Փանիկցի Արմեն Արևիկյանի այգու ծառերը սկսել են չորանալ։ Թեև տարածաշրջանում մեծ ջրամբար կա, բայց գյուղը ոռոգման ջուր չունի։
«Ամբողջ տարածաշրջանը գալիս, լցվում են տանձի ժամանակ Փանիկ համայնք, 1 կիլոգրամ տանձը գնում եմ 300-400 դրամով սառնարան դնելու համար, անցյալ տարի ամբողջ գյուղից 10 տոննա տանձ չկարողացանք տանել, երբ որ 100 հազար տոննաներով տանձ էր Փանիկ: Ջուր չկա, ծառներին չի հասնում, խմելու ջրով են մարդիկ ծառը ջրում, շատ բարձր թանկարժեք հաճույք է խմելու ջուրը, հաշվիչով տալիս են: Անցյալ տարի ամեն ամիս իմ հողամասի բերքը ջրելու համար օգտվել եմ խմելու ջրից, ամիսը 20-22 հազար ջրի վարձ եմ ես մուծել, 20-22 հազարով ես կառնեի 200-300 կիլոգրամ լավ, ընտիր խնձոր, էլ ինչի՞ պիտի տանջվեի», - ասում է Արմեն Արևիկյանը:
Շիրակի մարզի Փանիկ և մի քանի այլ գյուղերի ոռոգելի հողերը դարձել են անջրդի, Մանթաշի ջրամբարից բաց թողնվող ջուրը բավարար չէ տարածաշրջանի բոլոր համայնքների համար։ Զրկվելով հողից եկամուտ ստանալու հնարավորությունից` շատերն արտագաղթել են։ Կարապետ Մուրադյանը գյուղի տների դռներն է ցույց տալիս, որոնք արդեն տասնամյակներով փակ են: Հների կողքին նորերն են ավելացել. «Մեկն անցած տարի է գնացել, փակվեց էս դուռն էլ»:
Հետո հենց դաշտերը ցույց տվեց, թե աշնանացան գարու բերքը ինչ վիճակում է: Ջրովի ցանքատարածություն է, բայց անջրդի է մնացել: Երեկ տեղացած անձրևը փրկություն էր, բայց հողն էլի ջրի կարիք ունի. «Որ խոնավությունը բավարար չէ, չի կպնի իրար, պիտի նորմալ կպնի իրար, եթե այսօր-վաղը անձրև չկա, էլ հասքը չի բարձրանում»:
3000-ից ավելի բնակիչ ունեցող Փանիկի գյուղապետ Վարդան Մակեյանը օրերս ոռոգման ջրի հարցը բարձրաձայնել էր Գյումրի այցելած տարածքային կառվարման նախարարի պաշտոնակատարի հետ հանդիպմանը: Ջուրը կա, բայց մի քանի գյուղեր այն այդպես էլ չի հասնում, ու ոռոգման սեզոնին ջուրը գյուղերի միջև կռվախնձոր է դառնում: Վերին հատվածի գյուղերն օգտվում են, իսկ ներքևի 4 գյուղեր այն գրեթե չի հասնում, հետևաբար գյուղացիներն էլ տարեցտարի ավելի քիչ հող են մշակում։ Առաջարկում են ոռոգման փակ համակարգ կառուցել. «Հուլիսի կեսերից նոր մի ջուր հասնում է մեզ ոռոգման համար, իհարկե բավարար չէ, գոնե 3 անգամ պետք է բույսը ջրվի, որպեսզի որևէ եկամուտ տա: Այսօր մենք ուղղակի մենք մեզ ենք խաբում, գյուղացին իրեն խաբում է, թե ջուր կա, բոստան է դրել, ուրախանում է, բայց արդյունքում ինքը բերք չի ստանում: Տարածքում մոտ 900-1000 հեկտար է, որի մոտ 60 տոկոսը չի մշակվում»:
Փանիկի համայնքապետն ասում է՝ 5 տարի առաջ կազմված նախահաշվի համաձայն՝ փակ համակարգի կառուցումը մոտ 1 մլն դոլար կարժենա, դա հիմնովին կլուծի մի քանի գյուղերի ոռոգման հարցը. «Ջրային կորուստները, հողային ավազաններ, մոտավորապես 70-80 տոկոսը ջրի կորուստ է, ենթադրենք երկու կուբամետր ջուր են բացում Մանթաշի ջրամբարից, մեզ մոտ հասնում է 300-400 լիտր ջուր, լավագույն դեպքում, էն էլ մեզ մոտ է կորչում, սա է իրականությունը: Իրոք գրեթե ջուր չի հասնում, դրա համար մենք միշտ բարձրացրել ենք հարցերը` կամ մեր ծայրամասային գյուղերին` Նորաշեն, Փանիկ, Անուշավան, փակ համակարգով, կամ ինչպես հիշում եք, նախարարը ահազանգեց, որ մինի ջրամբարներ են կառուցվելու, և այդ նույն ջրամբարի տեղը կա, մնում է մասնագիտական հետազոտություններ անել և մինի ջրամբարներ կառուցել, որպեսզի այս 3 երեք գյուղերի ոռոգման ջրի հարցը լուծում ստանա: Եթե չկա ջուր, չկա անասնապահություն, չկա հողագործություն»:
Փանիկում ոռոգման ջրից բացի, նաև խմելու ջուրն է խնդիր: Տան ծորակներից ջուրը գալիս է, բայց ինչպես ասում է տիկին Նոյեմզարը, տարօրինակ համ ու հոտ ունի. «Դրանիք առաջ տարիներով ջուր չունեինք: Հիմա լավ է, բայց դե շատ կեղտոտ: Գարնան գլուխ էտ անձրևների ժամանակ որ գաք, տեսնեք, ահավոր է, խմել հնարավոր չէ: Եռացրած կամ խանութից»:
Արագածի լանջին կառուցված Մանթաշի ջրամբարից, որի ջուրը և՛ ոռոգման, և՛ խմելու համար է օգտագործվում, ջուրը գյուղեր հասնում է առանց զտման կայանի: Միայն քլորացվում է:
