صابره دختری که به اتهام داشتن رابطه نامشروع با یک پسر در ولایت غزنی شلاق زده شده است، از حکومت، شورای ملی و کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان انتقاد کرد.
این دختر می گوید که تا اکنون هیچ یکی از این نهاد ها قضیهء او را پی گیری نکرده اند.
پس از روز ها انتظار بالاخره با صابره دختر جوانی که در ولسوالی جاغوری غزنی از سوی موسفیدان محل شلاق زده شده است، هم صحبت شدم.
این دختر از غزنی به کابل منتقل شده و اکنون در یکی از خانه های امن زندگی می کند.
از صابره خواستم تا خودش قضیهء که سبب شد وی در حضور صدها تن شلاق زده شود، برایم بیان نماید.
او برعکس ادعای ملا ها و موسیفدان قریه، می گوید که با هیچ پسری دوست نبود و به خواست خودش با کسی رابطه نا مشروع برقرار نکرده، بلکه او مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.
این که چگونه صابره مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، گفت:
« این پسر زیاد مزاحمت می کرد، دو سه روز شماری تلیفون اش را به پیشرویم انداخت، روز چهار من نمبر را گرفته و زنگ زدم و گفتم که چرا مزاحمت می کنی و گفت که من مزاحم نیستم. بالاخره یک روز همرای من ارتباط گرفت و همیشه زنگ زده برایم مزاحمت می کرد باز یک روز گفت که دکان من بیا یک گپ مهم را برایت می گویم من گفت نه نمی آیم در دکان تو چی کنم.
گفت یک گپی را یک نفر در موردت گفته که اگر پدر ومادرت از آن خبر شوند ترا می کشند، من هم رفتم در دکان از دستم محکم گرفته در پس خانه دکان برد، بعد دست خود را در دهن ام گرفت دیگر نه فهمیدم که چی شد.»
صابره باشنده ولسوالی چاغوری ولایت غزنی است، وی حدود چهار ماه پیش به اتهام داشتن رابطه نا مشروع با یک پسر 24 ساله به دستور ملا ها و افراد با نفوذ محلی در محکمه صحرایی شلاق زده شد.
این مسالهء عکس العمل های جدی حکومت افغانستان، شورای ملی و نهاد های حقوق بشر را به سطح جهان به همراه داشت.
در جریان صحبت با صابره پرسیدم زمانی که در حضور صد ها تن شلاق زده می شد به چه فکر می کرد؟
وی در جواب گفت:
« آنجا یک دشت بود که مرا بردند در آنجا نفر بسیار زیاد بود، ملا ها و شاگردان مکتب بودند، که تقریباً 2000 نفر می شدند. وقتی که شلاق می زد تا یک ده شلاق احساس درد می کردم اما بعداً برایم عادی شد و مرا 101 شلاق زدند.»
هر چند اکنون صابره در امن و بدور از چشم مردم محل زندگی می کند اما او از امنیت جان فامیل اش در هراس است.
وی می گوید که طالبان به پدرش اخطار داده اند که اگر صابره را برای شان تسلیم نکند، او را به قتل می رسانند.
در همین حال صابره از بی عدالتی ها در مورد قضیه خودش و رهایی پسری که به گفته وی بر او تجاوز کرده، سخن می زند.
این دختر جوان از حکومت، شورای ملی و نهاد های حقوق بشر انتقاد کرده می گوید که در قسمت بررسی قضیه او خاموشی اختیار کرده اند:
« من از دولت تقاضا دارم که من را کمک کند تا حق ام را بدست آورم. واقعاً در حق من ظلم شد چون آن کار به رضایت من نبود.
اما نمی فهمم که سرنوشت من چی خواهد شد، حقوق بشر، پارلمان همه خاموش نشسته اند هیچ در مورد قضیه من گپ نمی زنند.»
اینکه تا کنون به قضیه صابره چه اندازه رسیدگی صورت گرفته با مسوولان کمسیون حقوق بشر افغانستان صحبت کردم.
عادله امرخیل معاون بخش زنان در کمسیون مستقل حقوق بشر به روز شنبه در صحبت با رادیو آزادی گفت:
« اعضا خانواده صابره نام مطالبه این موضوع را دارند که بر ما وقت بدهید که این موضوع را در جرگه حل می کنیم. فقط هدف ما اینست وقتی که صابره را ما در خانه امن تسلیم کردیم به دلیل اینکه احساس خطر می کرد، به این خاطر ما می خواهیم ابتدا وی در یکجا امن باشد تا اینکه بتوانیم ما از طریق مصالحه و میانجیگری این موضوع را حل کنیم.
در صورتیکه از این طریق موفق نشدیم باز شما می توانید این قضیه را از مجرا قانونی آن تعقیب نماید.»
این تنها صابره نیست که در محضر عام شلاق زده شده است، بلکه مانند او ده ها زن و دختر دیگر در چنین محاکم در افغانستان مورد مجازات قرار گرفته اند.
چنانچه چندی پیش خانمی در ولایت پروان هم چنان در محکمه صحرایی با فیر گلوله کشته شد.
مسالهء خشونت با زنان موضوع تازه یی نیست بلکه زنان افغان از سال های دیر به این سو با انواع خشونت ها دست و پنجه نرم می کنند.
اما یازده سال قبل از امروز با ایجاد حکومت به حمایت از جامعه جهانی امیدواری ها به هدف تامین حقوق زنان در این کشور به میان آمد.
