واژه‌ء چای از گویش چینی جنوبی و کلمهء تی از گویش چینی شمالی وارد زبان دری و سایر زبان های جهان شده است.
برای نخستین بار حدود پنج هزار سال پیش بوتهء چای در چین شناخته شد، به تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای رنگ‌آمیزی نیز استفاده می‌شد.
در مورد کشف چای افسانه های متعدد وجود دارد:
بر اساس افسانه یی یکی از راهبان در دامن کوه چای مشغول عبادت بود. ولی چشم‌هایش بسته می‌شد و خوابش می برد. برای باز نگهداشتن چشمانش مژه هایش را کند و به کوهستان انداخت. از آن مژه ها گیاه چای رویید که هدیه ایست از سوی خداوند برای آن های که به عبادت و تزکیهء نفس می پردازند.
براساس یک داستان قدیمی دیگر حدود پنج‌هزار سال قبل دراثر وزش باد، چند برگ چای به داخل پیالهء آب جوش که در دست«شن نونگ» امپراتور چین بود، افتاد. پادشاه نکته بین و کنجکاو جرعه‌ای از آن را نوشید و از طعم مطلوب و خواص نیرو بخش آن شگفت زده شد. امپراتور «شن نونگ» این حادثه را یک تحول بزرگ برای آب ساده و بی طعم اعلام کرد و بعد از آن مصرف چای رایج شد.
مارکو پولو در سفرنامه خود از چای سخن نگفته است. تصور می‌شود اولین گروه اروپاییان که با چای سروکار داشته‌اند، مسیحیان ساکن پیکنگ باشند که در دربار آخرین سلسلهء امپراطوری مینگ (Ming) حضور داشته‌اند. یا هم پرتگالی های باشند که از چاپان درسال 1560 دیدار کردند.
در قرن هفدهم هالندی‌ها چای را از چین به اروپا بردند و در آن جا چای فقط در دکان های عطاری فروخته می‌شد.
طبیبان هالندی معتقد بودند که با نوشیدن چای می توان از همهء بیماری‌ها در امان بوده، عمر طولانی داشت.
در قرن 18 زمانی که «آن» ملکه انگلیسی چای را به جای« بیر» انگلیسی به عنوان نوشیدنی صبحانه خود انتخاب کرد، مود نوشیدن چای بر مباحث طبی در اروپا غلبه کرد.
درسال 1618 بعد از آن که امپراطور چین «مینگ» چای را به طور هدیه برای تزار روسیه فرستاد، روسیه به خواص چای پی برد.
انگلستان موفق شد کشت چای را در بخش هایی از مستعمرات خود در هند که واجد آب، هوا و خاک مناسب بود، توسعه دهد.
با آن که از عمر استفادهء چای در افغانستان بیش ازچند قرن نمی گذرد، با آن هم چای مشهور ترین نوشیدنی در افغانستان می باشد.
متخصصین نوشیدن چای را درمان برای گروهی از بیماری‌ها می‌دانند. اشرافیت نوشیدن چای خوب را نشانه‌ء از جایگاه اجتماعی و مردم عادی از طعم آن لذت می برند.
با کلیک روی متن این برنامه را می توان شنید!
برای نخستین بار حدود پنج هزار سال پیش بوتهء چای در چین شناخته شد، به تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای رنگ‌آمیزی نیز استفاده می‌شد.
در مورد کشف چای افسانه های متعدد وجود دارد:
بر اساس افسانه یی یکی از راهبان در دامن کوه چای مشغول عبادت بود. ولی چشم‌هایش بسته می‌شد و خوابش می برد. برای باز نگهداشتن چشمانش مژه هایش را کند و به کوهستان انداخت. از آن مژه ها گیاه چای رویید که هدیه ایست از سوی خداوند برای آن های که به عبادت و تزکیهء نفس می پردازند.
براساس یک داستان قدیمی دیگر حدود پنج‌هزار سال قبل دراثر وزش باد، چند برگ چای به داخل پیالهء آب جوش که در دست«شن نونگ» امپراتور چین بود، افتاد. پادشاه نکته بین و کنجکاو جرعه‌ای از آن را نوشید و از طعم مطلوب و خواص نیرو بخش آن شگفت زده شد. امپراتور «شن نونگ» این حادثه را یک تحول بزرگ برای آب ساده و بی طعم اعلام کرد و بعد از آن مصرف چای رایج شد.
مارکو پولو در سفرنامه خود از چای سخن نگفته است. تصور می‌شود اولین گروه اروپاییان که با چای سروکار داشته‌اند، مسیحیان ساکن پیکنگ باشند که در دربار آخرین سلسلهء امپراطوری مینگ (Ming) حضور داشته‌اند. یا هم پرتگالی های باشند که از چاپان درسال 1560 دیدار کردند.
در قرن هفدهم هالندی‌ها چای را از چین به اروپا بردند و در آن جا چای فقط در دکان های عطاری فروخته می‌شد.
طبیبان هالندی معتقد بودند که با نوشیدن چای می توان از همهء بیماری‌ها در امان بوده، عمر طولانی داشت.
در قرن 18 زمانی که «آن» ملکه انگلیسی چای را به جای« بیر» انگلیسی به عنوان نوشیدنی صبحانه خود انتخاب کرد، مود نوشیدن چای بر مباحث طبی در اروپا غلبه کرد.
درسال 1618 بعد از آن که امپراطور چین «مینگ» چای را به طور هدیه برای تزار روسیه فرستاد، روسیه به خواص چای پی برد.
انگلستان موفق شد کشت چای را در بخش هایی از مستعمرات خود در هند که واجد آب، هوا و خاک مناسب بود، توسعه دهد.
با آن که از عمر استفادهء چای در افغانستان بیش ازچند قرن نمی گذرد، با آن هم چای مشهور ترین نوشیدنی در افغانستان می باشد.
متخصصین نوشیدن چای را درمان برای گروهی از بیماری‌ها می‌دانند. اشرافیت نوشیدن چای خوب را نشانه‌ء از جایگاه اجتماعی و مردم عادی از طعم آن لذت می برند.
با کلیک روی متن این برنامه را می توان شنید!
