Ці добра вы ведаеце гісторыю гарадоў Беларусі. Праверце сябе. ТЭСТ

Не, гэта Полацак. «Аповесьць мінулых гадоў» згадвае пра Полацак пад 862 годам у сюжэце, зьвязаным з раздачай наўгародзкім князем Рурыкам гарадоў сваім сваякам. Таму ў 2023 годзе Полацак адзначае свае 1161-я ўгодкі.

Так, «Аповесьць мінулых гадоў» згадвае пра Полацак пад 862 годам у сюжэце, зьвязаным з раздачай наўгародзкім князем Рурыкам гарадоў сваім сваякам. Таму ў 2023 годзе Полацак адзначае свае 1161-я ўгодкі.

Не, гэта Полацак. «Аповесьць мінулых гадоў» згадвае пра Полацак пад 862 годам у сюжэце, зьвязаным з раздачай наўгародзкім князем Рурыкам гарадоў сваім сваякам. Таму ў 2023 годзе Полацак адзначае свае 1161-я ўгодкі.

Не, гэта 447 год. Наогул, археолягі знаходзяць у Полацку рэчы, якія датуюцца нават ІV ст. нашай эры. Але ў другой палове ХХ ст. ангельская беларусістка Вера Рыч выявіла ў скандынаўскіх сагах згадку пра аблогу Полацку гунамі Атылы. Гісторыкі лічаць, што гэта магло мець месца падчас паходу Атылы ва Ўсходнюю Рымскую імпэрыю ў 447 годзе.

Так, гэта 447 год. Наогул, археолягі знаходзяць у Полацку рэчы, якія датуюцца нават ІV ст. нашай эры. Але ў другой палове ХХ ст. ангельская беларусістка Вера Рыч выявіла ў скандынаўскіх сагах згадку пра аблогу Полацку гунамі Атылы. Гісторыкі лічаць, што гэта магло мець месца падчас паходу Атылы ва Ўсходнюю Рымскую імпэрыю ў 447 годзе.

Не, гэта 447 год. Наогул, археолягі знаходзяць у Полацку рэчы, якія датуюцца нават ІV ст. нашай эры. Але ў другой палове ХХ ст. ангельская беларусістка Вера Рыч выявіла ў скандынаўскіх сагах згадку пра аблогу Полацку гунамі Атылы. Гісторыкі лічаць, што гэта магло мець месца падчас паходу Атылы ва Ўсходнюю Рымскую імпэрыю ў 447 годзе.

Не, гэта ХІ стагодзьдзе. Прынамсі так лічыць афіцыйная гістарычная навука. Лічыцца, што ў часы князя Ўсяслава «Чарадзея» (гады княжаньня 1044 — 1101) Полацак і Полацкае княства дасягнулі піку сваёй магутнасьці. Менавіта тады ў горадзе быў пабудаваны Сафійскі сабор. Зь іншага боку, быў магутным Полацак і ў ХІІ, калі валодаў вялікім кавалкам узьбярэжжа Балтыйскага мора вакол вусьця Дзьвіны там, дзе цяпер знаходзіцца сучасная Латвія.

Так, гэта ХІ стагодзьдзе. Прынамсі так лічыць афіцыйная гістарычная навука. Лічыцца, што ў часы князя Ўсяслава «Чарадзея» (гады княжаньня 1044 — 1101) Полацак і Полацкае княства дасягнулі піку сваёй магутнасьці. Менавіта тады ў горадзе быў пабудаваны Сафійскі сабор. Зь іншага боку, быў магутным Полацак і ў ХІІ, калі валодаў вялікім кавалкам узьбярэжжа Балтыйскага мора вакол вусьця Дзьвіны там, дзе цяпер знаходзіцца сучасная Латвія.

Не, гэта ХІ стагодзьдзе. Прынамсі так лічыць афіцыйная гістарычная навука. Лічыцца, што ў часы князя Ўсяслава «Чарадзея» (гады княжаньня 1044 — 1101) Полацак і Полацкае княства дасягнулі піку сваёй магутнасьці. Менавіта тады ў горадзе быў пабудаваны Сафійскі сабор. Зь іншага боку, быў магутным Полацак і ў ХІІ, калі валодаў вялікім кавалкам узьбярэжжа Балтыйскага мора вакол вусьця Дзьвіны там, дзе цяпер знаходзіцца сучасная Латвія.

Не, гэта Наваградак. У Наваградку ў ХІІ стагодзьдзі існаваў цэлы квартал ювэліраў, якія займаліся апрацоўкай золата і срэбра. Гэтага ня знойдзена больш нідзе ні ў Беларусі, ні ва Ўкраіне, ні ў Расеі! Дамы ювэліраў у Наваградку былі двух- і нават трохпавярховыя. Савецкі археоляг, прафэсар Фрыда Гурэвіч пісала, што вокны ў тых дамах былі зашклёныя, у той час як, напрыклад, у Маскве нават у XVII стагодзьдзі вокны нават у царскім палацы былі закрытыя сьлюдой.

