ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل فرزند میرزا عبدالخالق در سال 1054 هجری قمری درشهر پتنهء در کشور هندوستان پای به عرصهٔ زنده گی گذاشت.
بیدل شاعر پارسی‌گوی هندی است.
گفته می شود وی از ترکان جغتایی منطقهء برلاس بدخشان بود، اما در هند متولد شده، تربیت یافته است.
بیدل بیشتر عمرش را در شاه جهان‌آباد دهلی به عزت و آزادی زنده گی کرد و با اندیشه های ژرف آثار منظوم و منثور آفرید.
وی در سال 1079 ه. ق. به خدمت محمداعظم بن اورنگ زیب پیوست و سپس، به سیاحت پرداخت و سرانجام در سال 1096 ه. ق. در شهر دهلی مسکن گزید.
بیدل به روز پنجشنبه چهارم صفرسال 1133 ه. ق. در دهلی زنده گی را بدرود گفت و در صحن خانه‌اش در محلی که خود تعیین کرده بود، دفن شد.
استاد سید محمد داؤد الحسینی بر اساس پژوهش‌های که انجام داده است، ادعا می کند که عظام بیدل بعد از دفن مؤقت در صحن خانه‌اش به وسیلهٔ مریدان، ارادتمندان و بازمانده گان خاندانش، به وطن اصلی وی افغانستان انتقال داده شد و مزار وی در هندوستان نبوده، بلکه در قریهٔ خواجه رواش کابل می‌باشد.
در آثار بیدل، افکار عرفانی با مضامین پیچیده، استعارات و کنایات به هم آمیخته، خیال‌پردازی و ابداع مضامین تازه، با دقت و موشکافی زیاد همراه می باشد.
ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل در نظم و نثر سبک خاص دارد، آثارش از بهترین نمونه‌های سبک هندی به شمار می‌آید.
در این برنامهء «هفت شهر عشق» چند غزل ابوالمعانی را به صدای استاد واصف باختری می شنوید:
بیدل شاعر پارسی‌گوی هندی است.
گفته می شود وی از ترکان جغتایی منطقهء برلاس بدخشان بود، اما در هند متولد شده، تربیت یافته است.
بیدل بیشتر عمرش را در شاه جهان‌آباد دهلی به عزت و آزادی زنده گی کرد و با اندیشه های ژرف آثار منظوم و منثور آفرید.
وی در سال 1079 ه. ق. به خدمت محمداعظم بن اورنگ زیب پیوست و سپس، به سیاحت پرداخت و سرانجام در سال 1096 ه. ق. در شهر دهلی مسکن گزید.
بیدل به روز پنجشنبه چهارم صفرسال 1133 ه. ق. در دهلی زنده گی را بدرود گفت و در صحن خانه‌اش در محلی که خود تعیین کرده بود، دفن شد.
استاد سید محمد داؤد الحسینی بر اساس پژوهش‌های که انجام داده است، ادعا می کند که عظام بیدل بعد از دفن مؤقت در صحن خانه‌اش به وسیلهٔ مریدان، ارادتمندان و بازمانده گان خاندانش، به وطن اصلی وی افغانستان انتقال داده شد و مزار وی در هندوستان نبوده، بلکه در قریهٔ خواجه رواش کابل می‌باشد.
در آثار بیدل، افکار عرفانی با مضامین پیچیده، استعارات و کنایات به هم آمیخته، خیال‌پردازی و ابداع مضامین تازه، با دقت و موشکافی زیاد همراه می باشد.
ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل در نظم و نثر سبک خاص دارد، آثارش از بهترین نمونه‌های سبک هندی به شمار می‌آید.
در این برنامهء «هفت شهر عشق» چند غزل ابوالمعانی را به صدای استاد واصف باختری می شنوید:
