Большую палову жыцьця Францішка Сокалава працуе ў Славянскай бібліятэцы, дзе ў яе рукі патрапілі многія ўнікальныя беларускія старадрукі – напрыклад, віленскае Эвангельле Пятра Мсьцсілаўца. А пасьля таго, як у канцы сямідзясятых у Празе знайшлася невядомая скарыніяна - фрагмэнты “Кнігі Судзьдзяў” — лёс беларускага першадрукара стаў пажыцьцёвай дасьледчыцкай тэмай спадарыні Сокалавай. Адметна, што па-чэску яе імя ёсьць жаночым адпаведнікам таго ж Францішка.
Яна дачка філёзафа Яна Патачкі, аднаго з заснавальнікаў “Хартыі-77”. Сталая слухачка “Свабоды”, адкуль чэрпае перадусім інфармацыю пра сваіх сяброў у Беларусі. Для сваіх перакладаў яна абірала творы Быкава, Арлова, Барадуліна...
На пытаньне, што б яна пажадала беларускім бібліятэкарам, Францішка Сокалава адказвае: верыць, што заўсёды будзе патрэба пашыраць свой уласны і грамадзкі кругагляд. І дадае: не лічыце гэту працу сумнай і мэханічнай.
Яна дачка філёзафа Яна Патачкі, аднаго з заснавальнікаў “Хартыі-77”. Сталая слухачка “Свабоды”, адкуль чэрпае перадусім інфармацыю пра сваіх сяброў у Беларусі. Для сваіх перакладаў яна абірала творы Быкава, Арлова, Барадуліна...
На пытаньне, што б яна пажадала беларускім бібліятэкарам, Францішка Сокалава адказвае: верыць, што заўсёды будзе патрэба пашыраць свой уласны і грамадзкі кругагляд. І дадае: не лічыце гэту працу сумнай і мэханічнай.