Даўней у нашым мястэчку часта можна было пачуць і такое – калі нехта казаў, што ён з Гомлю ці з-пад Гомлю, то ў яго пыталіся:
– А за Гомлем людзі ё?
– Ё! – казаў той. – Толькі ўсё дро-о-о-бненькія!
Помаўка гэтая, думаецца, таксама з даўніх часаў, калі дзесь за Гомлем заканчвалася мяжа Вялікага Княства Літоўскага і пачыналася мяжа Княства Маскоўскага. То пра жыхароў гэтага ўсходняга княства ў беларусаў-ліцьвінаў было такое ўяўленьне: за Гомлем людзі ё, але ўсе дро-о-о-обненькія!
Магія мовы: архіў 2005 (1-ы квартал)
– А за Гомлем людзі ё?
– Ё! – казаў той. – Толькі ўсё дро-о-о-бненькія!
Помаўка гэтая, думаецца, таксама з даўніх часаў, калі дзесь за Гомлем заканчвалася мяжа Вялікага Княства Літоўскага і пачыналася мяжа Княства Маскоўскага. То пра жыхароў гэтага ўсходняга княства ў беларусаў-ліцьвінаў было такое ўяўленьне: за Гомлем людзі ё, але ўсе дро-о-о-обненькія!
Магія мовы: архіў 2005 (1-ы квартал)
