در حالی که تلاش های حکومت افغانستان برای پیوستن مخالفان به پروسهء صلح هم چنان ادامه دارد، اما تعدادی از مخالفانی که به این پروسه پیوسته اند، شکایت دارند که حکومت افغانستان در جهت بهبود وضعیت زنده گی آنان کاری را انجام نداده است.
مولوی عزیزالله آغا باشنده ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار که حدود 9 ماه قبل به پروسه صلح پیوسته است به رادیو آزادی گفت: در 9 سال گذشته به حیث مسوول نظامی و قضایی طالبان در ولایات جنوب وظیفه داشته و 3 برادر وی نیز در جنگ با نیروهای دولت و خارجی ها کشته شده اند.
اما مولوی عزیزالله خسته از جنگ های چندین ساله می گوید: در حیات امروزی وی کدام تغییر خاصی به میان نی آمده و وعده هایی که به وی شده بود عملی نگردیده است.
وی این وعده ها را چنین بر شمرد:
«در زنده گی من در 8 یا 9 ماه گذشته به جز پروژه صلح ریاست امنیت ملی که 20 هزار افغانی با ما کمک نموده هیچ کس با ما مساعدت نکرده است، با ما تعهد شده بود که امنیت شما گرفته می شود و به شما و رفقای تان زمینه کار فراهم شده و یک یک نمره زمین رهایشی داده می شود که چنین کاری نشده است.»
اگر از جنوب افغانستان به شمال این کشور برگردیم، شماری از مخالفین مسلح سابق نیز همچو گله هایی از مقامات مسوول دارند. در شهر مزارشریف مهمانخانه یی بنام امن وجود دارد که در آن افرادی نگهداری می شوند که به پروسه صلح پیوسته و سلاح بر زمین گذاشته اند.
یکی از آنها زلمی نام دارد و باشنده ولسوالی چهار بولک ولایت بلخ است، وی می گوید: در این خانه بیش از 30 تن زندگی دارند که نه تنها با مشکلات اقتصادی و نبود سر پناه، بلکه بعد از پیوستن به پروسه صلح، چندین بار با تهدیدات مخالفین مسلح نیز مواجه شده اند.
زلمی این چالش ها را در یک تماس تیلفونی به رادیو آزادی چنین مطرح کرد:
«ما از باران گریختیم و زیر ناوه نشستیم، زمانی که نیرو های دولت می آمدند ما طالبان بودیم مردم با ما همکاری می کردند، حال می بینیم، زمانی که طالبان سوار بر موتر سایکل می آیند، کسی به ما خبر نمی دهد که طالب آمد
آن روز و روز دیگر که طالب بالای ما حمله کرد، خوشبختانه نیروهای دولتی آنها را به عقب راندند و برای ما آسیبی نرسید.»
شماری دیگری ازین مخالفین سابق دولت نیز با تایید این مشکلات شکایت از بی توجهی دولت دارند و می گویند، هیچ نوع مساعدتی که بتواند در زندگی آنها کدام تغییری را رونما کند صورت نگرفته و آنها منتظر عملی شدن وعده ها هستند.
یکی از ارگان هایی که در بخش برگشتن مخالفین مسلح به پروسه صلح فعالیت دارد، کمسیون تحکیم صلح و آشتی ملی است. این کمسیون به ریاست حضرت صبغت الله مجددی ادعا دارد که در شش سال فعالیت خود حدود 9 هزار مخالف مسلح دولت را که در آن عده یی از رهبران مخالفان نیز شامل اند، به پروسه صلح یکجا نموده است.
سید شریف یوسفی معاون این کمسیون می گوید:
برای کار یابی و کمک های اقتصادی به این افراد پروگرام هایی مطرح شده بود که با تاسف در عملی سازی آن کسی مساعدت نکرد.