ولی ارقام تازه حقوق بشر در مورد وضعیت زندگی زنان افغان این امیدها را به نا امیدی مبدل ساخته است.
این دختر می گوید که تا اکنون هیچ یکی از این نهاد ها قضیهء او را پی گیری نکرده اند.
پس از روز ها انتظار بالاخره با صابره دختر جوانی که در ولسوالی جاغوری غزنی از سوی موسفیدان محل شلاق زده شده است، هم صحبت شدم.
این دختر از غزنی به کابل منتقل شده و اکنون در یکی از خانه های امن زندگی می کند.
از صابره خواستم تا خودش قضیهء که سبب شد وی در حضور صدها تن شلاق زده شود، برایم بیان نماید.
او برعکس ادعای ملا ها و موسیفدان قریه، می گوید که با هیچ پسری دوست نبود و به خواست خودش با کسی رابطه نا مشروع برقرار نکرده، بلکه او مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.
این که چگونه صابره مورد تجاوز جنسی قرار گرفت، گفت:
« این پسر زیاد مزاحمت می کرد، دو سه روز شماری تلیفون اش را به پیشرویم انداخت، روز چهار من نمبر را گرفته و زنگ زدم و گفتم که چرا مزاحمت می کنی و گفت که من مزاحم نیستم. بالاخره یک روز همرای من ارتباط گرفت و همیشه زنگ زده برایم مزاحمت می کرد باز یک روز گفت که دکان من بیا یک گپ مهم را برایت می گویم من گفت نه نمی آیم در دکان تو چی کنم.
گفت یک گپی را یک نفر در موردت گفته که اگر پدر ومادرت از آن خبر شوند ترا می کشند، من هم رفتم در دکان از دستم محکم گرفته در پس خانه دکان برد، بعد دست خود را در دهن ام گرفت دیگر نه فهمیدم که چی شد.»
صابره باشنده ولسوالی چاغوری ولایت غزنی است، وی حدود چهار ماه پیش به اتهام داشتن رابطه نا مشروع با یک پسر 24 ساله به دستور ملا ها و افراد با نفوذ محلی در محکمه صحرایی شلاق زده شد.
این مسالهء عکس العمل های جدی حکومت افغانستان، شورای ملی و نهاد های حقوق بشر را به سطح جهان به همراه داشت.
در جریان صحبت با صابره پرسیدم زمانی که در حضور صد ها تن شلاق زده می شد به چه فکر می کرد؟
وی در جواب گفت:
« آنجا یک دشت بود که مرا بردند در آنجا نفر بسیار زیاد بود، ملا ها و شاگردان مکتب بودند، که تقریباً 2000 نفر می شدند. وقتی که شلاق می زد تا یک ده شلاق احساس درد می کردم اما بعداً برایم عادی شد و مرا 101 شلاق زدند.»
هر چند اکنون صابره در امن و بدور از چشم مردم محل زندگی می کند اما او از امنیت جان فامیل اش در هراس است.
وی می گوید که طالبان به پدرش اخطار داده اند که اگر صابره را برای شان تسلیم نکند، او را به قتل می رسانند.
در همین حال صابره از بی عدالتی ها در مورد قضیه خودش و رهایی پسری که به گفته وی بر او تجاوز کرده، سخن می زند.
این دختر جوان از حکومت، شورای ملی و نهاد های حقوق بشر انتقاد کرده می گوید که در قسمت بررسی قضیه او خاموشی اختیار کرده اند:
« من از دولت تقاضا دارم که من را کمک کند تا حق ام را بدست آورم. واقعاً در حق من ظلم شد چون آن کار به رضایت من نبود.
اما نمی فهمم که سرنوشت من چی خواهد شد، حقوق بشر، پارلمان همه خاموش نشسته اند هیچ در مورد قضیه من گپ نمی زنند.»
اینکه تا کنون به قضیه صابره چه اندازه رسیدگی صورت گرفته با مسوولان کمسیون حقوق بشر افغانستان صحبت کردم.
عادله امرخیل معاون بخش زنان در کمسیون مستقل حقوق بشر به روز شنبه در صحبت با رادیو آزادی گفت:
« اعضا خانواده صابره نام مطالبه این موضوع را دارند که بر ما وقت بدهید که این موضوع را در جرگه حل می کنیم. فقط هدف ما اینست وقتی که صابره را ما در خانه امن تسلیم کردیم به دلیل اینکه احساس خطر می کرد، به این خاطر ما می خواهیم ابتدا وی در یکجا امن باشد تا اینکه بتوانیم ما از طریق مصالحه و میانجیگری این موضوع را حل کنیم.
در صورتیکه از این طریق موفق نشدیم باز شما می توانید این قضیه را از مجرا قانونی آن تعقیب نماید.»
این تنها صابره نیست که در محضر عام شلاق زده شده است، بلکه مانند او ده ها زن و دختر دیگر در چنین محاکم در افغانستان مورد مجازات قرار گرفته اند.
چنانچه چندی پیش خانمی در ولایت پروان هم چنان در محکمه صحرایی با فیر گلوله کشته شد.
مسالهء خشونت با زنان موضوع تازه یی نیست بلکه زنان افغان از سال های دیر به این سو با انواع خشونت ها دست و پنجه نرم می کنند.
اما یازده سال قبل از امروز با ایجاد حکومت به حمایت از جامعه جهانی امیدواری ها به هدف تامین حقوق زنان در این کشور به میان آمد.
ولی ارقام تازه حقوق بشر در مورد وضعیت زندگی زنان افغان این امیدها را به نا امیدی مبدل ساخته است.
