Што вы ведаеце пра Васіля Быкава?

Не. Гэта было крыху раней. Быкаў быў вымушаны спыніць вучобу пасьля таго, як адмянілі дзяржаўныя стыпэндыі, бо ягоныя бацькі не маглі падтрымліваць яго грашыма.

Не. Быкаў быў вымушаны спыніць вучобу пасьля таго, як адмянілі дзяржаўныя стыпэндыі, бо ягоныя бацькі не маглі падтрымліваць яго грашыма.

Так. Быкаў быў вымушаны спыніць вучобу пасьля таго, як адмянілі дзяржаўныя стыпэндыі, бо ягоныя бацькі не маглі падтрымліваць яго грашыма.

Не. Быкаў быў вымушаны спыніць вучобу пасьля таго, як адмянілі дзяржаўныя стыпэндыі, бо ягоныя бацькі не маглі падтрымліваць яго грашыма.

Не, Быкава прызвалі ў 18-гадовым узросьце. За год ён скончыў Саратаўскае пяхотнае вучылішча (з 80 выпускнікоў у вайну выжылі толькі чацьвёра). Але сапраўды, яшчэ ў 1941 годзе ў 17-гадовым узросьце, да прызыву, Быкаў пабываў на фронце. Вось як ён ўспамінаў пра гэта ў кнізе «Доўгая дарога дадому»:

«Нас сфармавалі ў новую каманду, далі нейкую б/у абмундзіроўку, але замест зброі — рыдлёўкі. Абвясьцілі, што з гэтага дня мы — у складзе армейскага інжынэрнага батальёну. Прыбыло нейкае начальства, і нас зноў павялі капаць траншэі на поўнач ад Харкава. Праз колькі дзён выдалі вінтоўкі — па адной на дзесяць чалавек, і мы адчулі сябе байцамі непераможнай Чырвонай арміі. Неўзабаве пачалася катавасія. Падышоў фронт, пачасьціліся бамбёжкі. Прарывы нямецкіх групаў, паветраныя дэсанты, якія належала адбіваць, але часьцей мы ад іх уцякалі. Аднойчы нас кінулі на прыкрыцьцё нашай кавалерыйскай контратакі. Там я ўпершыню адчуў увесь жах гэтай вайны».

Так, Быкава прызвалі ў 18-гадовым узросьце. За год ён скончыў Саратаўскае пяхотнае вучылішча (з 80 выпускнікоў у вайну выжылі толькі чацьвёра). Але яшчэ ў 1941 годзе ў 17-гадовым узросьце, да прызыву, Быкаў пабываў на фронце. Вось як ён ўспамінаў пра гэта ў кнізе «Доўгая дарога дадому»:

«Нас сфармавалі ў новую каманду, далі нейкую б/у абмундзіроўку, але замест зброі — рыдлёўкі. Абвясьцілі, што з гэтага дня мы — у складзе армейскага інжынэрнага батальёну. Прыбыло нейкае начальства, і нас зноў павялі капаць траншэі на поўнач ад Харкава. Праз колькі дзён выдалі вінтоўкі — па адной на дзесяць чалавек, і мы адчулі сябе байцамі непераможнай Чырвонай арміі. Неўзабаве пачалася катавасія. Падышоў фронт, пачасьціліся бамбёжкі. Прарывы нямецкіх групаў, паветраныя дэсанты, якія належала адбіваць, але часьцей мы ад іх уцякалі. Аднойчы нас кінулі на прыкрыцьцё нашай кавалерыйскай контратакі. Там я ўпершыню адчуў увесь жах гэтай вайны».

Не, Быкава прызвалі ў 18-гадовым узросьце. За год ён скончыў Саратаўскае пяхотнае вучылішча (з 80 выпускнікоў у вайну выжылі толькі чацьвёра). Але яшчэ ў 1941 годзе ў 17-гадовым узросьце, да прызыву, Быкаў пабываў на фронце. Вось як ён ўспамінаў пра гэта ў кнізе «Доўгая дарога дадому»:

«Нас сфармавалі ў новую каманду, далі нейкую б/у абмундзіроўку, але замест зброі — рыдлёўкі. Абвясьцілі, што з гэтага дня мы — у складзе армейскага інжынэрнага батальёну. Прыбыло нейкае начальства, і нас зноў павялі капаць траншэі на поўнач ад Харкава. Праз колькі дзён выдалі вінтоўкі — па адной на дзесяць чалавек, і мы адчулі сябе байцамі непераможнай Чырвонай арміі. Неўзабаве пачалася катавасія. Падышоў фронт, пачасьціліся бамбёжкі. Прарывы нямецкіх групаў, паветраныя дэсанты, якія належала адбіваць, але часьцей мы ад іх уцякалі. Аднойчы нас кінулі на прыкрыцьцё нашай кавалерыйскай контратакі. Там я ўпершыню адчуў увесь жах гэтай вайны».

Не, Быкава прызвалі ў 18-гадовым узросьце. За год ён скончыў Саратаўскае пяхотнае вучылішча (з 80 выпускнікоў у вайну выжылі толькі чацьвёра). Але яшчэ ў 1941 годзе ў 17-гадовым узросьце, да прызыву, Быкаў пабываў на фронце. Вось як ён ўспамінаў пра гэта ў кнізе «Доўгая дарога дадому»:

«Нас сфармавалі ў новую каманду, далі нейкую б/у абмундзіроўку, але замест зброі — рыдлёўкі. Абвясьцілі, што з гэтага дня мы — у складзе армейскага інжынэрнага батальёну. Прыбыло нейкае начальства, і нас зноў павялі капаць траншэі на поўнач ад Харкава. Праз колькі дзён выдалі вінтоўкі — па адной на дзесяць чалавек, і мы адчулі сябе байцамі непераможнай Чырвонай арміі. Неўзабаве пачалася катавасія. Падышоў фронт, пачасьціліся бамбёжкі. Прарывы нямецкіх групаў, паветраныя дэсанты, якія належала адбіваць, але часьцей мы ад іх уцякалі. Аднойчы нас кінулі на прыкрыцьцё нашай кавалерыйскай контратакі. Там я ўпершыню адчуў увесь жах гэтай вайны».

Не. У аповесьці «Мёртвым не баліць» параненага малодшага лейтэнанта накіроўваюць у тыл, загадаўшы канваяваць трох палонных немцаў. Па дарозе яны натыкаюцца на нямецкія танкі, лейтэнанта зноў раняць, а ягонаму паведамленьню пра нямецкі прарыў ніхто ня хоча верыць.

Так. У аповесьці «Мёртвым не баліць» параненага малодшага лейтэнанта накіроўваюць у тыл, загадаўшы канваяваць трох палонных немцаў. Па дарозе яны натыкаюцца на нямецкія танкі, лейтэнанта зноў раняць, а ягонаму паведамленьню пра нямецкі прарыў ніхто ня хоча верыць.

Не. У аповесьці «Мёртвым не баліць» параненага малодшага лейтэнанта накіроўваюць у тыл, загадаўшы канваяваць трох палонных немцаў. Па дарозе яны натыкаюцца на нямецкія танкі, лейтэнанта зноў раняць, а ягонаму паведамленьню пра нямецкі прарыў ніхто ня хоча верыць.

Не. У аповесьці «Мёртвым не баліць» параненага малодшага лейтэнанта накіроўваюць у тыл, загадаўшы канваяваць трох палонных немцаў. Па дарозе яны натыкаюцца на нямецкія танкі, лейтэнанта зноў раняць, а ягонаму паведамленьню пра нямецкі прарыў ніхто ня хоча верыць.

Не, Сталін. Вось цытата Васіля Быкава: «Я лічу, што перамогу сапраўды адабралі. І ў беларусаў, і ў расейцаў, і ня толькі. Гэтае адбіраньне адбылося адразу пасьля перамогі. І адабраў яе вялікі кумір гэтых народаў — Сталін. Кожныя пераможцы разьлічваюць нешта здабыць у выніку перамогі, асабліва пасьля такой крывавай вайны. І гэта было правільна, заканамерна.

Але што ў выніку яны атрымалі — што атрымалі народы Савецкага Саюзу? Зноў жа тую камуністычную кабалу, тую заняволенасьць і галечу, у той час як народы Эўропы, і пераможцы, і пераможаныя, скарысталіся сапраўды гэтай перамогай. У тым ліку і нашай перамогай».