Не, гэта Наваградак. У Наваградку ў ХІІ стагодзьдзі існаваў цэлы квартал ювэліраў, якія займаліся апрацоўкай золата і срэбра. Гэтага ня знойдзена больш нідзе ні ў Беларусі, ні ва Ўкраіне, ні ў Расеі! Дамы ювэліраў у Наваградку былі двух- і нават трохпавярховыя. Савецкі археоляг, прафэсар Фрыда Гурэвіч пісала, што вокны ў тых дамах былі зашклёныя, у той час як, напрыклад, у Маскве нават у XVII стагодзьдзі вокны нават у царскім палацы былі закрытыя сьлюдой.

Так, гэта Наваградак. У Наваградку ў ХІІ стагодзьдзі існаваў цэлы квартал ювэліраў, якія займаліся апрацоўкай золата і срэбра. Гэтага ня знойдзена больш нідзе ні ў Беларусі, ні ва Ўкраіне, ні ў Расеі! Дамы ювэліраў у Наваградку былі двух- і нават трохпавярховыя. Савецкі археоляг, прафэсар Фрыда Гурэвіч пісала, што вокны ў тых дамах былі зашклёныя, у той час як, напрыклад, у Маскве нават у XVII стагодзьдзі вокны нават у царскім палацы былі закрытыя сьлюдой.

Так, Вільня. Гэта здарылася ў 1387 годзе. Другім магдэбурскім горадам у 1390 годзе стала Берасьце. Магдэбурскае права давала гораду незалежнасьць ад фэадалаў, самакіраваньне і ўласны суд, права зямельнай уласнасьці і вызваленьне ад большай часткі фэадальных павіннасьцей, а таксама рэгулявала разьвіцьцё гандлю і рамесьніцтва. З гэтага часу ў гарадах Беларусі пачалі ўзьнікаць рамесьніцкія цэхі.

Не, Вільня. Гэта здарылася ў 1387 годзе. Другім магдэбурскім горадам у 1390 годзе стала Берасьце. Магдэбурскае права давала гораду незалежнасьць ад фэадалаў, самакіраваньне і ўласны суд, права зямельнай уласнасьці і вызваленьне ад большай часткі фэадальных павіннасьцей, а таксама рэгулявала разьвіцьцё гандлю і рамесьніцтва. З гэтага часу ў гарадах Беларусі пачалі ўзьнікаць рамесьніцкія цэхі.

Не, Вільня. Гэта здарылася ў 1387 годзе. Другім магдэбурскім горадам у 1390 годзе стала Берасьце. Магдэбурскае права давала гораду незалежнасьць ад фэадалаў, самакіраваньне і ўласны суд, права зямельнай уласнасьці і вызваленьне ад большай часткі фэадальных павіннасьцей, а таксама рэгулявала разьвіцьцё гандлю і рамесьніцтва. З гэтага часу ў гарадах Беларусі пачалі ўзьнікаць рамесьніцкія цэхі.

Не, дзявятым. Менску Магдэбурскае права было нададзена ў 1499 годзе. Перад ім гэтае права атрымалі Вільня (1387), Берасьце (1390), Коўня (1408), Трокі (1409), Слуцак (1441), Высокае (1494), Горадня (1496) і Полацак (1498). А ўсяго Магдэбурскае права было нададзена больш чым 60-ці гарадам і мястэчкам Беларусі.

Так, дзявятым. Менску Магдэбурскае права было нададзена ў 1499 годзе. Перад ім гэтае права атрымалі Вільня (1387), Берасьце (1390), Коўня (1408), Трокі (1409), Слуцак (1441), Высокае (1494), Горадня (1496) і Полацак (1498). А ўсяго Магдэбурскае права было нададзена больш чым 60-ці гарадам і мястэчкам Беларусі.

Не, дзявятым. Менску Магдэбурскае права было нададзена ў 1499 годзе. Перад ім гэтае права атрымалі Вільня (1387), Берасьце (1390), Коўня (1408), Трокі (1409), Слуцак (1441), Высокае (1494), Горадня (1496) і Полацак (1498). А ўсяго Магдэбурскае права было нададзена больш чым 60-ці гарадам і мястэчкам Беларусі.

Не, экзамэнам на «выраб штукі» падмайстар заканчваў свой цыкль навучаньня ў майстра, які мог цягнуцца шмат гадоў. Гэтыя экзамэны праводзіліся ўрачыста, на іх зьбіраліся ўсе члены цэху, а экзамэн прымала адпаведная камісія, складзеная з самых паважаных майстроў і кіраўніцтва цэху на чале з цэхмістрам. Пасьля здачы экзамэну наладжваліся ўрачыстыя абеды, шэсьці і гуляньні.

Так, экзамэнам на «выраб штукі» падмайстар заканчваў свой цыкль навучаньня ў майстра, які мог цягнуцца шмат гадоў. Гэтыя экзамэны праводзіліся ўрачыста, на іх зьбіраліся ўсе члены цэху, а экзамэн прымала адпаведная камісія, складзеная з самых паважаных майстроў і кіраўніцтва цэху на чале з цэхмістрам. Пасьля здачы экзамэну наладжваліся ўрачыстыя абеды, шэсьці і гуляньні.

Не, экзамэнам на «выраб штукі» падмайстар заканчваў свой цыкль навучаньня ў майстра, які мог цягнуцца шмат гадоў. Гэтыя экзамэны праводзіліся ўрачыста, на іх зьбіраліся ўсе члены цэху, а экзамэн прымала адпаведная камісія, складзеная з самых паважаных майстроў і кіраўніцтва цэху на чале з цэхмістрам. Пасьля здачы экзамэну наладжваліся ўрачыстыя абеды, шэсьці і гуляньні.

Не, гэта быў шэраг пастановаў Сойму на працягу XVII стагодзьдзя, у прыватнасьці, соймавых «канстытуцый» 1613, 1620, 1665 гадоў. І пачала шляхта абмяжоўваць правы мяшчан з... адзеньня. Згаданыя пастановы забаранялі мяшчанам насіць адзеньне з шоўку і дарагога футра (1613), вырабы з срэбра, золата і жэмчугу, а таксама шаблі і шпагі (1620), а пастанова 1665 году ўводзіла штраф за нашэньня мяшчанамі адзеньня з дарагога футра і тканінаў.

Не, гэта быў шэраг пастановаў Сойму на працягу XVII стагодзьдзя, у прыватнасьці, соймавых «канстытуцый» 1613, 1620, 1665 гадоў. І пачала шляхта абмяжоўваць правы мяшчан з... адзеньня. Згаданыя пастановы забаранялі мяшчанам насіць адзеньне з шоўку і дарагога футра (1613), вырабы з срэбра, золата і жэмчугу, а таксама шаблі і шпагі (1620), а пастанова 1665 году ўводзіла штраф за нашэньня мяшчанамі адзеньня з дарагога футра і тканінаў.

Так, гэта быў шэраг пастановаў Сойму на працягу XVII стагодзьдзя, у прыватнасьці, соймавых «канстытуцый» 1613, 1620, 1665 гадоў. І пачала шляхта абмяжоўваць правы мяшчан з... адзеньня. Згаданыя пастановы забаранялі мяшчанам насіць адзеньне з шоўку і дарагога футра (1613), вырабы з срэбра, золата і жэмчугу, а таксама шаблі і шпагі (1620), а пастанова 1665 году ўводзіла штраф за нашэньня мяшчанамі адзеньня з дарагога футра і тканінаў.

Так, 2. Гэта былі мястэчкі Горы-Горкі і Смаргонь, менавіта ім урад Расеі надаў статус гарадоў. Кідаецца ў вочы неверагодная розьніца паміж лічбамі 2 і 500. Але гэта так, імпэрскія ўлады не хацелі разьвіваць гарады і гарадзкую прамысловасьць у захопленай калёніі, Беларусі належала заставацца сельскагаспадарчым дадаткам імпэрыі.

Не, 2. Гэта былі мястэчкі Горы-Горкі і Смаргонь, менавіта ім урад Расеі надаў статус гарадоў. Кідаецца ў вочы неверагодная розьніца паміж лічбамі 2 і 500. Але гэта так, імпэрскія ўлады не хацелі разьвіваць гарады і гарадзкую прамысловасьць у захопленай калёніі, Беларусі належала заставацца сельскагаспадарчым дадаткам імпэрыі.

Не, 2. Гэта былі мястэчкі Горы-Горкі і Смаргонь, менавіта ім урад Расеі надаў статус гарадоў. Кідаецца ў вочы неверагодная розьніца паміж лічбамі 2 і 500. Але гэта так, імпэрскія ўлады не хацелі разьвіваць гарады і гарадзкую прамысловасьць у захопленай калёніі, Беларусі належала заставацца сельскагаспадарчым дадаткам імпэрыі.

Не, гэта адбылося ў пачатку ХХ стагодзьдзя, а менавіта ў 1901 годзе, калі была прынятая адпаведная пастанова ўладаў. Ад таго часу займацца рамесьніцтвам у гарадах было дазволена ўсім грамадзянам, а ня толькі членам рамесьніцкіх карпарацый — цэхаў. Колькасьць цэхаў у Менску ў другой палове ХІХ стагодзьдзя дасягнула 41.

Не, гэта адбылося ў пачатку ХХ стагодзьдзя, а менавіта ў 1901 годзе, калі была прынятая адпаведная пастанова ўладаў. Ад таго часу займацца рамесьніцтвам у гарадах было дазволена ўсім грамадзянам, а ня толькі членам рамесьніцкіх карпарацый — цэхаў. Колькасьць цэхаў у Менску ў другой палове ХІХ стагодзьдзя дасягнула 41.

Так, гэта адбылося ў пачатку ХХ стагодзьдзя, а менавіта ў 1901 годзе, калі была прынятая адпаведная пастанова ўладаў. Ад таго часу займацца рамесьніцтвам у гарадах было дазволена ўсім грамадзянам, а ня толькі членам рамесьніцкіх карпарацый — цэхаў. Колькасьць цэхаў у Менску ў другой палове ХІХ стагодзьдзя дасягнула 41.