20 жніўня, 2018
50 гадоў таму адбылося кіраванае Савецкім Саюзам вайсковае ўварваньне ў Чэхаславаччыну, якое спыніла спробу чэхаў і славакаў рэфармаваць камуністычны рэжым. У часе сутычак загінулі больш за 100 чалавек.
Мы наведалі месцы, дзе былі зробленыя найвядомейшыя фота тых летніх дзён, што скаланулі сьвет.
Двойчы націсьніце на здымак або выкарыстайце паўзунок для пераходу паміж колішняй і цяперашняй выявамі.
Пасьля камуністычнага путчу 1948 г, арганізаванага пры ўдзеле СССР, Чэхаславаччына стала сацыялістычнай рэспублікай. Эканамічнае становішча ў краіне было адносна стабільным, але палітычна яна цалкам залежала ад СССР.
Да 1960-х гадоў былі рэпрэсаваныя тысячы грамадзян Чэхаславаччыны. Некаторыя пасьля паказальных працэсаў былі засуджаныя на сьмяротнае пакараньне, пажыцьцёвае зьняволеньне або меншыя тэрміны пазбаўленьня волі. Краіна жыла ў страху і за Сталінам, і за ягонымі пераемнікамі Мікітам Хрушчовым і Леанідам Брэжневым.
У студзені 1968 году Аляксандар Дубчак (у цэнтры) пачаў кіраваць Камуністычнай партыяй Чэхаславаччыны. Гэты ўсьмешлівы славак абвясьціў пра пляны паслабіць цэнзуру і абмежаваць паўнамоцтвы службы бясьпекі. Дубчак паабяцаў стварыць «сацыялізм з чалавечым тварам».
Як толькі была зьнятая цэнзура, чэхаславацкія СМІ пачалі публікаваць выкрывальніцкія артыкулы пра карупцыю, забойствы і іншыя злачынствы ўладаў. Здабыўшы свабоду выказваньняў, чэхі і славакі пачалі патрабаваць фундамэнтальных палітычных зьменаў.
Леанід Брэжнеў і кіраўніцтва савецкай камуністычнай партыі з трывогай сачылі за тым, як у Чэхаславаччыне камуністычны рэжым растае падчас «Праскай вясны». Калі студэнты ў Варшаве выйшлі на вуліцы ў падтрымку чэхаславацкіх рэформаў, стала ясна, што дэмакратычная хваля можа захліснуць і іншыя краіны.
Уначы з 20 на 21 жніўня 1968 году каля 250000 салдат, 2000 танкаў і сотні самалётаў з СССР, Баўгарыі, Вугоршчыны і Польшчы увайшлі ў Чэхаславаччыну. Праз 29 гадоў пасьля ўварваньня нацыстаў чэхі і славакі зноў прачнуліся пад грукат чужаземных танкаў.
Празь некалькі гадзін пасьля ўварваньня першы сакратар Камуністычнай партыі Дубчак быў затрыманы ў сваім кабінэце ў Празе і дастаўлены ў Маскву для допыту.
Агаломшаныя ўварваньнем, чэхі і славакі выйшлі на вуліцы, каб кінуць выклік чужым салдатам, многія зь якіх, як і мясцовыя жыхары, не разумелі, што адбываецца.
Інтэрвэнты сутыкнуліся з паўсюдным гневам насельніцтва. Амаль усе краіны сьвету асудзілі дзеяньні Крамля.
Хоць чэхаславацкія войскі заставаліся ў сваіх казармах, жыхары ў некаторых выпадках узводзілі барыкады, мянялі дарожныя знакі ці нават кідалі бутэлькі з запальнай сумесьсю ў захопнікаў. Але сілы былі няроўныя, і адзіную надзею Чэхаславаччына ўскладала на асуджэньне ўварваньня з боку вонкавага сьвету.
Найбольшы вулічны бой адбыўся перад будынкам Чэхаславацкага радыё ў сталіцы. У сутычцы загінулі пятнаццаць чалавек, калі натоўп спрабаваў перашкодзіць вайскоўцам захапіць кантроль над радыёвяшчаньнем.
У часе ўварваньня загінула 137 чалавек. Апэрацыя войскаў Варшаўскай дамовы здушыла незалежныя СМІ і пачала «нармалізацыю» сытуацыі ў Чэхаславаччыне.
Калі ў Чэхаславаччыне ачышчалі вуліцы ад крыві і друзу, Брэжнеў заявіў пра гатоўнасьць савецкага вайсковага ўмяшаньня ў выпадку адступленьня ад партыйнай лініі любой іншай камуністычнай краіны. Адзін пісьменьнік акрэсьліў гэтую так званую «дактрыну» Брэжнева словамі: «Пралетарыі ўсіх краін, яднайцеся, інакш буду страляць!».