«Հայ - ռուսական համագործակցություն» կազմակերպության ղեկավար Յուրի Նավոյանը համարում է, որ հայ - ռուսական հարաբերություններում կա չօգտագործված ներուժ, և Հայաստանի իշխանություններին այսօր անհրաժեշտ է այդ հարաբերությունների նոր օրակարգ մշակել:
«Որ Հայաստանը որոշակի ուշացումով կամ ինչ-ինչ ձգձգումներով բավարարում է Ռուսաստանի այս կամ այն քաղաքական կամ աշխարհաքաղաքական ցանկությունները կամ պահանջները՝ հնարավոր է դա անել ավելի հավասարակշռված կերպով, հայ - ռուսական հարաբերությունների ոգուն համարժեք, հայկական օրակարգ ունենալով և ստանալ դրա դիմաց անհրաժեշտ օգուտները Հայաստանի պետականության ու հայության համար», - «Ազատության» հետ զրույցում ասաց Նավոյանը:
Նա արձանագրում է, օրինակ, որ բոլորովին վերջերս Ռուսաստանը ներել է Կուբայի հսկայական՝ մի քանի տասնյակ միլիարդանոց պարտքը: Մոսկվայից պարբերաբար դիվիդենտներ են ստանում հետխորհրդային հանրապետությունները, այդ թվում՝ Բելառուսը, Ղրղըզստանը: Հայաստանը, ըստ Նավոյանի, այս հարցում պասիվ է:
«Ոչ թե նստել և հաշվարկել, թե ինչու մեր շահը չեն գիտակցում, այլ օգնել այդ շահը գիտակցելու և միշտ սեղանի վրա ունենալ հայկական թարմացվող և այսօրվա պահանջներին բավարարող օրակարգ», - շեշտեց Նավոյանը:
Չնայած Մոսկվան այսօր նաև Բաքվի հետ է կառուցում ռազմավարական հարաբերություններ, հարձակողական հզոր զենք է վաճառում Հայաստանի հակառակորդին, «Հայ - ռուսական համագործակցություն» կազմակերպության ղեկավարը համոզված է, որ այսօր էլ Ռուսաստանին պետք է համարել Հայաստանի անվտանգության երաշխավորը:
«Գիտեք, որ Հայաստանում տեղակայված է ռուսական ռազմական բազան, կա հայ - ռուսական իրոք ռազմական և ռազմատեխնիկական բավական լուրջ համագործակցություն, որը ապահովում է հայկական բանակի մարտունակությունը, և դա չպետք է անտեսել: Կան տնտեսական հարաբերություններ, կան ուղիղ ներդրումներ, որոնց ծավալով Ռուսաստանը գտնվում է գործընկերության առաջին հորիզոնականում Հայաստանի հետ, և, ի վերջո, կա հայկական Սփյուռքի գործոնը՝ Ռուսաստանի հայ համայնքի դերակատարությունը», - ասաց Նավոյանը:
Յուրի Նավոյանը չի կարող պատկերացնել, որ Հայաստանը, այսպես ասած, հետևի Վրաստանի օրինակին և շրջվի Ռուսաստանից․ - «Ես չեմ տեսնում նման հեռանկար՝ ելնելով թե՛ հայ - ռուսական հարաբերությունների զարգացման դինամիզմից և իրացման դաշտից, թե՛ աշխարհաքաղաքական դասավորությունից»:
