Нарута, Дамблдар ці Загорскі? Да Ўсясьветнага дня кнігі — ТЭСТ

Міжнароднае сьвята кнігі UNESCO дзе-нідзе стала народным. У Каталёніі дзень сьвятога Жордзі (Юр’я) ператварыўся ў дзень Кнігі і Ружы — сёньня там дораць і тыя, і другія (кнігі, натуральна, на роднай мове). У Беларусі пакуль такой завядзёнкі няма, таму хаця б пройдзем ТЭСТ.

ВАШ ВЫНІК: 2 з 5

Паспрабаваць яшчэ раз

Не. Хоць Ганьне ён раней прысьвяціў нямала верш і паэму „Вераніка“. Але разьвітваючыся з жыцьцём, Багдановіч падзякаваў друкару — за „Вянок“, адзіную прыжыцьцёвую кнігу паэта, якую ён пасьпеў пабачыць: Ў краіне сьветлай, дзе я ўміраю, У белым доме ля сіняй бухты Я не самотны, я кнігу маю З друкарні пана Марціна Кухты. (1917)

Так. Разьвітваючыся з жывымі, Багдановіч падзякаваў друкару — за „Вянок“, адзіную прыжыцьцёвую кнігу паэта, якую ён пасьпеў пабачыць: Ў краіне сьветлай, дзе я ўміраю, У белым доме ля сіняй бухты Я не самотны, я кнігу маю З друкарні пана Марціна Кухты. (1917)

Не. Разьвітваючыся з жывымі, Багдановіч падзякаваў менавіта друкару — за „Вянок“, адзіную прыжыцьцёвую кнігу паэта, якую ён пасьпеў пабачыць: Ў краіне сьветлай, дзе я ўміраю, У белым доме ля сіняй бухты Я не самотны, я кнігу маю З друкарні пана Марціна Кухты. (1917) А Магдалена Радзівіл фундавала выданьне кнігі.

Не. Брыль — сапраўднае прозьвішча. Цішка Гартны — псэўданім Зьмітра Жылуновіча, бо быў ён загартаваны цяжкою працаю гарбара. Цікава, што ў Менску нейкі час былі вуліцы і Жылуновіча, і Гартнага.

Не. Броўка — сапраўднае прозьвішча. Цішка Гартны — псэўданім Зьмітра Жылуновіча, бо быў ён загартаваны цяжкою працаю гарбара. Цікава, што ў Менску нейкі час былі вуліцы і Жылуновіча, і Гартнага.

Так. Цішка Гартны — псэўданім Зьмітра Жылуновіча, бо быў ён загартаваны цяжкою працаю гарбара. Цікава, што ў Менску нейкі час былі вуліцы і Жылуновіча, і Гартнага. А Брыль і Броўка — сапраўдныя прозьвішчы.

Не. Адам Бэрнард Міцкевіч так і быў ахрышчаны ў Наваградку ў 1799 годзе. А Кастусь Міцкевіч (нарадзіўся ў Мікалаеўшчыне над Нёмнам) — гэта Якуб Колас. Беларускае прозьвішча Міцкевіч (гістарычна ад формы імя Міцька) даволі частае.

Не. Вінцэнт Якуб Марцінкевіч так і зваўся ад нараджэньня, пазьней даказаўшы права на прыдомак Дунін. А Кастусь Міцкевіч — гэта Якуб Колас. Беларускае прозьвішча Міцкевіч (гістарычна ад формы імя Міцька) даволі частае.

Не. Сапраўднае імя клясыка беларускае паэзіі, чыё імя замоўчвалася пры Саветах, менчука Алеся Гаруна — Аляксандар Прушынскі. А Кастусь Міцкевіч — гэта Якуб Колас. Беларускае прозьвішча Міцкевіч (гістарычна ад формы імя Міцька) даволі частае.

Так, вядома ж, Кастусь Міцкевіч — гэта Якуб Колас. Беларускае прозьвішча Міцкевіч (гістарычна ад формы імя Міцька) даволі частае.

Не, беларускі эмацыйны вокліч — авохці! А „Воўча!“ —ад „воўк“, клічны склон, сёмы склон беларускіх назоўнікаў. Назоўны — „хлопец“, клічны — „хлопча!“ Воўк у гэтай няпростай і глыбокай кнізе пра Беларусь — адначасова татэм і кепская прыкмета.

Не, „Вовак“ у кнізе няма, формы імёнаў пераважна беларускія. „Воўча!“ —ад „воўк“, клічны склон, сёмы склон беларускіх назоўнікаў. Назоўны — „хлопец“, клічны — „хлопча!“ А воўк у гэтай няпростай і глыбокай кнізе пра Беларусь — адначасова татэм і кепская прыкмета.

Так. „Воўча!“ — клічны склон, сёмы склон беларускіх назоўнікаў. Назоўны — „хлопец“, клічны — „хлопча!“ А воўк у гэтай няпростай і глыбокай кнізе пра Беларусь — адначасова татэм і кепская прыкмета.

Так. Культавы сатырычны раман „Osudy dobrého vojáka Švejka“ на беларускую першы раз пераклалі у пачатку 1930-х пад назваю „Прыгоды ўдалага ваякі Швэйка ў сусьветную вайну“.

Не. Беларускае слова „паходжаньне“ з расейскімі „похождениями“ нічога супольнага ня мае. А культавы сатырычны раман „Osudy dobrého vojáka Švejka“ на беларускую першы раз пераклалі у пачатку 1930-х пад назваю „Прыгоды ўдалага ваякі Швэйка ў сусьветную вайну“.

Не, культавы сатырычны раман „Osudy dobrého vojáka Švejka“ на беларускую першы раз пераклалі у пачатку 1930-х пад назваю „Прыгоды ўдалага ваякі Швэйка ў сусьветную вайну“. А русізм „бравы“ ўжылі ў пазьнейшым перакладзе.

Не, хоць мог. Маючы на ўвазе найперш беларусаў, гэта сьмела сказаў малады Алесь Загорскі свайму ўнівэрсытэцкаму выкладчыку Сразьнеўскаму ў 2-й кнізе „Каласоў пад сярпом тваім“ Караткевіча.

Маючы на ўвазе найперш беларусаў, малады Алесь Загорскі сьмела кажа гэта свайму ўнівэрсытэцкаму выкладчыку Сразьнеўскаму ў 2-й кнізе „Каласоў пад сярпом тваім“ Караткевіча.

Не. Шпіёнаў жа. „Рабінзонаў“ пахваліў сам таварыш Саўчук: „Гэта ж ня толькі кантрабандысты, але шпіёнская і шкодніцкая арганізацыя. Ды яшчэ з удзелам, як кажуць, нейкай суседняй дзяржавы. Добрую справу вы зрабілі, таварышы!“

Так, „рабінзонаў“ пахваліў сам таварыш Саўчук: „Гэта ж ня толькі кантрабандысты, але шпіёнская і шкодніцкая арганізацыя. Ды яшчэ з удзелам, як кажуць, нейкай суседняй дзяржавы. Добрую справу вы зрабілі, таварышы!“

Не, хоць заслужыў. Шпіёнаў яны злавілі. „Рабінзонаў“ пахваліў сам таварыш Саўчук: „Гэта ж ня толькі кантрабандысты, але шпіёнская і шкодніцкая арганізацыя. Ды яшчэ з удзелам, як кажуць, нейкай суседняй дзяржавы. Добрую справу вы зрабілі, таварышы!“

Не, усё было больш павучальна. Карнет Грыбаедаў служыў у гусарах на новазахопленых тэрыторыях, у тым ліку ў Берасьці. Там у касьцёле падчас багаслужбы ён сеў за арганы і ўрэзаў „Камаринскую“.

Так. Карнет Грыбаедаў служыў у гусарах на новазахопленых тэрыторыях, у тым ліку ў Берасьці. Там у касьцёле падчас багаслужбы ён сеў за арганы і ўрэзаў „Камаринскую“.

Не, усё прасьцей. Карнет Грыбаедаў служыў у гусарах на новазахопленых тэрыторыях, у тым ліку ў Берасьці. Там у касьцёле падчас багаслужбы ён сеў за арганы і ўрэзаў „Камаринскую“.

Не, у яго былі іншыя каштоўнасьці. Карнет Грыбаедаў служыў у гусарах на новазахопленых тэрыторыях, у тым ліку ў Берасьці. Там у касьцёле падчас багаслужбы ён сеў за арганы і ўрэзаў „Камаринскую“.

Так. Паэтка, дзяячка БНР, палітзьняволеная ГУЛАГу Ларыса Геніюш жыла ў Зэльве пад наглядам КГБ. У 1982 годзе Міхась Чарняўскі патаемна, рызыкуючы свабодай, вынес рукапіс яе мэмуараў „Споведзь“, апублікаваны ўжо ў незалежнай Беларусі.

Не. Гісторык А. Лукашэнка мусіць ведаць, хто такая Ларыса Геніюш — паэтка, дзяячка БНР, палітзьняволеная ГУЛАГу. Але з Зэльвы, дзе яна жыла пад наглядам КГБ, у 1982 годзе патаемна, рызыкуючы свабодай, вынес рукапіс яе мэмуараў „Споведзь“ Міхась Чарняўскі.

Генэрал-лейтэнант дзяржаўнай бясьпекі Лаўрэнці Цанава асабіста дапытваў Ларысу Геніюш — паэтку, дзяячку БНР, палітзьняволеную ГУЛАГу. Яна не зламалася. А з Зэльвы, дзе яна жыла пад наглядам КГБ, у 1982 годзе патаемна, рызыкуючы свабодай, вынес рукапіс яе мэмуараў „Споведзь“ Міхась Чарняўскі.

Рэдактар „Советской Белоруссии“ Павел Якубовіч чамусьці меў доступ у архівы КГБ, да якіх не дапускалі родзічаў рэпрэсаваных. Пад наглядам КГБ жыла ў Зэльве паэтка, дзяячка БНР, палітзьняволеная ГУЛАГу Ларыса Геніюш. У 1982 годзе Міхась Чарняўскі патаемна, рызыкуючы свабодай, вынес рукапіс яе мэмуараў „Споведзь“, апублікаваны ўжо ў незалежнай Беларусі.

Не, Мікалай Судзілоўскі быў прэзыдэнтам сэнату Гаваяў, не манархам, там рэспубліканскі лад. Барыс Першы — кароль Андоры. І хоць Барыс Скосыраў, рамантычны авантурыст родам зь лідзкай шляхты, быў андорскім манархам усяго 9 дзён у 1934 годзе, але застаўся ўва ўдзячнай памяці маленькага горнага народу як сьмелы рэфарматар. Пра яго напісаў кнігу андорскі пісьменьнік і дыплямат, чыя бабуля асабіста ведала караля Барыса.

Не, побач з нашым Косавам нарадзіўся Касьцюшка, але манархам ён ніколі ня быў. А Барыс Першы — кароль Андоры. І хоць Барыс Скосыраў, рамантычны авантурыст родам зь лідзкай шляхты, быў андорскім манархам усяго 9 дзён у 1934 годзе, але застаўся ўва ўдзячнай памяці маленькага горнага народу як сьмелы рэфарматар. Пра яго напісаў кнігу андорскі пісьменьнік і дыплямат, чыя бабуля асабіста ведала караля Барыса.

Не, Барыс Гадуноў, адзіны маскоўскі манарх з такім імем, ня меў беларускіх каранёў. А Барыс Першы — кароль Андоры. І хоць Барыс Скосыраў, рамантычны авантурыст родам зь лідзкай шляхты, быў андорскім манархам усяго 9 дзён у 1934 годзе, але застаўся ўва ўдзячнай памяці маленькага горнага народу як сьмелы рэфарматар. Пра яго напісаў кнігу андорскі пісьменьнік і дыплямат, чыя бабуля асабіста ведала караля Барыса.

Барыс Першы — кароль Андоры. І хоць Барыс Скосыраў, рамантычны авантурыст родам зь лідзкай шляхты, быў андорскім манархам усяго 9 дзён у 1934 годзе, але застаўся ўва ўдзячнай памяці маленькага горнага народу як сьмелы рэфарматар. Пра яго напісаў па-каталянску раман андорскі пісьменьнік і дыплямат, чыя бабуля асабіста ведала караля Барыса.