Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Праваслаўныя актывісткі пагутарылі з прадстаўнікамі БПЦ наконт Курапатаў. Мітрапаліт іх не прыняў


Дырэктарка асьветніцкага цэнтру «Экумэна» Натальля Васілевіч расказала на Facebook пра сустрэчу з прадстаўнікамі кіраўніцтва Беларускай праваслаўнай царквы, якая адбылася 18 красавіка ў Менскай епархіяльнай управе.

Натальля Васілевіч згадвае: пасьля зносу крыжоў у мэмарыяле Курапаты вернікі папрасілі яе скласьці зварот да мітрапаліта Паўла. 5 красавіка яна перадала ў эпархію просьбу аб сустрэчы зь мітрапалітам, 7 красавіка разам з Натальляй Гарковіч пасьля літургіі перадала асабіста мітрапаліту чарнавік звароту з сабранымі на той момант подпісамі. Мітрапаліт урэшце не пайшоў на сустрэчу сам, а даручыў гэта прэс-сакратару БПЦ Сергію Лепіну і сакратару Менскага эпархіяльнага ўпраўленьня Андрэю Волкаву.

Да сустрэчы ўдалося сабраць 100 подпісаў, у тым ліку 8 ад сьвятароў. Васілевіч адзначае, што шэраг сьвятароў і вернікаў адмовіліся падпісваць зварот з прычыны «высокага ўзроўню недаверу кіраўніцтву БПЦ як інстытуту, здольнаму адэкватна і станоўча паўплываць на вырашэньне сытуацыі ў Курапатах».

На сустрэчы Васілевіч расказала пра сытуацыю ў Курапатах і рэакцыю грамадзкасьці, канстатавала рост недаверу да БПЦ і заўважыла, што «ў сытуацыі пратэсту тыя заклапочаныя памяцьцю ахвяраў палітычных рэпрэсіяў праваслаўныя вернікі, якія не змаглі абаперціся на маральнае меркаваньне Беларускай Праваслаўнай Царквы наконт Курапатаў, вымушана ўдзельнічаюць у ініцыятывах альтэрнатыўных юрысдыкцыяў, і гэтае пытаньне таксама актуалізуе тэму неабходнасьці аўтакефаліі Беларускай царквы».

Яна зьвярнула ўвагу на «фрустрацыю ад маўчаньня» вярхушкі БПЦ у вернікаў і кантраст з заявамі кіраўніцтва каталіцкага касьцёла.

Па выніках сустрэчы Васілевіч вырашыла «пакінуць эмоцыі пры сабе», але адзначыла, што ішла на сустрэчу са скептычным настроем, бо «за гады царкоўнага жыцьця звыкла да ігнору і адпісак», — «і вось зноў». Натальля Гарковіч, другая ўдзельніца той самай сустрэчы, напісала, што адчувае ад яе «бездапаможнасьць, смутак і расчараваньне».

Крыжалом у Курапатах. Што важна ведаць

Дэмантаж крыжоў у Курапатах, 4 красавіка
Дэмантаж крыжоў у Курапатах, 4 красавіка

У Курапатах 4 красавіка ​зьнесьлі 70 крыжоў, якія стаялі ўздоўж МКАД і пачалі ўсталёўваць плот. 13 красавіка зьнесьлі ўсе мэталічныя крыжы ўздоўж кальцавой дарогі.​

Ці законна гэта? Суд па крыжах у Курапатах меў адбыцца пасьля 19 красавіка. Прэс-сакратарка кіраўніка Беларусі Натальля Эйсмант патлумачыла працы ў Курапатах распараджэньнем Аляксандра Лукашэнкі.

Як адрэагавалі людзі? Увечары 4 красавіка памаліцца ў Курапаты прыйшлі больш за 200 чалавек. Яны прайшлі крыжовым шляхам да месца, дзе зносілі крыжы. Цягам красавіка за Курапаты моляцца ў розных гарадах і мястэчках Беларусі.

Рэакцыю палітыкаў, грамадзкіх актывістаў і публічных асоб можна пачытаць тут.

Што такое Курапаты?

Курапаты – лясны масіў на поўначы Менску, дзе ў 1937–1941 гадах супрацоўнікі НКВД расстрэльвалі людзей.

Пра масавыя расстрэлы ў Курапатах шырока стала вядома ў 1988 годзе пасьля выхаду артыкула Зянона Пазьняка і Яўгена Шмыгалёва «Курапаты – дарога сьмерці».

Колькі там забілі? Гэта невядома дакладна — архівы НВКД і КГБ не раскрытыя, ды й магчыма, што нават у іх няма поўнага сьпісу расстраляных за час рэпрэсіяў.

Паводле розных падлікаў, карнікі НКВД расстралялі ў Курапатах з 1937 па 1941 гады ад 30 тысяч (першае сьледзтва, што вяла пракуратура БССР) да 250 тысяч чалавек.

Ці не нацысты гэта забівалі? Не, бальшавікі.

Аляксандар Лукашэнка заяўляў у 2015 годзе, нібы яшчэ не вядома дакладна, хто забіваў у Курапатах — бальшавікі ці нацысты. Пасьля выкрыцьця Курапатаў розныя групы спрабавалі знайсьці ў іх «нямецкі сьлед», але раз за разам гэта абвяргалі сьледчыя.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG