Ці добра вы ведаеце эпоху і герояў паўстаньня Кастуся Каліноўскага? ТЭСТ

Не, гэта былі невялікія вышываныя беларускія ручнікі. Іх асноўная колеравая гама, як вядома, бел-чырвона-белая: белага больш, чырвонага менш. Часам гэтыя ручнікі былі нябеленыя, таму мелі натуральны для лёну сьветла-шэры колер.

Так, гэта былі невялікія вышываныя беларускія ручнікі. Іх асноўная колеравая гама, як вядома, бел-чырвона-белая: белага больш, чырвонага менш. Часам гэтыя ручнікі былі нябеленыя, таму мелі натуральны для лёну сьветла-шэры колер.

Не, гэта былі невялікія вышываныя беларускія ручнікі. Іх асноўная колеравая гама, як вядома, бел-чырвона-белая: белага больш, чырвонага менш. Часам гэтыя ручнікі былі нябеленыя, таму мелі натуральны для лёну сьветла-шэры колер.

Не, аповедамі пра тое, што Вялікае Княства Літоўскае – гэта ня Польшча. Славуты расейскі гісторык Мікалай Кастамараў, якія быў знаёмы зь Віктарам, так пісаў пра яго: «Будучы знаёмы з гісторыяй сваёй бацькаўшчыны значна глыбей за тых верхаглядных патрыётаў, якія, не вывучаючы грунтоўна мінуўшчыны, складалі сабе пра яе летуценныя вобразы, Каліноўскі... выклікаў нават незадавальненьне за тое, што сьмела гаварыў рэчы, якія тагачасным польскім патрыётам былі не даспадобы».

Не, аповедамі пра тое, што Вялікае Княства Літоўскае – гэта ня Польшча. Славуты расейскі гісторык Мікалай Кастамараў, якія быў знаёмы зь Віктарам, так пісаў пра яго: «Будучы знаёмы з гісторыяй сваёй бацькаўшчыны значна глыбей за тых верхаглядных патрыётаў, якія, не вывучаючы грунтоўна мінуўшчыны, складалі сабе пра яе летуценныя вобразы, Каліноўскі... выклікаў нават незадавальненьне за тое, што сьмела гаварыў рэчы, якія тагачасным польскім патрыётам былі не даспадобы».

Так, аповедамі пра тое, што Вялікае Княства Літоўскае – гэта ня Польшча. Славуты расейскі гісторык Мікалай Кастамараў, якія быў знаёмы зь Віктарам, так пісаў пра яго: «Будучы знаёмы з гісторыяй сваёй бацькаўшчыны значна глыбей за тых верхаглядных патрыётаў, якія, не вывучаючы грунтоўна мінуўшчыны, складалі сабе пра яе летуценныя вобразы, Каліноўскі... выклікаў нават незадавальненьне за тое, што сьмела гаварыў рэчы, якія тагачасным польскім патрыётам былі не даспадобы».

Не, гэта былі сялянскія сьвіткі. Шляхецкая моладзь насіла іх тады так, як цяпер мы носім вышытыя кашулі. Актыўны ўдзельнік паўстаньня, найбліжэйшы паплечнік Каліноўскага, ураджэнец Віленскага павету лекар Баляслаў Длускі падчас навучаньня ў Маскоўскім унівэрсытэце ў другой палове 50-х гадоў ХІХ стагодзьдзя, паводле мэмуараў Якуба Гейштара, заўсёды быў апрануты «ў беларускую сьвітку шэрага простага сукна».

Так, гэта былі сялянскія сьвіткі. Шляхецкая моладзь насіла іх тады так, як цяпер мы носім вышытыя кашулі. Актыўны ўдзельнік паўстаньня, найбліжэйшы паплечнік Каліноўскага, ураджэнец Віленскага павету лекар Баляслаў Длускі падчас навучаньня ў Маскоўскім унівэрсытэце ў другой палове 50-х гадоў ХІХ стагодзьдзя, паводле мэмуараў Якуба Гейштара, заўсёды быў апрануты «ў беларускую сьвітку шэрага простага сукна».

Не, гэта былі сялянскія сьвіткі. Шляхецкая моладзь насіла іх тады так, як цяпер мы носім вышытыя кашулі. Актыўны ўдзельнік паўстаньня, найбліжэйшы паплечнік Каліноўскага, ураджэнец Віленскага павету лекар Баляслаў Длускі падчас навучаньня ў Маскоўскім унівэрсытэце ў другой палове 50-х гадоў ХІХ стагодзьдзя, паводле мэмуараў Якуба Гейштара, заўсёды быў апрануты «ў беларускую сьвітку шэрага простага сукна».

Не, там была толькі Пагоня. Паплечнік Каліноўскага Ўладзіслаў Малахоўскі прыйшоў у кабінэт да лідэра Аддзела кіраваньня правінцыямі Літвы, прадстаўніка «белых» Якуба Гейштара і кінуў яму на стол вырабленую на загад Каліноўскага пячатку бяз польскага Арла, толькі з Пагоняй. Гейштар усё зразумеў і падаў у адстаўку.

Не, там была толькі Пагоня. Паплечнік Каліноўскага Ўладзіслаў Малахоўскі прыйшоў у кабінэт да лідэра Аддзела кіраваньня правінцыямі Літвы, прадстаўніка «белых» Якуба Гейштара і кінуў яму на стол вырабленую на загад Каліноўскага пячатку бяз польскага Арла, толькі з Пагоняй. Гейштар усё зразумеў і падаў у адстаўку.

Так, там была толькі Пагоня. Паплечнік Каліноўскага Ўладзіслаў Малахоўскі прыйшоў у кабінэт да лідэра Аддзела кіраваньня правінцыямі Літвы, прадстаўніка «белых» Якуба Гейштара і кінуў яму на стол вырабленую на загад Каліноўскага пячатку бяз польскага Арла, толькі з Пагоняй. Гейштар усё зразумеў і падаў у адстаўку.

Так, гэта варшаўскія могілкі Павонзкі. Марыю Ямант разам зь сям'ёй выслалі ў сібірскі горад Табольск. Вярнуцца яна змагла толькі праз 10 гадоў, у 1874-м. Паўстанцам было забаронена вяртацца ў Беларусь, але можна было ехаць у Польшчу, таму яна жыла ў Варшаве. Марыя шмат гадоў была ў жалобе па Каліноўскім, пад канец жыцьця пабралася шлюбам з паўстанцам Войцехам Дмахоўскім і ў 1908 годзе адышла ў лепшы сьвет.

Не, гэта варшаўскія могілкі Павонзкі. Марыю Ямант разам зь сям'ёй выслалі ў сібірскі горад Табольск. Вярнуцца яна змагла толькі праз 10 гадоў, у 1874-м. Паўстанцам было забаронена вяртацца ў Беларусь, але можна было ехаць у Польшчу, таму яна жыла ў Варшаве. Марыя шмат гадоў была ў жалобе па Каліноўскім, пад канец жыцьця пабралася шлюбам з паўстанцам Войцехам Дмахоўскім і ў 1908 годзе адышла ў лепшы сьвет.

Не, гэта варшаўскія могілкі Павонзкі. Марыю Ямант разам зь сям'ёй выслалі ў сібірскі горад Табольск. Вярнуцца яна змагла толькі праз 10 гадоў, у 1874-м. Паўстанцам было забаронена вяртацца ў Беларусь, але можна было ехаць у Польшчу, таму яна жыла ў Варшаве. Марыя шмат гадоў была ў жалобе па Каліноўскім, пад канец жыцьця пабралася шлюбам з паўстанцам Войцехам Дмахоўскім і ў 1908 годзе адышла ў лепшы сьвет.

Не, гэта Ўладзіслаў Малахоўскі. Ён быў вайсковым інжынэрам, пасьля паўстаньня жыў у эміграцыі ў Лёндане пад новым імем – Леан Варнэрке. У 1870-я гады ён прыдумаў сьвятлоадчувальны слой, які наносіўся на паперу, а ў 1875 годзе выпусьціў фотаапарат сучаснага тыпу, толькі фатастужка ў ім была папяровая.

Так, гэта Ўладзіслаў Малахоўскі. Ён быў вайсковым інжынэрам, пасьля паўстаньня жыў у эміграцыі ў Лёндане пад новым імем – Леан Варнэрке. У 1870-я гады ён прыдумаў сьвятлоадчувальны слой, які наносіўся на паперу, а ў 1875 годзе выпусьціў фотаапарат сучаснага тыпу, толькі фатастужка ў ім была папяровая.

Не, гэта Ўладзіслаў Малахоўскі. Ён быў вайсковым інжынэрам, пасьля паўстаньня жыў у эміграцыі ў Лёндане пад новым імем – Леан Варнэрке. У 1870-я гады ён прыдумаў сьвятлоадчувальны слой, які наносіўся на паперу, а ў 1875 годзе выпусьціў фотаапарат сучаснага тыпу, толькі фатастужка ў ім была папяровая.

Не, гэта быў усё той жа Ўладзіслаў Малахоўскі. У адным зь філіялаў ягонай лябараторыі былі знойдзеныя фальшывыя расейскія рублі. Суд ня змог даказаць дачыненьне Малахоўскага да іх вырабу. Аднак 7 кастрычніка 1900 году Ўладзіслаў Малахоўскі застрэліўся ў адным з гатэляў Жэнэвы.

Не, гэта быў усё той жа Ўладзіслаў Малахоўскі. У адным зь філіялаў ягонай лябараторыі былі знойдзеныя фальшывыя расейскія рублі. Суд ня змог даказаць дачыненьне Малахоўскага да іх вырабу. Аднак 7 кастрычніка 1900 году Ўладзіслаў Малахоўскі застрэліўся ў адным з гатэляў Жэнэвы.

Так, гэта быў усё той жа Ўладзіслаў Малахоўскі. У адным зь філіялаў ягонай лябараторыі былі знойдзеныя фальшывыя расейскія рублі. Суд ня змог даказаць дачыненьне Малахоўскага да іх вырабу. Аднак 7 кастрычніка 1900 году Ўладзіслаў Малахоўскі застрэліўся ў адным з гатэляў Жэнэвы.

Так, гэта Цэлястын Цеханоўскі. Быўшы вязьнем, ён змог палепшыць гігіенічныя ўмовы жыцьця зьняволеных, а пасьля пачаў лячыць і мясцовых жыхароў, у тым ліку сялян. У вёскі да хворых ён хадзіў пешкі, у кайданах і пад канвоем. Цеханоўскага так палюбілі мясцовыя жыхары, што праз год яму было дазволена зьняць кайданы. Але на знак салідарнасьці з закутымі ў жалеза ўдзельнікамі паўстаньня ён адмовіўся і застаўся ў кайданах.

Не, гэта Цэлястын Цеханоўскі. Быўшы вязьнем, ён змог палепшыць гігіенічныя ўмовы жыцьця зьняволеных, а пасьля пачаў лячыць і мясцовых жыхароў, у тым ліку сялян. У вёскі да хворых ён хадзіў пешкі, у кайданах і пад канвоем. Цеханоўскага так палюбілі мясцовыя жыхары, што праз год яму было дазволена зьняць кайданы. Але на знак салідарнасьці з закутымі ў жалеза ўдзельнікамі паўстаньня ён адмовіўся і застаўся ў кайданах.

Не, гэта Цэлястын Цеханоўскі. Быўшы вязьнем, ён змог палепшыць гігіенічныя ўмовы жыцьця зьняволеных, а пасьля пачаў лячыць і мясцовых жыхароў, у тым ліку сялян. У вёскі да хворых ён хадзіў пешкі, у кайданах і пад канвоем. Цеханоўскага так палюбілі мясцовыя жыхары, што праз год яму было дазволена зьняць кайданы. Але на знак салідарнасьці з закутымі ў жалеза ўдзельнікамі паўстаньня ён адмовіўся і застаўся ў кайданах.

