Кажуць, мова імкнецца да эканоміі, бо чалавек істота лянівая. Але ёсьць розныя скароты — і натуральныя для беларускае мовы, і штучныя, чужыя. Ці лёгка іх расшыфроўваем? Нескладаны ТЭСТ
Не-е. НМСД (на маю сьціплую думку) — вядома ж, IMHO (In My Humble Opinion). А скарот TBC ведаюць аматары сэрыялаў: To Be Continued азначае „Працяг будзе“.
Не. НМСД (на маю сьціплую думку) — вядома ж, IMHO (In My Humble Opinion). А LOL (Laughing Out Loud) — гучна рагачу (беларускага скароту пакуль няма). А зь беларускіх выклічнікаў тут часам пасуе Айбá! Насьмешка зь некага, хто нечакана займеў непрыемнасьць: Айба, дайграўся. А Магдалена Радзівіл фундавала выданьне кнігі.
Не. НМСД (на маю сьціплую думку) — вядома ж, IMHO (In My Humble Opinion). А скарот ASAP (As Soon As Possible) -- „як мага хутчэй“.
Так, НМСД (на маю сьціплую думку) — вядома ж, IMHO (in my humble opinion)
Не. КЛ, або к.л., або пры хуткім пісьме кл — гэта „калі ласка“, па-ангельску please / pls. Прычым і беларускі, і ангельскі выразы ўжываюцца пры просьбе, але не як адказ на падзяку. А нефармальны вокліч захапленьня Cool! у беларускай прыблізна адпавядае „Аво!“.
Так. КЛ, або к.л., або пры хуткім пісьме кл — гэта „калі ласка“, па-ангельску please / pls. Прычым і беларускі, і ангельскі выразы ўжываюцца пры просьбе, але не як адказ на падзяку.
Не. КЛ, або к.л., або пры хуткім пісьме кл — гэта „калі ласка“, па-ангельску please / pls. Прычым і беларускі, і ангельскі выразы ўжываюцца пры просьбе, але не як адказ на падзяку. А расейскаму прастамоўнаму воклічу захапленьня „Класс!“ у беларускай прыблізна адпавядае „Аво!“.
Не. Мо = можа: „...Мо яны, Беларусь, панясьліся / За тваімі дзяцьмі уздагон...“ (Максім Багдановіч. „Пагоня“) Калі слова ўжываецца ў вершы-гімне, значыць, ніякае яно не „размоўнае“ (як сьцьвярджаюць слоўнікі савецкага канону).
Так, мо = можа: „...Мо яны, Беларусь, панясьліся / За тваімі дзяцьмі уздагон...“ (Максім Багдановіч. „Пагоня“) Калі слова ўжываецца ў вершы-гімне, значыць, ніякае яно не „размоўнае“ (як сьцьвярджаюць слоўнікі савецкага канону).
Не. Мо = можа: „...Мо яны, Беларусь, панясьліся / За тваімі дзяцьмі уздагон...“ (Максім Багдановіч. „Пагоня“) Калі слова ўжываецца ў вершы-гімне, значыць, ніякае яно не „размоўнае“ (як сьцьвярджаюць слоўнікі савецкага канону). А вокліч „моцна!“ не скарачаецца.
Не. Скарот „ка“ — ад „кáжа, кáжуць“. Ён для пераказваньні нечых рэплік: „А яна ка: — Не баюся я вас!“ Апошнім часам у беларускую мову з расейскай прыйшла канструкцыя пераказваньня „А яна такая...“. Але ж маем сваю. А выраз „каб цябе“ — нязлосная лаянка, не скарачаецца.
Так. Скарот „ка“ — ад „кáжа, кáжуць“. Ён для пераказваньні нечых рэплік: „А яна ка: — Не баюся я вас!“ Апошнім часам у беларускую мову з расейскай прыйшла канструкцыя пераказваньня „А яна такая...“. Але ж маем сваю.
Не. Скарот „ка“ — ад „кáжа, кáжуць“. Ён для пераказваньні нечых рэплік: „А яна ка: — Не баюся я вас!“ Апошнім часам у беларускую мову з расейскай прыйшла канструкцыя пераказваньня „А яна такая...“. Але ж маем сваю.
Так. Беларускі вокліч „До!“ — скарот ад „Досыць!“, г. зн. „Даволі!“. І лепш не ўжываць у гэтым значэньні слова „хопіць“.
Не. Беларускі вокліч „До!“ — скарот ад „Досыць!“, г. зн. „Даволі!“. І лепш не ўжываць у гэтым значэньні слова „хопіць“.
Не. Хоць у сольфэджо нота C і ёсьць „до“. А беларускі вокліч „До!“ — скарот ад „Досыць!“, г. зн. „Даволі!“. І лепш не ўжываць у гэтым значэньні слова „хопіць“.
Так. „Минобр“ — афіцыйны расейскі скарот назвы гэтага міністэрства. Яго ахвотна калькуюць на беларускую як „Мінаду“, зьяўляецца такое і пры пераносе формы „Мінадукацыя“ ў афіцыйных тэкстах. Гэтая мадэль складанаскарочаных назваў — расейска-савецкага паходжаньня.
Амаль што. „Минобр“ — афіцыйны расейскі скарот назвы гэтага міністэрства. Яго ахвотна калькуюць на беларускую як „Мінаду“, зьяўляецца такое і пры пераносе формы „Мінадукацыя“ ў афіцыйных тэкстах. Такая мадэль складанаскарочаных назваў — расейска-савецкага паходжаньня.
Не-е. Папугаі (какаду і іншыя) ня лезуць у чужыя мазгі. А „минобр“ — афіцыйны расейскі скарот назвы міністэрства, які калькуюць на беларускую як „Мінаду“. Зьяўляецца такое і пры пераносе формы „Мінадукацыя“ ў афіцыйных тэкстах. Гэтая мадэль складанаскарочаных назваў — расейска-савецкага паходжаньня.
Не-е. Скарот РБ афіцыйна ўжываюць у Баўгарыі для назвы дзяржавы (і яшчэ ў Рэспубліцы Башкартастан — але толькі па-расейску). А Рэспубліку Беларусь так называць не прадпісвае ніякі закон. Скарочана — толькі „Беларусь“ (Закон аб назьве дзяржавы ад 19 верасьня 1991 г.).
Папраўдзе скарот РБ ужываюць у Рэспубліцы Башкартастан, але толькі па-расейску. Па-башкірску афіцыйна БР. Скарот РБ афіцыйна ўжываюць для назвы дзяржавы на сваёй мове ў Баўгарыі. А Рэспубліку Беларусь так называць не прадпісвае ніякі закон. Скарочана — толькі „Беларусь“ (Закон аб назьве дзяржавы ад 19 верасьня 1991 г.).
Так. Скарот РБ афіцыйна ўжываюць у Баўгарыі для назвы дзяржавы (і яшчэ ў Рэспубліцы Башкартастан — але толькі па-расейску). А вось Рэспубліку Беларусь так называць не прадпісвае ніякі закон. Скарочана — толькі „Беларусь“ (Закон аб назьве дзяржавы ад 19 верасьня 1991 г.).
Не! Рэспубліку Беларусь так называць не прадпісвае ніякі закон. Скарочана — толькі „Беларусь“ (Закон аб назьве дзяржавы ад 19 верасьня 1991 г.). Скарот РБ афіцыйна ўжываюць для назвы дзяржавы ў Баўгарыі.
Не, хоць слова гучыць адпаведна. Папраўдзе гэта калька з расейскага „профучёт“ — „прафіляктычны ўлік“, міліцэйскі сьпіс „схільных да правапарушэньняў/экстрэмізму“, у турмах — з навешваньнем рэальных ярлыкоў. Словаўтваральная мадэль расейска-савецкага паходжаньня, не ўласьцівая беларускай мове.
Так. Гэта калька з расейскага „профучёт“ — „прафіляктычны ўлік“, міліцэйскі сьпіс „схільных да правапарушэньняў/экстрэмізму“, у турмах — з навешваньнем рэальных ярлыкоў. Словаўтваральная мадэль расейска-савецкага паходжаньня, не ўласьцівая беларускай мове.
Не, хоць слова гучыць адпаведна. Папраўдзе гэта калька з расейскага „профучёт“ — „прафіляктычны ўлік“, міліцэйскі сьпіс „схільных да правапарушэньняў/экстрэмізму“, у турмах — з навешваньнем рэальных ярлыкоў. Словаўтваральная мадэль расейска-савецкага паходжаньня, не ўласьцівая беларускай мове.
Ёмка (калі мы маем на ўвазе слова „чалавек“). Немагчымы такі скарот у беларускай мове — ані афіцыйна-спраўнай, ані гутарковай. Па-беларуску скарот ад „чалавек“ у дакумэнтах — „чал.“
Так, немагчымы такі скарот у беларускай мове — ані афіцыйна-спраўнай, ані гутарковай. Па-беларуску скарот ад „чалавек“ у дакумэнтах — „чал.“
Немагчымы такі скарот у беларускай мове — ані афіцыйна-спраўнай, ані гутарковай. Па-беларуску скарот ад „чалавек“ у дакумэнтах — „чал.“
Не, „зáра“ азначае „зáраз“ = у гэты час, неўзабаве: „Не падганяй, зáра ўсё зраблю!“. А ранішняя зорка — зарáнка.
Не, „зáра“ азначае „зáраз“ = у гэты час, неўзабаве: „Не падганяй, зáра ўсё зраблю!“. А сетка адзеньня называе сябе толькі лацінкай.
Так, Не, „зáра“ азначае „зáраз“ = у гэты час, неўзабаве: „Не падганяй, зáра ўсё зраблю!“.