Разьвітваемся зь зімой. Моўны ТЭСТ

Так. Лядзяк (або лядзяш) — той самы сталяктыт пад страхой, які можа і забіць, калі ЖЭС нядбайны.

Не. Лядзяк (або лядзяш) — той самы сталяктыт пад страхой, які можа і забіць, калі ЖЭС нядбайны. А старчак — ‘пэрпэндыкуляр’ у мове адраджэнцаў 1920-х гадоў.

Не. Лядзяк (або лядзяш) — той самы сталяктыт пад страхой, які можа і забіць, калі ЖЭС нядбайны. А „сосуля“ — расейскае ўстарэлае слова.

Не. Лядзяк (або лядзяш) — той самы сталяктыт пад страхой, які можа і забіць, калі ЖЭС нядбайны. А лізак — назва цукеркі-смактулькі (пазычаная з польскай).

Так! „Люты лютуе, сумёты рыхтуе“.

Не, намёт ставяць, каб у лесе начаваць. Сьнежны — сумёт!

Не, сумёт. А трунá — каб нябожчыка хаваць. Хоць па-расейску „сугроб“ і сугучны з „гроб“.

Не. На рэках пачынаецца крыгаход і плывуць крыгі. А адрына — гэта хляўчук для сена.

Не. На рэках пачынаецца крыгаход і плывуць крыгі. А храпка — гэта цьвёрдае нутро капусты або пераносіца ў чалавека.

Так! Крыгі на рэках звычайна бываюць увесну, калі пачынаецца крыгаход.

Не, шрубкі — гэта дэталькі з разьбой для ўкручваньня. А серабрыстае покрыва дрэваў — шэрань. Не, шрубкі — гэта дэталькі з разьбой для ўкручваньня. А серабрыстае покрыва дрэваў — шэрань. „Надышлі марозы, / Рэчкі закавалі, / Белыя бярозы / Шэранем убралі“ (Якуб Колас). Слова старажытнае, ад назвы „сівога“ колеру.

Не, шарачок — гэта каптан з грубай тканіны і сама тканіна, адсюль выраз „шарачковая шляхта“, бедная, значыць. А серабрыстае покрыва дрэваў — шэрань. „Надышлі марозы, / Рэчкі закавалі, / Белыя бярозы / Шэранем убралі“ (Якуб Колас). Слова старажытнае, ад назвы „сівога“ колеру.

Так! „Надышлі марозы, / Рэчкі закавалі, / Белыя бярозы / Шэранем убралі“ (Якуб Колас). Слова шэрань старажытнае, ад назвы „сівога“ колеру.

Не, шрот — гэта дробныя кулькі для паляўнічай стрэльбы. А серабрыстае покрыва дрэваў — шэрань. „Надышлі марозы, / Рэчкі закавалі, / Белыя бярозы / Шэранем убралі“ (Якуб Колас). Слова старажытнае, ад назвы „сівога“ колеру.

Не, ледзяная скарынка на падталым сьнезе — шарпак (або шарон). А каўзель — гэта або сьлізкі лёд (тое самае, што коўзанка), або мэталічная прылада на ім катацца (канёк).

Так! Шарпак (або шарон). Шыpoкiя пaляўнiчыя лыжы лёгкa cьлiзгaлi пa зaцьвяpдзeлым шapпaкy.

Не, ледзяная скарынка на падталым сьнезе — шарпак (або шарон). А сьлівень — гэта зьмейка мядзянка.

Так, дробны лёд на рацэ — шарош. Старадаўняе слова, корань меў значэньне ‘шурпаты’: Аднавіць пантонны мост можна будзе, калі спыніцца крыгаход і шарош.

Не, дробны лёд на рацэ — шарош. Старадаўняе слова, корань меў значэньне ‘шурпаты’. Старадаўняе слова, корань меў значэньне ‘шурпаты’. А таўканіца — гэта бульбяное пюрэ, камы.

Не, дробны лёд на рацэ — шарош. Старадаўняе слова, корань меў значэньне ‘шурпаты’. Старадаўняе слова, корань меў значэньне ‘шурпаты’. А перакрыш — гэта калі ломіць у сярэдзіне (паясьніцы).

Не, дробны лёд на рацэ — шарош. Старадаўняе слова, корань меў значэньне ‘шурпаты’. А шугалея ў беларускай мове — вялікі выдзеўбаны човен.

Не, рас. „калёный“ = бел. гартоўны, гартаваны. Каля́ны — гэта жёсткий: калянае лісьце — бо сухое, хоць можа такім быць і ад марозу.

Не, па-беларуску ад імя Мікалай такая форма не ўтвараецца. Каля́ны — гэта жёсткий: калянае лісьце — бо сухое, хоць можа такім быць і ад марозу.

Не, рас. „околевший“ = бел. скалелы. Каля́ны — гэта жёсткий: калянае лісьце — бо сухое, хоць можа такім быць і ад марозу.

Так! Каля́ны і значыць цьвёрды, мулкі, шорсткі: калянае лісьце — бо сухое, хоць можа такім быць і ад марозу.

Так! Гэта пачатак верша пра зіму Максіма Багдановіча.

Не. Тут пачатак верша пра зіму Максіма Багдановіча: „Здароў, марозны, звонкі вечар! /Здароў, скрыпучы, мяккі сьнег!

Не. Тут пачатак верша пра зіму Максіма Багдановіча: „Здароў, марозны, звонкі вечар! /Здароў, скрыпучы, мяккі сьнег!

Не. Саладуха пяе іншае, але ўсё наперадзе. Тут пачатак верша пра зіму Максіма Багдановіча: „Здароў, марозны, звонкі вечар! /Здароў, скрыпучы, мяккі сьнег!

Не-е, сурыкаты ж слабакі, ня ведаюць сапраўднай зімы. Сьвісьціць на ўзыход сонца і мерае свой цень для прагнозу толькі байбак. Ён такі заслужаны, што трапіў нават у фільм „Дзень байбака“.

Не-е, сьвірэпка — расьліна. Сьвісьціць на ўзыход сонца і мерае свой цень для прагнозу толькі байбак. Ён такі заслужаны, што трапіў нават у фільм „Дзень байбака“.

Не-е, суслак — тое самае, што сусьлік. Але хоць яны з байбаком з аднаго сямейства, сьвісьціць на ўзыход сонца і мерае свой цень для прагнозу толькі байбак. Ён такі заслужаны, што трапіў нават у фільм „Дзень байбака“.

Так. Сьвісьціць на ўзыход сонца і мерае свой цень для прагнозу толькі байбак. Ён такі заслужаны, што трапіў нават у фільм „Дзень байбака“.

Правільны адказ — зьмерз як прусак (прус). І гэта не пра немца, а пра вусатага рыжага з шасьцю лапамі, які ня любіць холаду. Параўнаньне вядомае шмат дзе ў Беларусі (і на Случчыне, і на крайнім усходзе).

Не, у яго тэрмабялізна. Правільны адказ — зьмерз як прусак (прус). І гэта не пра немца, а пра вусатага рыжага з шасьцю лапамі, які ня любіць холаду.

Не, беларусы ня так крыважэрна ставяцца да мэтэаралягічнай службы. Правільны адказ — зьмерз як прусак (прус). І гэта не пра немца, а пра вусатага рыжага з шасьцю лапамі, які ня любіць холаду.

Не, іх у Сьвіслачы (прынамсі ў Менску) даўно няма. Правільны адказ — зьмерз як прусак (прус). І гэта не пра немца, а пра вусатага рыжага з шасьцю лапамі, які ня любіць холаду.