Ці ведаеце вы беларускія гаворкі ды смачныя мясцовыя выразы? ТЭСТ

Не, -аў- вымаўляюць як -оў- у Раўбічах і наагул у традыцыйных гаворках вакол Менску. У тым ліку ў Раўбічах („Роўбічы“).

Не, -аў- вымаўляюць як -оў- у Раўбічах і наагул у традыцыйных гаворках вакол Менску. У тым ліку ў Раўбічах („Роўбічы“).

Не, -аў- вымаўляюць як -оў- у традыцыйных гаворках вакол Менску. У тым ліку ў Раўбічах („Роўбічы“).

Так! У Раўбічах і наагул у традыцыйных гаворках вакол Менску -аў- вымаўляюць як -оў-. І скажуць „Роўбічы“.

Так. У некаторых гаворках Берасьцейскага Палесься (Загародзьдзя) скажуць жеба, шепка, еблыко, сьвето (сьвята).

Не. Там вымаўленьне бліжэйшае да літаратурнае мовы. А жеба, шепка, еблыко, сьвето (сьвята) скажуць у некаторых гаворках Берасьцейскага Палесься (Загародзьдзя).

Не. Там вымаўленьне бліжэйшае да літаратурнае мовы. А жеба, шепка, еблыко, сьвето (сьвята) скажуць у некаторых гаворках Берасьцейскага Палесься (Загародзьдзя).

Не. Гэта ў Беларусі, на Берасьцейскім Палесьсі, ёсьць такія гаворкі і каля Белавескай пушчы. Жеба, шепка, еблыко, сьвето (сьвята).

Не. „Малец“ — гэта 'хлопец' на Полаччыне і наагул на паўночным усходзе Беларусі. Характэрнае слова рэгіёну. Рыгор Барадулін пра сябра: „Мой зямляк, як у нас кажуць, вушацкі малец Сяргей Законьнікаў — шчымлівы лірык і палкі публіцыст“.

Не. „Малец“ — гэта 'хлопец' на Полаччыне і наагул на паўночным усходзе Беларусі. Характэрнае слова рэгіёну. Рыгор Барадулін пра сябра: „Мой зямляк, як у нас кажуць, вушацкі малец Сяргей Законьнікаў — шчымлівы лірык і палкі публіцыст“.

Не. „Малец“ — гэта 'хлопец' на Полаччыне і наагул на паўночным усходзе Беларусі. Характэрнае слова рэгіёну. Рыгор Барадулін пра сябра: „Мой зямляк, як у нас кажуць, вушацкі малец Сяргей Законьнікаў — шчымлівы лірык і палкі публіцыст“.

Так! Гэта 'хлопец' на Полаччыне і наагул на паўночным усходзе Беларусі. Характэрнае слова рэгіёну. Рыгор Барадулін пра сябра: „Мой зямляк, як у нас кажуць, вушацкі малец Сяргей Законьнікаў — шчымлівы лірык і палкі публіцыст“.

Не. Слова лупы на Горадзеншчыне (у тым ліку пад Ваўкавыскам), на Віленшчыне азначае губы (конскія ці каровіны, а ў пераносным сэнсе і чалавечыя). А ў іншых рэгіёнах, сапраўды, лупы = 'вочы', а лупаты = 'вірлавокі'.

Так. Слова лупы на Горадзеншчыне (у тым ліку пад Ваўкавыскам), на Віленшчыне азначае губы (конскія ці каровіны, а ў пераносным сэнсе і чалавечыя). У іншых рэгіёнах лупы = вочы, лупаты = вірлавокі.

Не. Слова лупы на Горадзеншчыне (у тым ліку пад Ваўкавыскам), на Віленшчыне азначае губы (конскія ці каровіны, а ў пераносным сэнсе і чалавечыя). У іншых рэгіёнах лупы = вочы, лупаты = вірлавокі.

Не. Слова лупы на Горадзеншчыне (у тым ліку пад Ваўкавыскам), на Віленшчыне азначае губы (конскія ці каровіны, а ў пераносным сэнсе і чалавечыя). У іншых рэгіёнах лупы = вочы, лупаты = вірлавокі.

Не. Гэта цёмна-сінія ягады, вельмі карысныя, растуць ля балота побач з багуном, пах якога адурманьвае. Іншая паўночная назва — п’янíцы.

Так. Гэта цёмна-сінія ягады, вельмі карысныя, растуць ля балота побач з багуном, пах якога адурманьвае. Іншая паўночная назва — п’янíцы.

Не. Гэта цёмна-сінія ягады, вельмі карысныя. Праўда, растуць ля балота побач з багуном, пах якога адурманьвае. Іншая паўночная назва — п’янíцы.

Не. Гэта цёмна-сінія ягады, вельмі карысныя. Праўда, растуць ля балота побач з багуном, пах якога адурманьвае. Іншая паўночная назва — п’янíцы.

Не. Камякі ў Нясьвіжы. На поўначы (бульбяная) каша. Заежджаму расейцу паабяцалі „кашу“ і далі тоўчанай бульбы, а ён усё чакаў „каши“. У іншых рэгіёнах скажуць камы, таўкеня, таўканіца, мятка...

Не. Таўкеня ў Чэрыкаве. На поўначы (бульбяная) каша. Заежджаму расейцу паабяцалі „кашу“ і далі тоўчанай бульбы, а ён усё чакаў „каши“. У іншых рэгіёнах скажуць камы, камякі, таўканіца, мятка...

Так. Пад Вялейкай гэта „каша“. Ёсьць і гісторыя пра заежджага расейца, якому паабяцалі „кашу“ і далі тоўчанай бульбы, а ён усё чакаў „каши“. У іншых рэгіёнах скажуць камякі, таўкеня, мятка...

Не. У марцы не паны, а каты́ марцовыя. А „пюрэ“ на поўначы (бульбяная) каша. Заежджаму расейцу паабяцалі „кашу“ і далі тоўчанай бульбы, а ён усё чакаў „каши“. У іншых рэгіёнах скажуць камы, камякі, таўкеня, таўканіца, мятка...

Не. У Лю́бані конь не сьпявае, а, бачачы навакольную рэчаіснасьць, рагоча.

Так. У Лю́бані конь не іржэ, а рагоча, бо бачыць навакольную рэчаіснасьць.

Не! Гэта індык кулдыячыць. А ў Лю́бані конь рагоча, а не іржэ.

Не. У Лю́бані конь не хіхікае, а ўголас рагоча.

Не, так казаць — сайзізм і боды-шэймінг, таму ў Талачыне „баба з бочкай“ — вялікая дажджавая хмара.

Ну зусім банальна. Не, гэта пра вялікую дажджавую хмару; выраз лічыцца характэрным для рэгіёну.

Так, і выраз лічыцца характэрным для рэгіёну.

Не, гэта пра вялікую дажджавую хмару; выраз лічыцца характэрным для рэгіёну.

Не, балотны газ невясёлы, гэта ж не аксыд азоту. А на Нясьвіжчыне дрыгвой называюць халадзец (квашаніну).

Так. Вельмі вобразная назва, ажно аповесьць Коласа хочацца перачытаць. А есьці дрыгвý лепш з хрэнам.

Не. „Дрыгва“ — аповесьць Коласа. Але на Нясьвіжчыне так называюць і халадзец (квашаніну).

Не, на Нясьвіжчыне дрыгвой называюць халадзец (квашаніну). І ядуць з хрэнам.

Не, тут завязваюць вочы. А ў той гульні трэба дагнаць іншага гульца, дакрануцца і зрабіць „бэрыкам“.

Не-е. У Берасьці яшчэ да гэтага не дайшлі. А ў той гульні трэба дагнаць іншага гульца, дакрануцца і зрабіць „бэрыкам“.

Так. Трэба дагнаць іншага гульца, дакрануцца і зрабіць бэрыкам.

Не, штáндар зь мячыкам. А тут трэба дагнаць іншага гульца, дакрануцца і зрабіць „бэрыкам“.