Не, Сталін. Вось цытата Васіля Быкава: «Я лічу, што перамогу сапраўды адабралі. І ў беларусаў, і ў расейцаў, і ня толькі. Гэтае адбіраньне адбылося адразу пасьля перамогі. І адабраў яе вялікі кумір гэтых народаў — Сталін. Кожныя пераможцы разьлічваюць нешта здабыць у выніку перамогі, асабліва пасьля такой крывавай вайны. І гэта было правільна, заканамерна.

Але што ў выніку яны атрымалі — што атрымалі народы Савецкага Саюзу? Зноў жа тую камуністычную кабалу, тую заняволенасьць і галечу, у той час як народы Эўропы, і пераможцы, і пераможаныя, скарысталіся сапраўды гэтай перамогай. У тым ліку і нашай перамогай».

Так. Вось цытата Васіля Быкава: «Я лічу, што перамогу сапраўды адабралі. І ў беларусаў, і ў расейцаў, і ня толькі. Гэтае адбіраньне адбылося адразу пасьля перамогі. І адабраў яе вялікі кумір гэтых народаў — Сталін. Кожныя пераможцы разьлічваюць нешта здабыць у выніку перамогі, асабліва пасьля такой крывавай вайны. І гэта было правільна, заканамерна.

Але што ў выніку яны атрымалі — што атрымалі народы Савецкага Саюзу? Зноў жа тую камуністычную кабалу, тую заняволенасьць і галечу, у той час як народы Эўропы, і пераможцы, і пераможаныя, скарысталіся сапраўды гэтай перамогай. У тым ліку і нашай перамогай».

Не, Сталін. Вось цытата Васіля Быкава: «Я лічу, што перамогу сапраўды адабралі. І ў беларусаў, і ў расейцаў, і ня толькі. Гэтае адбіраньне адбылося адразу пасьля перамогі. І адабраў яе вялікі кумір гэтых народаў — Сталін. Кожныя пераможцы разьлічваюць нешта здабыць у выніку перамогі, асабліва пасьля такой крывавай вайны. І гэта было правільна, заканамерна.

Але што ў выніку яны атрымалі — што атрымалі народы Савецкага Саюзу? Зноў жа тую камуністычную кабалу, тую заняволенасьць і галечу, у той час як народы Эўропы, і пераможцы, і пераможаныя, скарысталіся сапраўды гэтай перамогай. У тым ліку і нашай перамогай».

Не, такое сказаў Аляксандар Лукашэнка. А пазьней прадпрыемства «Горадзенская тыпаграфія» нават памылкова надрукавала на вокладцы школьнага сшытка партрэт беларускага празаіка і ўнізе верш малавядомага расейскага паэта Васіля Быкава з сайту «Стихи.ру». Выдавецтва папрасіла прабачэньне за памылку.

Так, гэта сказаў Аляксандар Лукашэнка. А пазьней прадпрыемства «Горадзенская тыпаграфія» нават памылкова надрукавала на вокладцы школьнага сшытка партрэт беларускага празаіка і ўнізе верш малавядомага расейскага паэта Васіля Быкава з сайту «Стихи.ру». Выдавецтва папрасіла прабачэньне за памылку.

Не, такое сказаў Аляксандар Лукашэнка. А пазьней прадпрыемства «Горадзенская тыпаграфія» нават памылкова надрукавала на вокладцы школьнага сшытка партрэт беларускага празаіка і ўнізе верш малавядомага расейскага паэта Васіля Быкава з сайту «Стихи.ру». Выдавецтва папрасіла прабачэньне за памылку.

Не, такое сказаў Аляксандар Лукашэнка. А пазьней прадпрыемства «Горадзенская тыпаграфія» нават памылкова надрукавала на вокладцы школьнага сшытка партрэт беларускага празаіка і ўнізе верш малавядомага расейскага паэта Васіля Быкава з сайту «Стихи.ру». Выдавецтва папрасіла прабачэньне за памылку.

Не. У 1986 Васіль Быкаў атрымаў савецкую Ленінскую прэмію за аповесьць «Знак бяды».

Не. У 1986 Васіль Быкаў атрымаў савецкую Ленінскую прэмію за аповесьць «Знак бяды».

Так. У 1986 Васіль Быкаў атрымаў савецкую Ленінскую прэмію за аповесьць «Знак бяды».

Не. У 1986 Васіль Быкаў атрымаў савецкую Ленінскую прэмію за аповесьць «Знак бяды».

Не. Фільм «У тумане» паводле аднайменнай аповесьці Васіля Быкава прэтэндаваў на галоўную ўзнагароду фэстывалю ў Канах – «Залатую пальмавую галінку». Рэжысэр фільму – Сяргей Лазьніца, які нарадзіўся ў Баранавічах.

Не. Фільм «У тумане» паводле аднайменнай аповесьці Васіля Быкава прэтэндаваў на галоўную ўзнагароду фэстывалю ў Канах – «Залатую пальмавую галінку». Рэжысэр фільму – Сяргей Лазьніца, які нарадзіўся ў Баранавічах.

Так. Фільм «У тумане» паводле аднайменнай аповесьці Васіля Быкава прэтэндаваў на галоўную ўзнагароду фэстывалю ў Канах – «Залатую пальмавую галінку». Рэжысэр фільму – Сяргей Лазьніца, які нарадзіўся ў Баранавічах.

Не. Фільм «У тумане» паводле аднайменнай аповесьці Васіля Быкава прэтэндаваў на галоўную ўзнагароду фэстывалю ў Канах – «Залатую пальмавую галінку». Рэжысэр фільму – Сяргей Лазьніца, які нарадзіўся ў Баранавічах.

Не. У 1988 годзе Васіль Быкаў стаў адным з заснавальнікаў Беларускага народнага фронту.

Не. У 1988 годзе Васіль Быкаў стаў адным з заснавальнікаў Беларускага народнага фронту.

Так, у 1988 годзе Васіль Быкаў стаў адным з заснавальнікаў Беларускага народнага фронту.

Не. У 1988 годзе Васіль Быкаў стаў адным з заснавальнікаў Беларускага народнага фронту.

Не. Гэта была «Сьцяна» — збор сямнаццаці кароткіх апавяданьняў, якія апісваюць трагічны лёс Беларусі ў часе сталінскіх рэпрэсіяў і Другой Сусьветнай вайны.

Не. Гэта была «Сьцяна» — збор сямнаццаці кароткіх апавяданьняў, якія апісваюць трагічны лёс Беларусі ў часе сталінскіх рэпрэсіяў і Другой Сусьветнай вайны.

Так. Гэта была «Сьцяна» — збор сямнаццаці кароткіх апавяданьняў, якія апісваюць трагічны лёс Беларусі ў часе сталінскіх рэпрэсіяў і Другой Сусьветнай вайны.

Не. Гэта была «Сьцяна» — збор сямнаццаці кароткіх апавяданьняў, якія апісваюць трагічны лёс Беларусі ў часе сталінскіх рэпрэсіяў і Другой Сусьветнай вайны.

Не. За сьцяной турмы аказалася яшчэ адна сьцяна.

Не. За сьцяной турмы аказалася яшчэ адна сьцяна.

Не. За сьцяной турмы аказалася яшчэ адна сьцяна.

Так. За сьцяной турмы аказалася яшчэ адна сьцяна.

Не. Надмагільны камень Быкава ў Менску — валун з ваколіцаў Хэльсынкі. Гэта знак павагі памяці пісьменьніка ад муніцыпалітэту фінскай сталіцы, дзе ён нейкі час жыў.

Не. Надмагільны камень Быкава ў Менску — валун з ваколіцаў Хэльсынкі. Гэта знак павагі памяці пісьменьніка ад муніцыпалітэту фінскай сталіцы, дзе ён нейкі час жыў.

Не. Надмагільны камень Быкава ў Менску — валун з ваколіцаў Хэльсынкі. Гэта знак павагі памяці пісьменьніка ад муніцыпалітэту фінскай сталіцы, дзе ён нейкі час жыў.

Так. Надмагільны камень Быкава ў Менску — валун з ваколіцаў Хэльсынкі. Гэта знак павагі памяці пісьменьніка ад муніцыпалітэту фінскай сталіцы, дзе ён нейкі час жыў.