Веру ў сябе.
Веру ў пакліканьне. Веру ў патрэбу ягонага пошуку. Веру ў патрэбу ягонага расчытаньня. Веру ў патрэбу адпавядальнасьці яму. Веру, што той, хто сваё пакліканьне шукаў-расчытваў, спазнаў-усьвядоміў, асэнсаваў-датрымоўваўся, мае шанец пачувацца шчасьлівым.
Веру ў абранасьць. Спробы разабрацца ў матывацыі паводзінаў людзей прывялі да высновы, што некаторыя вылучаюцца, істотна розьняцца ад атачэньня свайго, невытлумачальнай, за межамі простага разуменьня, чыннасьцю. Яны — абраныя.
Веру, што да абраных належу сам. Зразумела, што я не магу ведаць якая місія на мяне ўскладзеная, аднак ад таго часу, як вырашыў, што мушу спраўдзіць наканаваньне, імкнуся не памыліцца кірункам, што да ўласнае чыннасьці.
Веру ў Анёла-Ахоўніка і перакананы, што маю свайго, бо сьведчаньняў ягонага апекаваньня было багата. Спадзяюся, што слушна іх расчытваю.
Веру ў сяброўства.
Веру ў любоў да Радзімы, якая найболей яскравая і чысьцюткая, бо не вымагае ўзаемнасьці. Веру, што беларусы некалі прачнуцца ўражаныя ад асэнсаваньня велічнасьці гэтае зьявы.
Веру ў моладзь. Спадзяюся, што не памыляюся ў сваім адчуваньні таго, што сталее, фармуецца новае пакаленьне абаронцаў Краю.
Веру ў каханьне.
Веру ў Жанчыну. Веру ў Сям’ю.
Веру ў людзей.
Веру ў праўду.
Веру ў шчырасьць.
Веру ў справядлівасьць.
Веру ў дабро.
Веру, што людзі ўсьвядомяць патрэбу супрацьстаяць злу ды навучацца нішчыць злое найперш у сабе.
Я веру ў Пана Бога — сутнасьць і творцу ўсяго існага.
Зь веры ў Пана Бога выцякае і, ёю тлумачыцца ўсё, ува што я веру!
Валадар Цурпанаў нарадзіўся ў вёсцы Ліпец, што пад Магілёвам. Займаецца праваабарончай дзейнасьцю. У 1997 годзе правозіў пікеты дзеля інфармаваньня насельніцтва пра зьняволеньне Славаміра Адамовіча. У 1998 годзе на знак пратэсту супраць незаконнага зьняволеньня трымаў 15 сутак галадоўкі ў Магілёўскім ізалятары. Сёлета на знак салідарнасьці зь вернікамі царквы “Новае жыцьцё” трываў 12 дзён галадоўку-пост. Працуе ў прыватнай абутковай майстэрні.
Веру ў пакліканьне. Веру ў патрэбу ягонага пошуку. Веру ў патрэбу ягонага расчытаньня. Веру ў патрэбу адпавядальнасьці яму. Веру, што той, хто сваё пакліканьне шукаў-расчытваў, спазнаў-усьвядоміў, асэнсаваў-датрымоўваўся, мае шанец пачувацца шчасьлівым.
Веру ў абранасьць. Спробы разабрацца ў матывацыі паводзінаў людзей прывялі да высновы, што некаторыя вылучаюцца, істотна розьняцца ад атачэньня свайго, невытлумачальнай, за межамі простага разуменьня, чыннасьцю. Яны — абраныя.
Веру, што да абраных належу сам. Зразумела, што я не магу ведаць якая місія на мяне ўскладзеная, аднак ад таго часу, як вырашыў, што мушу спраўдзіць наканаваньне, імкнуся не памыліцца кірункам, што да ўласнае чыннасьці.
Веру ў Анёла-Ахоўніка і перакананы, што маю свайго, бо сьведчаньняў ягонага апекаваньня было багата. Спадзяюся, што слушна іх расчытваю.
Веру ў сяброўства.
Веру ў любоў да Радзімы, якая найболей яскравая і чысьцюткая, бо не вымагае ўзаемнасьці. Веру, што беларусы некалі прачнуцца ўражаныя ад асэнсаваньня велічнасьці гэтае зьявы.
Веру ў моладзь. Спадзяюся, што не памыляюся ў сваім адчуваньні таго, што сталее, фармуецца новае пакаленьне абаронцаў Краю.
Веру ў каханьне.
Веру ў Жанчыну. Веру ў Сям’ю.
Веру ў людзей.
Веру ў праўду.
Веру ў шчырасьць.
Веру ў справядлівасьць.
Веру ў дабро.
Веру, што людзі ўсьвядомяць патрэбу супрацьстаяць злу ды навучацца нішчыць злое найперш у сабе.
Я веру ў Пана Бога — сутнасьць і творцу ўсяго існага.
Зь веры ў Пана Бога выцякае і, ёю тлумачыцца ўсё, ува што я веру!
Валадар Цурпанаў нарадзіўся ў вёсцы Ліпец, што пад Магілёвам. Займаецца праваабарончай дзейнасьцю. У 1997 годзе правозіў пікеты дзеля інфармаваньня насельніцтва пра зьняволеньне Славаміра Адамовіча. У 1998 годзе на знак пратэсту супраць незаконнага зьняволеньня трымаў 15 сутак галадоўкі ў Магілёўскім ізалятары. Сёлета на знак салідарнасьці зь вернікамі царквы “Новае жыцьцё” трываў 12 дзён галадоўку-пост. Працуе ў прыватнай абутковай майстэрні.
