریه هایشان می آورد
در سال 1970 پروژهء که هدف آن تامین آب آشامیدنی صحی برای هر خانواده بود در ولایت ختلان آغاز شده بود، اما همهء زیربنا های ساخته شده، با سقوط اتحادشوروی ناپدید شدند.
مرزا آشوروف مسوول آبرسانی منطقوی، از گام های جدی حکومت تاجکستان در مور حل این مشکل و ترمیم ذخایر آبی در منطقهء قرغان تیپه سخن می گوید. اما باشنده گان این مناطق و کارشناسان این گام ها را کافی نمی دانند.
سنگ علی رحیموف (Sangali Rahimov) پروفیسور اقتصاد در پوهنتون قرغان تیپه، با انعکاس نگرانی های موجود مردم این منطقه می گوید، حکومت کار های ناکافی در زمینهء تدارک آب صحی آشامیدنی انجام داده، نتوانسته است ظرفیت لازم را برای حل این مشکل بوجود بیاورد.
آری در سال 2013 که بر اساس فیصلهء اسامبلهء عمومی سازمان ملل متحد، به نام سال مشارکت بین المللی آب یاد شده است، نه تنها مردم در ولایت ختلان و قرغان تیپه، بلکه در مناطق مختلف جهان به شمل افغانستان با قلت و یا عدم دسترسی به ابتدایی ترین نیاز زنده گی انسانی یعنی آب صحی آشامیدنی مواجه اند.
ولایت ختلان که در جنوب تاجکستان موقیعت دارد و دو دریای بزرگ، یعنی دریای پنج و وخش از آن می گذرد، بیش از هر ولایت دیگر تاجکستان با مشکل عدم دسترسی به آب صحی آشامیدنی روبروست.
صرف حدود 20 درصد نفوس چهار ملیونی ولایت ختلان به آب صحی آشامیدنی دسترسی دارند. باقی مردم آب آشامیدنی شان را از جوی های آلودهء مملو از کثافات و یا هم از کانال های آبیاری زراعتی تامین می کنند که با مواد ضد آفات نباتی و کود کیمیاوی آلوده اند.
خانم کریموا و شوهرش که در اثر نوشیدن آب آشامیدنی آلوده به بیماری (typhoid) حصبه مبتلا شده اند و دو کودک شان مبتلا به این بیماری به دنیا آمده است، همراه با کودکان خورد سالش از یک قریه دور دست با سطل آب می آورد، می گوید، روز های را به یاد دارد که در دوران اتحاد شوروی سابق، حکومت با تانکر های بزرگ روزانه بطور مجانی آب صحی را به قریه هایشان می آورد
در سال 1970 پروژهء که هدف آن تامین آب آشامیدنی صحی برای هر خانواده بود در ولایت ختلان آغاز شده بود، اما همهء زیربنا های ساخته شده، با سقوط اتحادشوروی ناپدید شدند.
مرزا آشوروف مسوول آبرسانی منطقوی، از گام های جدی حکومت تاجکستان در مور حل این مشکل و ترمیم ذخایر آبی در منطقهء قرغان تیپه سخن می گوید. اما باشنده گان این مناطق و کارشناسان این گام ها را کافی نمی دانند.
سنگ علی رحیموف (Sangali Rahimov) پروفیسور اقتصاد در پوهنتون قرغان تیپه، با انعکاس نگرانی های موجود مردم این منطقه می گوید، حکومت کار های ناکافی در زمینهء تدارک آب صحی آشامیدنی انجام داده، نتوانسته است ظرفیت لازم را برای حل این مشکل بوجود بیاورد.
آری در سال 2013 که بر اساس فیصلهء اسامبلهء عمومی سازمان ملل متحد، به نام سال مشارکت بین المللی آب یاد شده است، نه تنها مردم در ولایت ختلان و قرغان تیپه، بلکه در مناطق مختلف جهان به شمل افغانستان با قلت و یا عدم دسترسی به ابتدایی ترین نیاز زنده گی انسانی یعنی آب صحی آشامیدنی مواجه اند.