Көл кайрыктары: Күрмөнтүлүк Айгерим атасы кайтарган Бет-Карагай капчыгайында апасынын жеңилин жерден, атасынын оорун колдон алган элпек кыз. Жаңыл Жусупжандын сүрөт баяны.
Жылкычы кыз Айгерим
1
Айгерим: Биздин капчыгайга ичкен, жегенден калганын отурган жеринде таштап баса берген чоң курсак эжеке, байкелер чоң машинасы менен келе албайт, ошондуктан суу да, токой да таптаза.
2
Айгерим: Бизге машина келбегени, көпүрөнү сууга эмес, кургак жерге салып коюшуптур.
3
Айгерим: Агам Алишер конокторду суудан ушинтип өткөрөт, болбосо алар суу кечип калат.
4
Айгерим: Конок келсе эле бизди сүрөткө тарта беришет!
5
Айгерим: түш болду, чай кайнатайын.
6
Айгерим: Кымызды моминтип бышат!
7
Айгерим: Кымызды моминтип бышат!
8
Айгерим: Кечке колум бошобойт, отту мен жагам, тамакты апам жасайт.
9
Айгерим: Бир жолу үйдө үбөлүк жок, атка шак миндим да, апам камыр жууруганча коңшулардан алып келе калдым. Атам "токто!" деп атса болбой чаап кеткем.
10
Айгерим: Сиңдим үйдү чачып салганда көңүлүм чөгөт. Ошондо апам "Эмне көзүң жүлжүйүп калды?" деп күлөт.
11
Айгерим: Ушинтип бакты сындырып салган ким болду экен, колу сынгыр! Атам кайра айып төлөйт турбайбы...
12
Айгерим: Инимди Бишкекте жашаган эжем багып алам дейт. Береби, коёбу, эми ата-энеси өзү билет да.
13
Айгерим: бул менин козум!
14
Айгерим: Күчүктү жакшы баксаң, алгыр ит болот.
15
Айгерим: бизде дары гүлдөр көп.
16
Айгерим: жайында бүлдүркөн жесең, кышында оорубайсың!
17
Айгерим: Бишкекте эжекем бар, ал мага дайым коон алып келет.
