Будзімір

Яўген Ліпковіч - colorадскі зубр беларускай палітыкі

Пасьля таго, як мы ўпершыню наведалі мастацкую галерэю "Ў" разам з трынаццацігадовым сынам у рамках культурна-асьветніцкай праграмы на выходныя, малы запытаўся: "яна што, антыпрэзыдэнцкая?" Далібог, я не даваў нагоды для такога пытаньня. І не нясу адказнасьці за той прыкры факт, што ў нашай краіне прэзыдэнт стаў мерай усіх рэчаў. Адлегласьць і вагу мы пакульшто не вымяраем у лукашэнках, але сапраўды многія рэчы, якія варта ацэньваць паводле крытэру "добрае - дрэннае", "прыгожае - выродлівае", "разумнае - глупае", "цікавае - нуднае", мы судзім з пункту гледжаньня - "за" або "супраць" Лукашэнкі.

Штыль у хрустальным сасудзе

Сьмех - магутная зброя вынішчэньня тыранаў

Калі б у СССР былі блогі, ён бы ніколі не абваліўся

Чым Януковіч уладароў Крамля падкупляў

Украіна: дзьве навіны - добрая і кепская

Вайна і мір

Маўчы, Інтэрнэт!

«Справа, падобна, проста ў тым, што хтосьці на самым версе нарэшце ўлез у інтэрнэт, пахадзіў, пачытаў і жахнуўся».

Год Белага Крыважэрнага Тыгра

Знаёмцеся: чужыя. Гэта ня страшна

Адной з галоўных, калі ня самай галоўнай, прычынай расізму і ксэнафобіі ёсьць звычайная неасьвечанасьць, дакладней -- няведаньне "ксэнаў". Таму яны і выклікаюць пэўную трывожнасьць, якая часам перарастае ў фобію -- як усё невядомае і незразумелае. Апроч няведаньня, непрыязь можа фармавацца пры сутыкненьні зь ненайлепшымі прадстаўнікамі "чужых" этнасаў і знаёмства зь іхнай культурай ня з самага прыгожага боку.

Гаіцяне — гэта мы

З нашым Атаманчыкам не даводзіцца тужыць

Гаіці блізка, Гаіці далёка...

Мне ўжо даводзілася колькі разоў пісаць пра тое, аб чым НЕ выказваліся беларускія блогеры, але ніколі гэтае маўчаньне не было настолькі невытлумачальным і прыкрым, як цяпер. Я маю на ўвазе адсутнасьць заўважнай рэакцыі на землятрус у Гаіці, які забраў тысячы, а паводле некаторых ацэнак, мажліва, сотні тысячаў жыцьцяў. Атрымалі раненьні або засталіся без прытулку каля трох мільёнаў чалавек.

“Аватар”: вяртаньне ў віртуальны рай

Калі я разам з усім сьветам — дакладней, з той яго часткай, дзе ёсьць кінатэатры — глядзеў новы фільм Джэймса Кэмэрана «Аватар», падчас прагляду ў мяне круцілася ў галаве першая фраза магчымай рэцэнзіі: «Каб „Аватар“ зьнялі ў Расеі, яго абавязкова закляймілі б як „русафобскі“, шкодны і подлы...» Таму што «нашы» ў ім аказваюцца кепскімі, а «іхныя» — добрымі, хаця ўсім вядома, што павінна быць наадварот! Маё дапушчэньне няяўна прадугледжвала, быццам амэрыканскаму гледачу падобнае ўспрыманьне ня можа быць уласьціва, бо ён здольны спакойна прымаць крытыку ўласнай дзяржавы, не прыраўноўваючы яе да «ачарненьня» краіны. Я памыляўся. Адно з галоўных пытаньняў, якія абмяркоўваюцца ў амэрыканскіх СМІ, форумах і блогах пасьля выхаду «Аватару» на экраны: ці ня ёсьць ён антыамэрыканскім фільмам?

Зловіш котку — жаданьне спраўдзіцца

Ударым трэш-парадам па таталітарызьме!

З днём народзінаў, Госпадзе!

Раство цяжка назваць традыцыйным сьвятам. Напэўна, большасьць беларусаў, былых савецкіх грамадзянаў, ня тое што не сьвяткавала, нават ня чула аб ім ладную частку свайго жыцьця. Але ў гэтым ёсьць таксама свае плюсы. Бо яно не пасьпела яшчэ на тутэйшых прасторах пераўтварыцца ў "X-mas", дзе "ікс" - любая пераменная, калі ўжо мала хто памятае, што і дзеля чаго сьвяткуецца, у сьвята (і адначасова галаўны боль) шалёнага шопінгу.

Вы за каго: за Горад або за Вёску?

Вы яшчэ верыце ў рынкавыя сілы і Санта-Клаўса?

Мультымэдыйная аблога

За слоік сочыва і кошык печыва - заўжды гатовыя!

Тыднёвы агляд Блогасфэры ад блогера Будзіміра.