Мая мама Леакадыя была настаўніцай, і падчас вучобы ў школе нам, яе дзецям, было вельмі цяжка, бо яна лічыла, што мы ня маем права вучыцца абы-як.
А я, як на злосьць, быў хлапчуком неарганізаваным і неахайным, чаго ня мог мне дараваць наш настаўнік матэматыкі. І вось, атрымаўшы чарговую тройку за кантрольную працу, я спрабаваў апраўдацца перад бацькамі тым, што ўсе задачкі рашыў правільна, а настаўнік мяне ня любіць і штодня прыдзіраецца, і не за што ставіць мне траякі, каб жыцьцё мёдам не здавалася. І – як доказ – паказваю сшытак.
Маці спакойна разглядае сшытак, затым заўважае: “Ты, як тая гаспадыня, што ўмела гатаваць, ды ня ўмела падаваць”. І дадала, што за такі брудны, са шматлікімі крэсьленьнямі сшытак яна асабіста ня толькі тройкі, а нават і двойкі не паставіла б. Вось калі я уцяміў, што мала правільна зрабіць работу, трэба належным чынам яе давесьці да іншых.
Цяпер, ужо сам даўно настаўнік і мастак, я з асаблівай удзячнасьцю ўспамінаю тую Навуку, паўтараючы разам з мамай сваім вучням: як умела гатаваць, ды ня ўмела падаваць.
А я, як на злосьць, быў хлапчуком неарганізаваным і неахайным, чаго ня мог мне дараваць наш настаўнік матэматыкі. І вось, атрымаўшы чарговую тройку за кантрольную працу, я спрабаваў апраўдацца перад бацькамі тым, што ўсе задачкі рашыў правільна, а настаўнік мяне ня любіць і штодня прыдзіраецца, і не за што ставіць мне траякі, каб жыцьцё мёдам не здавалася. І – як доказ – паказваю сшытак.
Маці спакойна разглядае сшытак, затым заўважае: “Ты, як тая гаспадыня, што ўмела гатаваць, ды ня ўмела падаваць”. І дадала, што за такі брудны, са шматлікімі крэсьленьнямі сшытак яна асабіста ня толькі тройкі, а нават і двойкі не паставіла б. Вось калі я уцяміў, што мала правільна зрабіць работу, трэба належным чынам яе давесьці да іншых.
Цяпер, ужо сам даўно настаўнік і мастак, я з асаблівай удзячнасьцю ўспамінаю тую Навуку, паўтараючы разам з мамай сваім вучням: як умела гатаваць, ды ня ўмела падаваць.
