Карэспандэнт Свабоды ля гандлёвага цэнтру «Рыга» ў Менску раніцай 11 жніўня пагутарыў з удзельнікамі пратэстаў, якія адбываліся тут мінулай ноччу.
Пакуль камунальныя службы прыбіралі тэрыторыю, яны аглядалі месцы сутычак, дзе стаялі барыкады і засталіся яшчэ знакі ад пралітай тут крыві. Сярод іншага ўчорашнія пратэстоўцы адрэагавалі і на навіну пра ад’езд Ціханоўскай у Літву.
Якаў, 51 год, інжынэр зь Менску, два дні браў удзел у пратэстах:
«Тое, што Сьвятлана паехала ў Літву, гэта нават лепей — яна там у бясьпецы, можа пісаць звароты. А мы ўжо тут дзейнічаем самі. Я зараз іду раздрукоўваць улёткі з заклікам да агульнага страйку. Сьмерць удзельнікаў пратэстаў мяне ня спыніць, а толькі азлобіць. Нашая мэта — зрынуць рэжым Лукашэнкі».
Іван, 50 гадоў, сьведка падзеяў ля «Рыгі»: «Яшчэ адна такая ноч, і будзе ўсё».
Ян, 28 гадодў, фэльчар, удзельнік сутычак 9 і 10 жніўня:
«Мы ня будзем спыняцца, нягледзячы на жорсткасьць міліцыі. Мы хочам жыць у вольнай краіне без Лукашэнкі».
Павал, 34 гады, прадпрымальнік, удзельнік сутычак на праспэкце Пушкіна:
«Наш пратэст стыхійны, ён ужо бязь лідэра. І яго нам ня трэба. Надта шмат людзей супраць Лукашэнкі, у Менску, думаю, 90 працэнтаў. Выходзіць ня толькі моладзь, але і мужчыны і жанчыны розных узростаў. Мы хочам нарэшце зрынуць Лукашэнку. Ён ня варты быць прэзыдэнтам, сваімі заявамі і паводзінамі ён ганьбіць нашую краіну».
Аляксандар, 35 гадоў, ІП, зь Менску:
«Першая сьмерць зробіць пратэст больш жорсткім. Мае сябры казалі, што яго зьбіла шумавой гранатай, Гэта сьмерць толькі азлобіць людзей. Наш пратэст бязь лідэра. Лідэра можна арыштаваць ці забіць. Мы з не за Ціханоўскую выступаем, мы хочам зрынуць Лукашэнку, мы самі, і нам ня трэба дапамога Захаду ці Расеі».
Вячаслаў, 40 год, рабочы прыватнай кампаніі, родам з Салігорску, удзельнік сутычак ля ГЦ «Рыга»:
«У Салігорску таксама два дні адбываюцца пратэсты і АМАП разганяе іх ня менш жорстка, чым у Менску. Рабочыя і шахтары ў нас таксама абураныя, я думаю, што яны далучацца да пратэсту, прынамсі маладыя».
Мяне на вуліцы Сурганава ўчора затрымалі салдаты ўнутраных войск, гематома засталася на сьпіне і акуляры пабілі. Я іх пытаю: «Вы вайскоўцы? - Так. - А што будзеце рабіць? - Адпусьцім. І адпусьцілі ў кустах. Яны больш мякка ставіліся да затрыманых. АМАП быў больш жорсткі».
Дворнік, гадоў 60, які прыбіраў сьляды сутычак, у тым ліку рэшткі шумавых гранат:
«Нічога не атрымаецца бяз страйку. А што тычыцца мяне, то што я адзін зраблю».
Начальнік, які кіраваў прыборкай:
«Тут учора былі адмарозкі».