آقای یوسفی گفت: از مقامات ولایتی تقا ضا شده است که نمرات رهایشی به قیمت مناسب را به افراد پیوسته به پروسه صلح تدارک نمایند، اما این مقامات تا هنوز به این خواست کمسیون جواب مثبت نداده اند. چندی قبل برهان الدین ربانی رییس شورای عالی صلح در بیانیه خود در ولسی جرگه ادعا نموده بود که در نتیجه تلاش این شورا در چند ماه گذشته بیشتر از 1700 مخالف مسلح با دولت یکجا شده و با همین تعداد دیگر مذاکره ادامه دارد.
عطاالله لودین معاون شورای عالی صلح افغانستان در صحبتی با رادیو آزادی گفت: در زمینه کار یابی و تامین امنیت برای این افراد، کمیته های ولایتی موجود است:
«شورای عالی صلح در ولایات کمیته ها ایجاد نموده، این کمیته ها 3 بخش دارد که یکی آن کمیته ولایتی است که در ترکیب آن کمیته های امنیتی و انکشافی موجود است این کمیته برای آنها زمینه کار را مساعد می سازد که بتوانند به زنده گی عادی خود ادامه دهند و کمیته ولایتی ما در تامین امنیت نیزکار می کند.»
شماری از آگاهان به این نظر اند که اگر با افراد مسلح مخالفی که به پروسه صلح پیوسته اند، با فراهم آوری زمینه کار سطح زندگی آنها انکشاف داده نشود، این نگرانی به میان می آید که این افراد یک بار دیگر به صفوف گذشته خود برگشته و با مخالفین همدست خواهند شد.
به باور مردم بیکاری و مشکل اقتصادی از جمله عواملی است که شماری از جوانان افغان در مناطق مختلف این کشور به سوی مخالفین مسلح روی آورده اند. انتقاد هایی وجود دارد، که ظرف 10 سال اخیر، میلیارد ها دالر در افغانستان به عنوان بهبود وضعیت زندگی مردم این کشور و ایجاد تسهیلات لازم برای آنان سرازیر شد، اما گفته می شود بیشتر این پول ها هم از سوی افغانها و هم از سوی خارجی حیف و میل شد و توجه به وضعیت زنده گی نیازمندان صورت نگرفت.
مولوی عزیزالله آغا باشنده ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار که حدود 9 ماه قبل به پروسه صلح پیوسته است به رادیو آزادی گفت: در 9 سال گذشته به حیث مسوول نظامی و قضایی طالبان در ولایات جنوب وظیفه داشته و 3 برادر وی نیز در جنگ با نیروهای دولت و خارجی ها کشته شده اند.
اما مولوی عزیزالله خسته از جنگ های چندین ساله می گوید: در حیات امروزی وی کدام تغییر خاصی به میان نی آمده و وعده هایی که به وی شده بود عملی نگردیده است.
وی این وعده ها را چنین بر شمرد:
«در زنده گی من در 8 یا 9 ماه گذشته به جز پروژه صلح ریاست امنیت ملی که 20 هزار افغانی با ما کمک نموده هیچ کس با ما مساعدت نکرده است، با ما تعهد شده بود که امنیت شما گرفته می شود و به شما و رفقای تان زمینه کار فراهم شده و یک یک نمره زمین رهایشی داده می شود که چنین کاری نشده است.»
اگر از جنوب افغانستان به شمال این کشور برگردیم، شماری از مخالفین مسلح سابق نیز همچو گله هایی از مقامات مسوول دارند. در شهر مزارشریف مهمانخانه یی بنام امن وجود دارد که در آن افرادی نگهداری می شوند که به پروسه صلح پیوسته و سلاح بر زمین گذاشته اند.
یکی از آنها زلمی نام دارد و باشنده ولسوالی چهار بولک ولایت بلخ است، وی می گوید: در این خانه بیش از 30 تن زندگی دارند که نه تنها با مشکلات اقتصادی و نبود سر پناه، بلکه بعد از پیوستن به پروسه صلح، چندین بار با تهدیدات مخالفین مسلح نیز مواجه شده اند.
زلمی این چالش ها را در یک تماس تیلفونی به رادیو آزادی چنین مطرح کرد:
«ما از باران گریختیم و زیر ناوه نشستیم، زمانی که نیرو های دولت می آمدند ما طالبان بودیم مردم با ما همکاری می کردند، حال می بینیم، زمانی که طالبان سوار بر موتر سایکل می آیند، کسی به ما خبر نمی دهد که طالب آمد
آن روز و روز دیگر که طالب بالای ما حمله کرد، خوشبختانه نیروهای دولتی آنها را به عقب راندند و برای ما آسیبی نرسید.»
شماری دیگری ازین مخالفین سابق دولت نیز با تایید این مشکلات شکایت از بی توجهی دولت دارند و می گویند، هیچ نوع مساعدتی که بتواند در زندگی آنها کدام تغییری را رونما کند صورت نگرفته و آنها منتظر عملی شدن وعده ها هستند.
یکی از ارگان هایی که در بخش برگشتن مخالفین مسلح به پروسه صلح فعالیت دارد، کمسیون تحکیم صلح و آشتی ملی است. این کمسیون به ریاست حضرت صبغت الله مجددی ادعا دارد که در شش سال فعالیت خود حدود 9 هزار مخالف مسلح دولت را که در آن عده یی از رهبران مخالفان نیز شامل اند، به پروسه صلح یکجا نموده است.
سید شریف یوسفی معاون این کمسیون می گوید:
برای کار یابی و کمک های اقتصادی به این افراد پروگرام هایی مطرح شده بود که با تاسف در عملی سازی آن کسی مساعدت نکرد.
آقای یوسفی گفت: از مقامات ولایتی تقا ضا شده است که نمرات رهایشی به قیمت مناسب را به افراد پیوسته به پروسه صلح تدارک نمایند، اما این مقامات تا هنوز به این خواست کمسیون جواب مثبت نداده اند. چندی قبل برهان الدین ربانی رییس شورای عالی صلح در بیانیه خود در ولسی جرگه ادعا نموده بود که در نتیجه تلاش این شورا در چند ماه گذشته بیشتر از 1700 مخالف مسلح با دولت یکجا شده و با همین تعداد دیگر مذاکره ادامه دارد.
عطاالله لودین معاون شورای عالی صلح افغانستان در صحبتی با رادیو آزادی گفت: در زمینه کار یابی و تامین امنیت برای این افراد، کمیته های ولایتی موجود است:
«شورای عالی صلح در ولایات کمیته ها ایجاد نموده، این کمیته ها 3 بخش دارد که یکی آن کمیته ولایتی است که در ترکیب آن کمیته های امنیتی و انکشافی موجود است این کمیته برای آنها زمینه کار را مساعد می سازد که بتوانند به زنده گی عادی خود ادامه دهند و کمیته ولایتی ما در تامین امنیت نیزکار می کند.»
شماری از آگاهان به این نظر اند که اگر با افراد مسلح مخالفی که به پروسه صلح پیوسته اند، با فراهم آوری زمینه کار سطح زندگی آنها انکشاف داده نشود، این نگرانی به میان می آید که این افراد یک بار دیگر به صفوف گذشته خود برگشته و با مخالفین همدست خواهند شد.
به باور مردم بیکاری و مشکل اقتصادی از جمله عواملی است که شماری از جوانان افغان در مناطق مختلف این کشور به سوی مخالفین مسلح روی آورده اند. انتقاد هایی وجود دارد، که ظرف 10 سال اخیر، میلیارد ها دالر در افغانستان به عنوان بهبود وضعیت زندگی مردم این کشور و ایجاد تسهیلات لازم برای آنان سرازیر شد، اما گفته می شود بیشتر این پول ها هم از سوی افغانها و هم از سوی خارجی حیف و میل شد و توجه به وضعیت زنده گی نیازمندان صورت نگرفت.