Не, гэта Зыгмунт Чаховіч, член першага ўраду Каліноўскага. Чаховіч пасьля катаргі змог вярнуцца ў Беларусь і жыў па суседзтве зь сям'ёй Янкі Купалы. Маёмасьць Чаховіча была канфіскаваная, таму ён жыў у доме жонкі. Пасьля яе сьмерці Чаховіч прыняў яе спадчыну і пачаў раздаваць даўгі паўстанцаў. Малады Купала сябраваў зь ім, часта бываў у гасьцях і карыстаўся ягонай вялікай бібліятэкай.

Так, гэта Зыгмунт Чаховіч, член першага ўраду Каліноўскага. Чаховіч пасьля катаргі змог вярнуцца ў Беларусь і жыў па суседзтве зь сям'ёй Янкі Купалы. Маёмасьць Чаховіча была канфіскаваная, таму ён жыў у доме жонкі. Пасьля яе сьмерці Чаховіч прыняў яе спадчыну і пачаў раздаваць даўгі паўстанцаў. Малады Купала сябраваў зь ім, часта бываў у гасьцях і карыстаўся ягонай вялікай бібліятэкай.

Не, гэта Зыгмунт Чаховіч, член першага ўраду Каліноўскага. Чаховіч пасьля катаргі змог вярнуцца ў Беларусь і жыў па суседзтве зь сям'ёй Янкі Купалы. Маёмасьць Чаховіча была канфіскаваная, таму ён жыў у доме жонкі. Пасьля яе сьмерці Чаховіч прыняў яе спадчыну і пачаў раздаваць даўгі паўстанцаў. Малады Купала сябраваў зь ім, часта бываў у гасьцях і карыстаўся ягонай вялікай бібліятэкай.

Не, гэта быў сын паўстанцкага лекара і выведніка Габрыеля Есьмана Язэп. Ён нарадзіўся ў Вялейцы ў 1868 годзе, стаў вядомым расейскім, а пасьля савецкім навукоўцам у галіне гідраўлікі, быў рэктарам Бакінскага ўнівэрсытэту, акадэмікам Акадэміі навук Азэрбайджанскай ССР, пражыў 87 гадоў і памёр у Баку ў 1955 годзе. Адзін зь яго біёграфаў піша: «Працуючы ў Азэрбайджане, Есьман падкрэсьліваў сваю сувязь зь Беларусьсю. Ахвотна наведваў Бацькаўшчыну. У сваім асяродзьдзі ці ў час кантактаў са знаёмымі беларусамі карыстаўся беларускай мовай».

Не, гэта быў сын паўстанцкага лекара і выведніка Габрыеля Есьмана Язэп. Ён нарадзіўся ў Вялейцы ў 1868 годзе, стаў вядомым расейскім, а пасьля савецкім навукоўцам у галіне гідраўлікі, быў рэктарам Бакінскага ўнівэрсытэту, акадэмікам Акадэміі навук Азэрбайджанскай ССР, пражыў 87 гадоў і памёр у Баку ў 1955 годзе. Адзін зь яго біёграфаў піша: «Працуючы ў Азэрбайджане, Есьман падкрэсьліваў сваю сувязь зь Беларусьсю. Ахвотна наведваў Бацькаўшчыну. У сваім асяродзьдзі ці ў час кантактаў са знаёмымі беларусамі карыстаўся беларускай мовай».

Так, гэта быў сын паўстанцкага лекара і выведніка Габрыеля Есьмана Язэп. Ён нарадзіўся ў Вялейцы ў 1868 годзе, стаў вядомым расейскім, а пасьля савецкім навукоўцам у галіне гідраўлікі, быў рэктарам Бакінскага ўнівэрсытэту, акадэмікам Акадэміі навук Азэрбайджанскай ССР, пражыў 87 гадоў і памёр у Баку ў 1955 годзе. Адзін зь яго біёграфаў піша: «Працуючы ў Азэрбайджане, Есьман падкрэсьліваў сваю сувязь зь Беларусьсю. Ахвотна наведваў Бацькаўшчыну. У сваім асяродзьдзі ці ў час кантактаў са знаёмымі беларусамі карыстаўся беларускай мовай».