Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Жвірынка – а цэлы сьвет


Валеры Дранчук, Менск Новая перадача сэрыі "Магія мовы".

Неяк напісалася:

Мова нас лекуе і ўваскрашае – з попелу ў чысты агмень.

Але часам хочацца й самому падзьмуць на моўныя жарынкі, што задрамалі пад тоўшчай рудога попелу. Падзьмуць, каб уваскрэсьлі, заярчэлі ў полымца, чысты і ясны агмень.

Сёньня я прыгадаю адно такое слоўка. З сонечнага Наднямоньня, з майго зялёна-крынічнага ўлоньня, дзе рэчка Гавязьнянка.

Жвірынка. Крупінка жвіру, гравію. Якое гэта было адчуваньне ў летні сонечны поўдзень – ахаладзіцца басанож, ступіць на жвір, разгледзець кожную жвірынку ў чысьцюткай вадзе!

І гэтая жвірынка, гэтае чароўнае слоўка трымае маю памяць пра цэлы сусьвет, зьбіраючы ў біялягічны суплёт і альховыя зарасьнікі, і печкуроў на рачных перакатах, і лугавы мядовы пах вятроўніку, і струменна чыстую, сьцюдзёную ваду малой незабыўнай рачулкі.

Можа, гэтая жвірынка здольная ўратаваць айчыннае ўлоньне ад гвалту цывілізацыі, што зьнішчальным валкам коціць па нашых поймавых краявідах?

Праява, цуд і каштоўнасьць, і надзея на паратунак: малая жвірынка – а цэлы сьвет.

Магія мовы: архіў 2005 (1-ы квартал)
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG